زیباکلام درباره عزت الله انتظامی چه نوشت؟

 هنرمندان و سینماگران زیادی در جغرافیای ایران به فعالیت پرداختند، اما کمتر کسی توانست که نام خود را در اذهان ماندگار کند. حقیقت این است که در 2 دهه گذشته بحثی در خصوص هنر و به‌ویژه هنر هفتم یعنی سینما در ایران به‌وجود آمده که من آن را به سینمای رسمی و غیررسمی تقسیم کرده‌ام. البته خودم اذعان دارم که این تقسیم‌بندی نمی‌تواند کامل باشد؛ برای اینکه به هر حال نمی‌توان همه سینماگران را در این دسته‌بندی قرار داد، چراکه برخی از سینماگران اساسا به هنر خود وجه دیگری نمی‌بخشند که بخواهند آن را در قالب حکومتی تعریف کنند. به گمانم مرحوم عزت‌ا... انتظامی از آن دسته سینماگرانی بود که می‌توان گفت جایی در وسط این 2 طیف قرار می‌گیرد. گرچه آن مرحوم بیش از اینکه به این دسته‌بندی‌ها بیندیشد، به‌دنبال ارائه اثر ماندگار و جاودان از خود بود. البته در سریال‌ها و فیلم‌هایی که در دهه 60 و 70 ساخته شد آن مرحوم حضور داشت، اما به‌نظر می‌رسد هر اندازه که به سال‌های آخر زندگی خود به‌عنوان یک سینماگر نزدیک‌تر شد، بیش از گذشته به سمت مردم گرایش بیشتری پیدا کرد. آقای بازیگر در سال‌های اخیر با انتقاداتی که به روند موجود داشت جایگاه خود را روشن‌تر و مشخص‌تر کرد و‌ درصد و عیار مردمی بودنش خیلی بالاتر رفت.

 از این مساله که گذر کنیم مرحوم انتظامی قطعا جایگاهی ویژه در سینمای معاصر ایران دارد و همچون سایر سینماگران بزرگ همچون مسعود کیمیایی، مرحوم ناصر ملک‌مطیعی و مرحوم محمدعلی فردین نامش و قدمتش به سینمای قبل و بعد از انقلاب باز می‌گردد. گرچه دیگرانی چون علی نصیریان، محمدعلی کشاورز و مسعود کیمیایی و مرحوم عزت‌ا... انتظامی این شانس را داشتند که در سینمای بعد از انقلاب حضور پیدا کنند. مجموعا آنچه که می‌توان از حضور وی در سینما گفت اینکه در کل سبک و سیاق سینمایی او به سینمای واقع‌گرا تعلق داشت. انتظامی شخصیت والایی داشت، جامعه را می‌شناخت و مضمون اغلب آثارش اجتماعی و روایتگر وضع موجود جامعه بود. عزت‌ا... انتظامی عزتمندانه زندگی کرد و عزتمندانه به دیار باقی شتافت. یقینا در آینده از او نیز به‌عنوان یکی از چهره‌ها و شخصیت‌های تاثیر‌گذار و مردمی سینمای معاصر ایران در قبل و بعد از انقلاب یاد خواهد شد.