همکاری فائو با ایران برای مقابله با خشکسالی و چالش های بیابان زایی

 نماینده سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد (فائو) در جمهوری اسلامی ایران گفت: فائو از بدو تاسیس در ایران در ۴۰ سال پیش، تلاش کرده است تا دانش فنی و تجارب خود در زمینه مدیریت اراضی در کنار روش های مدیریت منابع آب، جنگلداری، مقابله با خشکسالی و غیره را با رویکرد مقابله با چالش های بیابان زایی در ایران ارائه دهد.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی تدبیر و امید،رائو ماتا در همایش روز جهانی مقابله با بیابان زایی و خشکسالی با اشاره به انتخاب شعار «زمین ارزش حقیقی دارد، در آن سرمایه گذاری کنید» برای سال جاری،اظهار داشت:این شعار انتخاب شده تا اهمیت مدیریت پایدار زمین به عنوان روشی برای بازسازی اقتصادها، اشتغال زایی و احیای جوامع را برجسته سازد.

وی با بیان این که حفاظت و مراقبت از اراضی نقش محوری را در تلاش هایمان برای رسیدن به توسعه پایدار ایفا می کند،گفت: مدیریت موثر اراضی جزء أساسی "چرخه" غذا، آب، انرژی و محیط زیست به شمار می آید و از این رو در شرایطی که ملل مختلف با چالش های گوناگونی در راستای حفاظت از منابع طبیعی دست و پنجه نرم می کنند، این نوع مدیریت در قالبی یکپارچه می تواند توسعه پایدار را به ارمغان آورد. این در حالی است که هم اکنون روز به روز میزان فشار بر منابع طبیعی با سرعتی بالا در حال افزایش است.

ماتا تصریح کرد:تحقیقات نشان می دهند که در سطحی جهانی، چنانچه طی ۲۵ سال آینده تخریب سرزمین با روند کنونی ادامه یابد، به میزان ۱۲ درصد از تولیدات محصولات غذایی کاسته خواهد شد و این امر می تواند باعث افزایش ۳۰ درصدی قیمت این محصولات در ابعاد بین المللی شود. از سوی دیگر تا سال ۲۰۳۰، روندهای جهانی همچون پویایی جمعیت، افزایش تقاضا برای مصرف انرژی، غذا و آب، فشار قابل ملاحظه ای را بر اراضی تحمیل می کنند، به طوری که انتظار می رود تقاضا برای غذا ۵۰ درصد انرژی ۲۵ درصد و آب ۳۰ درصد افزایش یابد.

وی ادامه داد:رو در رویی با این حجم تقاضا نیازمند آن است تا سطح اراضی کشاورزی به میزان ۱۷۵ تا ۲۲۰ میلیون هکتار افزایش یابد. چنین نیازی به صورت پایدار برآورده نخواهد شد مگر آنکه از بهره وری اراضی حفاظت و آن را احیاء نماییم، ادامه روند کنونی به جنگل زدایی، بیابان زایی و تخریب بیشتر اراضی خشم خواهد شد.

نماینده فائو در ایران یادآور شد:اگر می خواهیم بر گرسنگی و ناامنی غذایی در جهان تا سال ۲۰۵۰ غلبه کنیم باید بر تولیدات کشاورزی به میزان ۶۰ درصد بیافزاییم که این امر افزایش ۱۰۰ درصدی محصولات کشاورزی در کشورهای در حال توسعه را نیز شامل می شود؛ این در حالی است که جنگل زدایی، فرسایش سرزمین، تخریب زمین های زراعی، فقدان تنوع محصولات و کاهش منابع آبی به شدت اکوسیستم ها، تنوع زیستی و همچنین کالا و خدمات وابسته به آنها را تحت فشار روزافزون قرار داده اند، تأثیر مخرب تغییرات اقلیمی نیز پر وخامت اوضاع افزوده است.

وی گفت:در مناطق خشک و نیمه خشک جهان، همچون ایران، این چالش ها و فشار بر منابع طبیعی بیشتر قابل مشاهده است و در آینده نیز افزایش قابل ملاحظه ای خواهند یافت.

ماتا خاطرنشان کرد: در فاصله ۵۰ سال گذشته سازمان ملل متحد رابطه نزدیکی با دولت ایران در خصوص مدیریت منابع طبیعی داشته و با حمایت از این کشور در قالب پروژه ها و طرح های گوناگون دوشادوش ایرانیان تلاش کرده است تا زمینه های مدیریت پایدار این منابع طبیعی بیش از پیش فراهم شود.

وی اظهار داشت:فائو در راستای مقابله با این تهدیدات فزاینده، با حمایت نهادهای محلی و در کنار شرکای بین المللی با موفقیت بسیار در حال مقابله با خشکسالی، اجرای طرح های احیای اراضی در مجموعه ای از کشورهای جهان است. دانش قابل ملاحظه این سازمان در مقابله با چالش های جدی بیابان زایی در قاره های مختلف جهان باعث شده تا کشورهای عضو بیشتر به اثرات قابل توجه فرسایش خاک و تخریب آن بپردازند.

