روزنامه نیویورک تایمز در این گزارش نوشت: محمد جواد ظریف، یکی از کارکشته‌ترین دیپلمات‌های ایران تا تابستان سال جاری به جای این که پرونده ایران را به غرب ارائه کند،کاری که به نحو موثری در جریان حرفه دیپلماتیک سی و پنج ساله‌اش انجام داده بود، وقتش را صرف تدریس در مرکز آموزشی وزارت امور خارجه ایران در شمال تهران می‌کرد، ولی با انتخاب حسن روحانی به عنوان رییس‌جمهور ایران در ماه ژوئن اوضاع تغییر کرد. ظریف اکنون وزیر امورخارجه جدید ایران است و به نظر می‌رسد حتما رهبری هیات ایرانی را در مذاکرات هسته‌یی با غرب بر عهده خواهد داشت که به گفته تحلیل‌گران نشان می‌دهد روحانی به جد به دنبال کاهش تنش‌ها به آمریکا و کشورهای غربی دیگر است.
فرانسوا نیکولاد، سفیر پیشین فرانسه در تهران گفت: می‌توانیم مطمئن باشیم که اگر ظریف مسوول پرونده هسته‌یی شود خیلی سریع و به طور رسمی پیشنهاداتی ارائه خواهد کرد، پینشهاداتی همانند نگه داشتن غنی‌سازی اورانیوم در سطح بیست درصد و فراتر نرفتن از آن.
این روزنامه آمریکایی در ادامه نوشت: هنوز مشخص نیست، ولی اگر دولت ایران تصمیم گرفته باشد سیاست جدید تنش‌زدایی با غرب را دنبال کند ظریف بهترین گزینه برای اجرایی کردن این سیاست است.
این روزنامه در ادامه نوشت: ظریف که 53 سال دارد در سه دهه گذشته سعی کرده است یک رابطه کاری بین ایران و غرب از جمله آمریکا که وی آن را کشور «رقیب» می‌داند، نه «دشمن» برقرار کند. وی به تهیه پیش‌نویس آتش‌بسی که به جنگ خونین ایران و عراق در دهه 80 میلادی پایان داد کمک کرد، در مذاکرات پیرامون همکاری اطلاعاتی ایران و نیروهای آمریکا در افغانستان پس از حمله 11 سپتامبر شرکت داشت و چند سال به عنوان نماینده ایران در سازمان ملل در نیویورک بود.
نیویورک تایمز در ادامه گزارش خود با اشاره به اظهارات روحانی درباره لزوم «تغیییر» در رویکردها و تاکتیک‌های ایران نوشت که انتخاب ظریف تعجب‌آور نیست، زیرا وی در دانشگاه سن فرانسیسکو و دانشگاه دنور روابط بین‌الملل خوانده است و علاوه بر آن از سال 2002 تا 2007 در دوران محمد خاتمی، رییس‌جمهور پیشین ایران به عنوان نماینده ایران در سازمان ملل خدمت کرده است.
این روزنامه در ادامه با اشاره به این که ظریف حدود 30 سال از عمرش در آمریکا بوده و انگلیسی را بسیار روان صحبت می‌کند نوشت: ولی وی به هیچ عنوان یک ایرانی غرب‌زده نیست. همسرش به ندرت جلوی انظار عموم ظاهر می‌شود و ظریف مانند سایر دیپلمات‌های ایرانی از دست دادن با زنان خودداری می‌کند. در نیویورک برخلاف سایر دیپلمات‌ها به ندرت در مراسم و مهمانی‌ها شرکت می‌کرد و می‌گفت طبیعتا بسیار خجالتی است. وی در مجموعه گفت‌وگو‌های سال‌های اخیرش که یک ماه پیش تحت عنوان «آقای سفیر» منتشرشد تاکید دارد که دلیل حمایت‌هایش از برقراری رابطه با آمریکا این است که این کار به نفع منافع ایران است، نه این که او علاقه خاصی به آمریکا دارد یا نسبت به آرمان‌های انقلابی ایران دچار شک و تردید است.
نیکولاد، دیپلمات فرانسوی گفت: ظریف بدون شک بهترین گزینه برای آینده است، زمانی که ایران سعی می‌کند با غرب رابطه برقرار کند.
وی با وجود ابراز خوش‌بینی نسبت به انتخاب ظریف هشدار داد که نباید بیش از حد امیدوار شد و روش ایران تغییر خواهد کرد، ولی آن‌ها اصول‌شان را کنار نخواهند گذاشت.
نیویورک تایمز در پایان این گزارش نوشت: روحانی و ظریف هردو خواستار یک "سیاست خارجی واحد" به جای فرستادن پیام‌های مختلف و متضاد شده‌اند. اگر پرونده هسته‌یی ایران حقیقتا به ظریف داده شود انتظار می‌رود وی این رویکرد جدید را به مذاکرات بیاورد. ولی بسیاری از تحلیل‌گران هشدار داده‌اند که ظریف فقط می‌تواند تا همین جا پیش برود. به گفته نیکولاد، وی و روحانی به سختی سعی می‌کنند این مشکل را حل کنند. ولی اگر همتاهای غربی‌شان از این فرصت استفاده نکنند منتقدان داخلی بار دیگر آن‌ها را تضعیف خواهند کرد.
