ابهام های دل آزار یک استیضاح

دکتر سعید سهراب‌پور- به عنوان کسی که از ابتدای انقلاب یعنی اسفند سال 57 معاون دانشگاه شیراز شدم و از آن زمان تاکنون به طور مرتب مسئولیت‌هایی همچون معاونت وزیر و قائم مقامی وزیر را داشته‌ام، معتقدم ایراداتی که به انتصابات رؤسای دانشگاه ها از سوی دکتر فرجی دانا می‌گیرند، صحیح نیست و همه رؤسای منصوب شده در دانشگاه های مختلف از جمله دانشگاه امیرکبیر، خواجه نصیر و... را بخوبی می‌شناسم و می‌دانم که این افراد در کار خودشان بهترین هستند و بهتر از آنها در کشور وجود ندارد.

اگر خودم هم حق انتخاب داشتم همین افراد را انتخاب می‌کردم. در دانشگاه های کشور از جمله صنعتی شریف 13 سال که ریاست آن را بر عهده داشتم، بهترین استادان استخدام شدند که باعلاقه و شور، کار علمی می‌کنند و فعالیت علمی در دانشگاه‌ها بشدت ادامه دارد.

اگر رشد علمی و کاهش تعداد مقالات علمی (ISI) مد نظر نمایندگان مجلس است که باید عنوان کنم که کاهش این مقالات از سه سال پیش آغاز شده است. نتیجه هرگونه سیاستگذاری سه یا چهار سال بعد مشخص می‌شود.

سه سال پیش به مسئولان وقت هشدار دادم که کمبود بودجه، امکانات و تجهیزات در دانشگاه سبب کاهش مقالات ISI خواهد شد.  نتایج آنچه که سه سال پیش درباره آن نگران بودیم امروز مشاهده می‌شود. جالب این که همین کسانی که کاهش تعداد مقالات ISI را برای استیضاح وزیر علوم ملاک قرار می‌دهند، در موقعیت‌های مختلف علیه این گونه مقالات صحبت کرده‌اند، درحالی که این گونه مقالات برای‌ جامعه علمی کشور ضروری است.

ضمن آن‌که ایراداتی که از دیگر انتصابات در وزارت علوم گرفته می‌شود نیز غیرقابل توجیه است، زیرا صلاحیت این افراد را باید بالا‌ترین مراجع امنیتی تأیید کنند و آنها بیشترین اشراف را بر این گونه مسائل دارند و این مراجع نیز ایرادی نگرفتند. به نظر بنده استیضاح وزیرعلوم در آستانه سال تحصیلی جدید، آموزش عالی و فضای دانشگاه‌ها را با چالش مواجه می‌کند و این استیضاح به صلاح و مصلحت نظام آموزش عالی ما نیست.