آیا لحن اسد، نشان از ناامیدی او از پوتین دارد؟

 رای الیوم در سرمقاله خود نوشت: بشار اسد در جدیدترین مصاحبه اش به صورت تلویحی، ‏هم پیمان روسی خود را به دلیل عدم واگذاری سامانه ‏اس ۳۰۰ به سوریه سرزنش کرده، اما از انتقاد مستقیم ‏دوری می‌کند. انگیزه‌های واقعی این تاخیر چیست؟ ‏ایا اسرائیل تهدیدی کرده است؟ یا معامله‌ای بین ‏پوتین و نتانیاهو صورت گرفته است؟

 این روزنامه عرب زبان ادامه داد: نکات مهمی در مصاحبه بشار اسد با روزنامه انگلیسی ‏‏ «میل ان صندای» مطرح شد، اما مهمترین قسمت صحبت‌های ‏اسد به واگذاری اس ۳۰۰ روسی به سوریه مربوط می‌شد. ‏

رئیس جمهور سوریه در پاسخ به عدم واگذاری این ‏سامانه توسط هم پیمانان روس خود اظهار داشت: «این ‏مساله نظامی به طرف روسی مربوط می‌شود؛ این‌ها ‏مواضع سیاسی و تاکتیک‌های نظامی خاص خود را دارند و ‏ما در این مورد صحبت نمی‌کنیم». ‏

از این پاسخ می‌توانیم دو نتیجه مهم بگیریم:‏

‏-اول آنکه روسیه تا این لحظه این نوع از موشک‌های ‏خود را به سوریه واگذار نکرده است، با اینکه بار‌ها ‏مسئولان روس از نزدیک بودن زمان تسلیم اس ۳۰۰ به ‏سوریه صحبت کرده اند، بویژه در سایه تجاوز‌های مکرر ‏اسرائیل به اهدافی در عمق سوریه. ‏

‏-دوم آنکه تهدیدات اسرائیل در مورد بمباران این ‏سامانه‌ها که از سوی لیبرمن وزیر جنگ اسرائیل و ‏نتانیاهو مطرح می‌شود حداقل تا کنون نتیجه داده ‏است و حتی شاید در این مورد معامله و تفاهمی بین ‏تل آویو و مسکو وجود داشته باشد. ‏

اسد با احتیاط شدیدی در این باره سخن گفته است، ‏ضمن اینکه تلاش می‌کند هم پیمان روسی اش را خشمگین ‏نکند. اما همزمان، لحن اسد حالتی از ناامیدی را ‏منعکس می‌کند، چرا که روسیه این سامانه و حتی نسخه ‏پیشرفته‌تر آن، اس ۴۰۰ را به کشور‌های دیگری همچون ‏ترکیه، الجزایر و حتی عربستان و قطر فروخته است، ‏اما هنوز اقدام به واگذاری آن به هم پیمان روسی اش ‏در منطقه نکرده است. ‏

روس‌ها در پاسخ به سوالاتی در این باره می‌گویند که ‏ارتش سوریه در حدّ نیاز خود سامانه‌های دفاعی لازم ‏را در اختیار دارد و برای اثبات این ادعا، ساقط ‏شدن حملات موشکی اسرائیل و آمریکا به دو پایگاه ‏تیفور و شعیرات را مثال می‌زنند و این علاوه بر ‏ساقط شدن اف ۱۶ اسرائیل توسط موشک اس ۲۰۰ روسیه ‏است. اما این سامانه‌های موشکی پیشرفته نیستند و ‏نمی توانند در مقابل جنگنده‌های اف ۳۵ اسرائیل کاری ‏از پیش ببرند. ‏

نظریه‌ای وجود دارد که بر اساس آن، روسیه نمی ‏خواهد این روز‌ها وارد مقابله و تنش با اسرائیل ‏شود؛ بویژه آنکه آغاز مهمترین اتفاق ورزشی یعنی ‏جام جهانی در روسیه نزدیک است و هزینه‌ای بالغ بر ‏‏۴۰ میلیارد دلار برای مسکو دربرداشته است. اگر این ‏نظریه درست باشد، که البته ما در صحت آن شک داریم، ‏مانعی نیست که با پایان یافتن جام جهانی منتظر هر ‏حادثه‌ای باشیم.