جهانبخش: همیشه آرزوی من قهرمانی در آسیا بود/ راه سختی داشتم تا به اینجا رسیدم

 ستاره ۲۴ ساله تیم ملی ایران در مصاحبه با نشریه کنفدراسیون فوتبال آسیا از دوران خود و تبدیل شدن به یکی از بهترین بازیکنان ایران سخن گفت.

به گزارش ایسنا به نقل از مجله کنفدراسیون فوتبال آسیا علیرضا جهانبخش فوتبال خودش را از قزوین شروع کرد و اکنون در تیم ملی فوتبال ایران به چهره‌ای شناخته شده تبدیل شده است. این بازیکن در ابتدای صحبت خود با این نشریه گفت: من در یک خانواده خیلی بزرگ فوتبالی پرورش یافتم. عمو و پسرعموهای من عاشق فوتبال بودند. یکی از لحظه‌هایی که از بچگی‌ام به یاد دارم صعود تیم ملی به جام جهانی فرانسه بود. من آن زمان ۶-۵ سال سن داشتم و جو بازی با استرالیا را به یاد می‌آورم. همه به خیابان‌ها ریختند. خیلی جو دیوانه کننده و شادی‌بخشی بود. مردم خیلی خوشحال بودند. پدر من هم علاقه زیادی به فوتبال داشت. کاملا آن شادی‌ها و لحظه‌های خوش را به یاد می‌آورم.

آن بازی بود که الهام‌بخش علیرضا جهانبخش، پسر دوم از سه فرزند خانواده جهانبخش شد. او یک خواهر بزرگ‌تر و یک برادر کوچک‌تر دارد.

ستاره ایرانی اضافه کرد: من ابتدا ورزش‌های مختلفی را امتحان کردم. کونگ‌فو، دوومیدانی، هندبال و فوتسال را انجام دادم و حتی به تیم فوتسال در رده‌های پایه دعوت شدم. وقتی ۱۲ ساله بودم یک معلم ورزش داشتم که به من گفت باید راهم را انتخاب کنم. بین فوتبال و فوتسال، در نهایت من فوتبال را انتخاب کردم. آن زمان خیلی مشتاق بودم مدرسه‌ام‌ خیلی زود تمام شود تا با بچه‌ها فوتبال بازی کنم. فقط یک توپ کوچک برای من مهم بود. فرقی نمی‌کرد در دمای ۳۲ یا ۳۵ درجه باشد یا حتی زمستان. من با آن توپ کوچک عشق می‌کردم. این که با بچه‌های بزرگ‌تر از خودم بازی می‌کردم حس خوبی به من می‌داد. ما از خانواده ثروتمندی نبودیم. من خانواده ثروتمندی نداشتم ولی پدرم همیشه من را حمایت کرد چون می‌دانست دنبال علاقه و آرزویم گام برمی‌دارم. با این حال در یک کارخانه دوچرخه‌سازی هم کار می‌کردم. در کنار پدرم بودم تا حس استقلال را بیاموزم. پدرم می‌گفت اگر می‌خواهم پول داشته باشم باید اینجا بیایم و کار کنم و من آنجا چرخ‌های دوچرخه‌ را تعمیر می‌کردم. آن شغلم خوبی‌های خاص خودش را داشت. تنها نکته بد این بود که زمان کمی برای فوتبال بازی کردن داشتم. باید از ۶ صبح تا ۶-۵ بعدازظهر کار می‌کردم و بعد از آن سه ساعت وقت داشتم تا فوتبال بازی کنم. خیلی خسته می‌شدم ولی به فوتبال ادامه می‌دادم.

هافبک کناری تیم ملی فوتبال ایران که دو تجربه حضور در جام جهانی را در کارنامه خود دارد در ادامه صحبت خود اضافه کرد: من خیلی زود به تهران آمدم تا فوتبالم را ادامه دهم. در اولین بازی خودم در لیگ دسته یک ایران دفاع راست بودم. در آن زمان باشگاه (داماش) سرمایه‌گذاری زیادی کرده بود. آن‌ها مهدوی‌کیا را جذب کردند  که در پست هافبک راست بازی می‌کرد. من ۱۷ سال سن داشتم. مربی به من گفت می‌توانی در پست هافبک راست بازی کنی و من گفتم بله می‌توانم.

استعدادیاب‌های اروپایی خیلی زود متوجه ظهور این پدیده شدند. او در رقابت‌های زیر ۱۹ سال آسیا در سال ۲۰۱۲ همراه ایران حاضر بود؛ جایی که دو گل برای ایران به ثمر رساند و باعث شد ایران به یک چهارم نهایی صعود کند.

