رسانه ملی ساز خودش را می‌زند

سعید معیدفر؛ جامعه‌شناس و دانشیار بازنشسته دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران که درحال حاضر به عنوان مشاور اجتماعی وزیر مسکن و شهرسازی مشغول بکار است از موضع‌گیری رسانه‌ی ملی در قبال دولت یازدهم گله‌مند است و می‌گوید: جهت‌گیری صدا و سیما با رأی مردم و دولت هیچ سازگاری ندارد. 

معیدفر در رابطه با موضع رسانه ملی نسبت به دولت یازدهم گفت: بهتر است اینگونه جواب دهم که موضع رسانه ملی در قبال ملت چیست؟ مردم وارد انتخابات شدند و از میان شش کاندیدا کسی را انتخاب کردند که نسبت به قبل متفاوت بود. چیزی که بسیار واضح و قابل مشاهده است این است که جهت‌گیری صدا و سیما با رأی مردم و دولت سازگاری ندارد. صدا و سیما ساز خودش را می‌زند به گونه‌ای که جایگاه خود در بین مردم را از دست داده است.

معیدفر ادامه داد: قرار بود تغییراتی صورت بگیرد. مردم نیاز به تغییر در مدیریت حس کرده بودند. آنها به دلیل وجود بحران‌های اقتصای و بین‌المللی که درگیرش بودند؛ کسی را انتخاب کردند که تا حدودی توان کاهش بحران‌ها را داشت.  رکود، بیکاری، تورم و هزار و یک مشکل دیگر را می‌توانست برطرف کند و این اتفاق هم افتاد اما برخی از عوامل حکومتی ازجمله صدا و سیما؛ خود را با این تغییر هماهنگ نکردند و در مقابل رأی مردم قرار گرفتند.

وی با بیان اینکه هیچ تغییری در صدا و سیما و مجلس صورت نگرفته است؛ گفت: اینها رویاروی مردمی هستند که پای صندوق‌های رأی رفتند و با انتخاب خودشان خواستار تغییر شدند اما این گروه؛ همان رویه قبل را در پیش گرفته‌اند.

معیدفر اظهار داشت: تغییرات در صدا و سیما در سالی که گذشت؛ کاملا نامحسوس بود. حتی گاهی اوقات در برخی زمینه‌ها بدتر از قبل عمل می‌کند. جهت‌گیری صدا و سیما و مجلس اصلا موافق با رأی مردم و دولتی که با انتخاب مردم روی کار آمده؛ نیست. صدا و سیما در اصول و فروع خود؛ رویاروی دولت قرار گرفته است. برنامه‌ها و کارهای این رسانه کاملاً مغایر منافع و خواست دولت است. برای مثال دولت درحال حاضر روی بحث مذاکرات 1+5 صحبت می‌کند و سعی می‌کند زمینه مناسبی را فراهم کند درحالیکه صدا و سیما سعی در تخریب آن دارد.

وی در رابطه با موضوعات فرهنگی هم گفت: در حوزه‌های فرهنگی هم شاهد هستیم که تفکرات غلط ارتجاعی به وسیله فیلم و سریال‌هایی که بیننده ندارد به مردم القا می‌شود. تریبون گفتگوها و گزارش‌ها و مستندها به دست افراد خاصی است و صدای مخالف از این رسانه به گوش نمی‌رسد.

معیدفر در جواب به این سوال که آیا می‌توان گفت سیاست‌گذاران اصلی رسانه ملی در اتاق‌های فکر در خارج از سازمان جهت‌دهی و ازسوی جریان‌های خارجی هدایت می‌شوند؛ گفت: در این مورد سند مشخصی نداریم. ممکن است که جریانی هم در کار باشد اما در حال حاضر ما سندی نداریم که از روی آن بتوانیم قضاوت کنیم. چیزی که بسیار واضح و قابل مشاهده است این است که جهت‌گیری صدا و سیما با رأی مردم و دولت سازگاری ندارد. صدا و سیما ساز خودش را می‌زند. کاملا مشخص است این رسانه جایگاه خود در بین مردم را از دست داده اما حتی به این موضوع هم توجهی ندارد و باز راه خودش را می‌رود.

او با بیان این موضوع که دولت نمی‌تواند برای خود بصورت جداگانه؛ رسانه یا شبکه‌ای ماهواره‌ای داشته باشد؛ گفت: دولت محصول حکومت است. جریان حاکم بر کشور ما نمی‌تواند الگوی رسانه‌ها و کشورهای خارجی را دنبال کند و به رسانه‌های خصوصی تلویزیونی و ماهواره‌ای اجازه‌ی کار بدهد. اما شورای سیاستگذاری در صدا و سیما باید از دولت تأثیر بگیرد. گرچه صدا و سیما خودش را از دولت بی‌نیاز می‌داند و در مسیر دولت حرکت نمی‌کند. مردم هم دیر یا زود متوجه این تضاد حاکم میان رسانه‌ی ملی و دولت می‌شوند و تا همین‌جا هم پی به این تضاد برده‌اند. ما یک تضاد و یک حاکمیت چندجانبه در کشور داریم. صدا و سیما باید عملکردش را تصحیح کند. با چنین رفتارهایی مردم؛ اعتمادشان به صدا وسیما را بیش از این از دست خواهند داد.

این جامعه‌شناس ادامه داد: صدا و سیما دیگر یک رسانه تأثیرگذار نیست و با ادامه این رفتار حداقل تأثیری که داشته هم از بین خواهد رفت. اخبار و تحلیل‌های درست در رسانه خیلی کمرنگ شده است. صدا و سیما باید رفتارش را تصحیح کند چراکه این بیشتر از دولت؛ به ضرر خودش است. دولت هم باید امیدش را از این رسانه قطع کند و سعی کند از طریق رسانه‌های مکتوب با مردم صحبت کند. مردم هم شرایط دولت و تنهایی او را درک خواهند کرد.

معیدفر در رابطه با این موضوع که دولت بودجه‌ی رسانه ملی را تأمین می‌کند اما این رسانه پا را از نقد فراتر گذاشته و به تخریب وارد شده است؛ گفت: در هر کشوری؛ آبشخور صدا و سیما؛ دولت است و دولت موظف است بودجه آن را تأمین کند. از طرف دیگر صدا و سیمای هر کشور هم هیچ کاری در راستای اهداف دولت و ملت انجام نمی‌دهد. دولت مجبور به پرداخت بودجه رسانه‌ی ملی است تا زبان حال خودش باشد اما این روند در کشور ما  طور دیگری‌ست.