پنچ پرده از ماجرای ترامپ و کره شمالی

 این رییس جمهوری کره جنوبی بود که زیرکانه داستان جایزه نوبل برای ترامپ مطرح کرد و ترامپ نیز همانند یک بچه ماهی آن را قورت داد.

آتلانتیک نوشت: ترامپ ظرفیت اذعان به ناکامی در تعامل با کره شمالی را ندارد. دولت وی نیز هیچ گزینه ای جایگزینی ارائه نکرده است، مگر وانمود کند که مذاکرات با ییونگ یانگ به شکل دلخواه پیش می رود. رویکرد چندماه گذشته دونالد ترامپ در برابر شبه جزیره کره، درامی است که در چند پرده اتفاق افتاده است. در پرده اول، ترامپ ناگهان و شتابزده موافقت کرد که با «کیم جونگ اون» رهبری کره شمالی دیدار کند. شاید او خبر نداشت که دولت کره شمالی، دهه هاست که به دنبال چنین دیداری میان رهبر این کشور با یک رییس جمهوری از آمریکا است. ترامپ وانمود کرد که وی یک امتیاز بزرگ به دست آورده است.

در پرده دوم، ترامپ آرام آرام متوجه می شود که گول خورده است. برای اینکه ثابت کند که یک برنده است و نه یک احمق، شروع به تبلیغ و بزرگنمایی درباره این نشست می کند و مژده می دهد که غیرهسته ای شدن کره شمالی، در دسترس اوست.

در پرده سوم، کره شمالی بیانیه ای منتشر می کند و خیالات ترامپ را برهم می زند. نه، آنها غیرهسته ای نمی شوند و تازه این ترامپ است که باید به دنبال پیونگ یانگ حرکت کند؛ اگر ترامپ می خواهد که نشست ماه آینده با رهبری کره شمالی سر بگیرد، باید تمرین های نظامی آمریکا- کره جنوبی را لغو کند. اکنون در پرده چهارم هستیم و پرده پنجم هنوز باید نوشته شود.

رقیب اتمی در گوشه رینگ!

دولت ترامپ هفته گذشته در تکاپوی واکنش به شرمساری پرده سوم بود و انکار می کرد که اتفاق ناخوشایندی افتاده باشد. ترامپ در تمامی دوران زندگی نیز، همین گونه با شکست ها برخورد کرده و شکست را بعنوان پیروزی جا زده است.

درسال ۱۹۹۵میلادی، وی هتل پلازا را ۷۵ میلیون کمتر از مبلغی فروخت که هشت سال پیشتر خریده بود. در آن زمان ترامپ به نقطه هدف وام دهندگانی تبدیل شد که عملا کنترل هر آنچه از دارایی هایش پس از۱۹۹۰ مانده بود را در اختیار داشتند. هنگامی که بطور کامل ورشکسته شد، هتل را واگذار اما اعلام کرد: خریدار را گوشه رینگ گذاشتم و یک معامله بزرگ انجام دادم.

احتمالا باید انتظار داشته باشیم که معامله هتل پلازا، برای دیدار آینده ترامپ- کیم نیز تکرار شود. «مایک پمپئو» وزیرخارجه آمریکا خواستار 'غیرهسته ای شدن کامل، راستی آزمایی و بازگشت ناپذیری' کره شمالی شده است. اما به نظر می رسد که چنین مسیری در راه نیست.

این روند شاید توقف موقت آزمایش های هسته ای، یا گامی میانه است تا بتواند بعنوان یک 'معامله بزرگ' به دولت ترامپ فروخته شود .اکنون دولت آمریکا چه بسا که گزینه اندکی دارد به جز وانمود کردن به اینکه در حال دستیابی به یک موفقیت بزرگ است. نخست، گزینه های آمریکا در شبه جزیره کره تا حد زیادی به همکاری کره جنوبی وابسته است.

 بیزاری از ترامپ و افزایش محبوبیت رئیس جمهور کره جنوبی

رییس جمهور کره جنوبی، تنها با ۴۱ درصد آرای مردم به ریاست جمهوری رسید اما اکنون نظرسنجی ها نشان می دهد که محبوبیت اش از هفتاد درصد فراتر رفته است و دلیل آن موفقیت او در دور کردن ترامپ از رویکرد 'خشم و آتش' و وارد کردن به مسیر مذاکره است. آنطور که «روبرت کِلی» استاد دانشگاه ملی پوسان کره جنوبی می گوید، بیزاری از ترامپ موجب شده، اجماعی گسترده بر گرد یک رویکرد دیپلماتیک شکل گیرد.

بیشتر میزان تلاش برای اقناع رهبران کره شمالی و آمریکا برای یک نشست مشترک عملا توسط کره جنوبی انجام شد. این رییس جمهوری کره جنوبی بود که زیرکانه داستان جایزه نوبل را برای ترامپ مطرح کرد و ترامپ نیز همانند یک بچه ماهی آن را قورت داد. کره جنوبی بلافاصله بله شتابزده ترامپ را در ورودی شاخه غربی کاخ سفید اعلام کرد و پیش از آنکه ترامپ به خوبی هوشیار شود که چه کرده یا بتواند با مشاوران کاخ سفید یا وزیر خارجه صحبتی داشته باشد، در را پشت او بستند.

کره جنوبی در پی محدود کردن گزینه های ترامپ است، به نحوی که در اوت ۲۰۱۷، رییس جمهوری کره جنوبی هرگونه عملیات نظامی آمریکا در شبه جزیره کره را وتو کرد. رییس جمهوری کره جنوبی شاید بتواند یا نتواند وتوی خود را عملی کند، اما چنین وضعیتی هشداری است برای طراحان راهبردی آمریکا که مهم ترین متحد آمریکا در این صحنه، نمی خواهد در جنگ ترامپ نقشی داشته باشد.

گزینه «بد» در پنتاگون!

در چنین شرایطی است که وانمود کردن به اینکه نشست سران میان ترامپ و کیم جونگ اون، یک موفقیت است، شاید آخرین گزینه بد در پنتاگون و نیز در سئول باشد. دولت ترامپ به دلیل دیگری نیز گزینه ای جز بزرگنمایی این نشست نخواهد داشت: ترامپ پیش از آنکه بتواند موفقیتی در کره به دست آورد، یک رویارویی دیگر برای خود در برابر ایران، فراهم آورده است.

هضم دو بحران هسته ای در یک تابستان، وضعیت سنگینی است حتی برای «جان بولتون» در شورای امنیت ملی. اگر قرار است که دولت آمریکا سیاست سختگیرانه تری علیه ایران داشته باشد، نیاز به آرام کردن وضعیت در شرق آسیا دارد. وانمود کردن به موفقیت در نشست با رهبر کره شمالی، شاید تنها راه دستیابی به چنین وضعیت آرامی است.

در گذشته ای دور، یک سیاستمدار انگلیسی همین اقدامات ترامپ در مقابل کره شمالی را به خوبی توصیف می کند: مهم نیست چه دروغ هایی گفته ایم، تا زمانی که بتوانیم همان دروغ های لعنتی را تکرار می کنیم. کاخ سفید بی در و پیکر ترامپ، کمتر توانسته بر سر تکرار یک «دروغ لعنتی» پایدار بماند. اما این بار، شاید آنها واقعا چاره ای ندارند و شاید چاره ای برای بقیه جهان هم باقی نگذارند جز اینکه وانمود کند که به دروغ آنها باور دارند چرا که شاید این تنها راه جلوگیری از جنگ باشد در زمانی که یک رییس جمهوری بی اعتبار در کاخ سفید حکومت می کند.

منبع : دیپلماسی ایرانی