ماتا بیان کرد:فائو از بدو تاسیس در ایران در ۴۰ سال پیش، تلاش کرده است تا دانش فنی و تجارب خود در زمینه مدیریت اراضی در کنار روش های مدیریت منابع آب، جنگلداری، مقابله با خشکسالی و غیره را با رویکرد مقابله با چالش های بیابان زایی در ایران ارائه دهد.

وی اضافه کرد:چارچوب برنامه کشوری (۲۰۲۱-۲۰۱۷) حمایت دولت ایران در راستای ارتقای کشاورزی و توسعه روستایی پایدار را تعریف می کند. این چارچوب با سیاست های توسعه میان مدت و بلند مدت جمهوری اسلامی ایران و همچنین استراتژی های منطقه ای و جهانی فائو ادغام گشته است. یکی از دستاوردهای این چارچوب برنامه کشوری مقابله با بیابان زایی و خشکسالی در سطح ملی است.

ماتا با اشاره به اجرای پروژه های مشترک فائو با وزارتخانه ها و سازمان های مختلف کشور در حوزه های مبارزه با بیابان زایی خشکسالی و همچنین کمبود،گفت:«پروژه احیای اراضی جنگلی و تخریب یافته» (RFLDL) در مناطق خشک و نیمه خشک استان های کرمان و خراسان جنوبی یکی از مهمترین پروژه ها در این حوزه بوده است که با حمایت سازمان تسهیلات جهانی محیط زیست اجرا می شود.

وی افزود:در فرآیند اجرای پروژه RFLDL ظرفیت های جوامع محلی به منظور تحقق مدیریت پایدار اراضی جنگلی و برای حفاظت از جنگل ها، اراضی فرسوده و دیگر منابع طبیعی و نیز ارتقاء معیشت های جایگزین، تقویت می شود.

ماتا خاطرنشان ساخت:این اقدامات در تطابق با سیاست گذاری های ملی در خصوص مقابله با بیابان زایی، حفاظت از تنوع زیستی و کاهش آثار منفی تغییرات آب و هوایی به اجرا گذاشته شده اند. در این راستا تأثیر عینی و مثبت در مناطقی که پروژه به اجرا گذاشته شده. قابل مشاهده است.

وی ادامه داد: در چارچوب پروژه «برنامه یکپارچه مدیریت پایدار منابع آبی حوضه دریاچه ارومیه» فائو در حال حمایت از فعالیت های ستاد برنامه احیای دریاچه است که سعی دارد دریاچه و اکوسیستم های جانبی آن را احیاء کرده و معیشت های مبتنی بر کشاورزی را در منطقه بهبود بخشد.

نماینده فائو در ایران اظهار کرد:علاوه بر این، دو پروژه منطقه ای فائو در حوزه کمبود آب و کارایی آب، بر مبارزه با خشکسالی مداومی که گریبانگیر منطقه شده، متمرکز است. اولین پروژه با عنوان «اجرای برنامه ۲۰۳۰ برای کارایی، بهره وری و پایداری آب در کشورهای خاور نزدیک و شمال آفریقا» تحت حمایت سازمان توسعه بین المللی سوئد و با هدف تدوین چارچوب مناسب برای اجرای تمهیدات برنامه ۲۰۳۰ در مبارزه با تأثیرات کمبود آب در ایران اردن، لبنان، مصر، کرانه باختری و نوار غزه، تونس، الجزایر و مراکش، وارد مرحله اجرایی شده است.

وی افزود: فائو همچنین در تلاش است تا از طریق دومین پروژه منطقه ای با عنوان «حمایت از چارچوب همکاری منطقه ای در برنامه ابتکار کمبود آب» ظرفیت های منطقه ای و تبادل اطلاعات بین کشورهای منطقه را افزایش داده و چارچوبی برای افزایش بهره وری آب ارائه کند.

ماتا گفت:فائو در مسیر پیش رو در نظر دارد در چارچوب برنامه کاری اش و به گونه ای فعال، تخصص فنی و تجربیات جهانی خود را دوشادوش سایر نهادهای ملل متحد و شرکای دیگر در اختیار جمهوری اسلامی ایران قرار دهد. این تلاش ها به بسیج منابع لازم منتهی خواهند شد تا با اجرای اقدامات ماندگار، جامع و یکپارچه،کشور قادر به دستیابی به اهداف توسعه پایدار شود.

وی یادآور شد:همانطور که در آرمان ۱۵ توسعه پایدار اشاره شده است، خاک منبعی تجدید ناپذیر است که از بین رفتن آن در طول حیات بشری قابل جبران نیست. بنابر این بسیار مهم است که با دست در دست هم و با اقدامی جمعی برای حفاظت از منابع خاک و در نهایت حفاظت از آینده بشر اقدام کنیم.