علیرضا جهانبخش افزود: بعد از پایان این تورنمنت متوجه شدم نایمخن من را می‌خواهد. از فرانسه و ترکیه هم پیشنهاد داشتم اما با توجه به شناختی که از آکادمی در کشور هلند داشتم، فکر کردم که انتخاب نایمخن بهتر است. ما در ایران بازیکنان خوب زیادی داریم ولی من می‌خواستم بازیکن بهتری شوم. در ایران محدودیت‌هایی وجود داشت. به همین خاطر اگر بخواهید بهتر شوید باید به اروپا بروید. پیشرفت فقط در زمین فوتبال حاضر نمی‌شود بلکه زندگی در باشگاه و آکادمی خیلی چیزها را به آدم می‌آموزد. هفته‌های اول خیلی سخت گذشت چون ایران و هلند تفاوت زیادی با هم دارند. من آن زمان فقط کمی انگلیسی می‌دانستم. فرهنگ و زبان مختلف و ذهنیت متفاوت کار را برایم سخت کرده بود. هلند یکی از آزادترین کشورهای جهان است و من از یک کشور اسلامی به یکی از آزادترین کشورهای جهان رفتم به همین خاطر سخت بود و باید خودم را با شرایط وفق می‌دادم. من برای ارتباط بهترم یک معلم اختصاصی زبان هم آنجا داشتم ولی این کافی نبود. خودم شروع به یادگیری زبان هلندی کردم و انگلیسی هم می‌آموختم و خوشبختانه بعد از چند ماه می‌توانستم با هم‌تیمی‌هایم صحبت کنم.

جهانبخش در نایمخن عنوان بهترین بازیکن لیگ دسته ۲ و قهرمانی در این لیگ را به دست آورد. در همین رابطه ستاره ایرانی اضافه کرد: فصل خیلی خوبی در آنجا داشتم و بهترین بازیکن سال هم شدم. همه انتظار داشتند گام بعدی را بردارم ولی من خودم دوست داشتم در هلند بمانم. بعد از دو سال خیلی با فرهنگ این کشور آشنا شده بودم. شیوه فوتبالی و شرایط باشگاه را فهمیده بودم. سه پیشنهاد به من رسیده بود و بهترین پیشنهاد ممکن آلکمار بود که من انتخاب کردم. البته در شروع کارم یک مصدومیت از ناحیه زانو داشتم ولی رفته رفته کارم را در این تیم پیش بردم. درست است که من آقای گل لیگ هلند شدم ولی از پاس گل دادن حس بهتری پیدا می‌کنم تا گل زدن. البته من کسب جایزه کفش طلایی را یک افتخار می‌دانم. صادقانه باید بگویم ارزشمندترین جایزه‌ای بود که تا الان گرفتم. به همین خاطر آن را به خانواده، دوستان و نزدیکانم اهدا کردم.

جهانبخش در بخش دیگری از صحبت‌های خود درباره حضور در جام جهانی گفت: اولین حضورم در جام جهانی باور نکردنی بود. بعد از ۶ ماه بازی در اروپا در ۱۹ سالگی به جام جهانی رفتم که برای خودم باور نکردنی بود چون چیزهای زیادی یاد گرفتم و بهترین‌های دنیا را از نزدیک دیدم.

تیم ملی فوتبال ایران برای صعود به دور دوم جام جهانی روسیه یک گل کم آورد و در مرحله گروهی حذف شد. هرچند این حذف دردناک بود ولی ایران هواداران زیادی در دنیا پیدا کرد. جهانبخش حالا در ۲۴ سالگی یک چهره شاخصی برای ایران در راه جام ملت‌های آسیا تبدیل شده است؛ جامی که ایران از سال ۱۹۷۶ موفق به فتح آن نشده است.

ستاره فوتبال ایران در بخش پایانی صحبت‌های خود افزود: من می‌دانم الان انتظارات از من خیلی بالاتر رفته است ولی هر زمان که پیراهن تیم ملی را به تن کنم تلاش می‌کنم بهترین عملکرد خودم را داشته باشم. حالا چه می‌خواهد جام جهانی باشد چه جام ملت‌های آسیا یا حتی یک بازی دوستانه. البته بعضی رقابت‌ها مهم‌تر هستند. برای مردم ما جام جهانی و جام ملت‌ها اهمیت دارد. یکی از آرزوهایی که من همیشه داشتم قهرمانی در جام ملت‌های آسیا با ایران بوده است. این اتفاقی است که مدت‌ها در فوتبال ایران نیفتاده است.