درسی از ماجرای تاریخی جنگ صفین برای این روزها/ چطور برخی تقاص عهدشکنی آمریکا را از دولت می‌خواهند؟

به گزارش شبکه اطلاع رسانی تدبیر و امید، روزنامه جمهوری اسلامی نوشت: «خرداد است و سراسر یادآور امام بزرگوار ماست که با روح الهی خود ما را جانی دوباره بخشید. او راه را همواره نشان مان می‌داد و با مردم چنان صادق بود که مردم هم با ایمان به صداقتش بر سر صدق می‌آمدند. امام در موقف‌های متعدد و فرازهای گوناگونه رفتار و گفتاری راه گشا داشتند که ضبط تاریخ است و از آن همه نمی‌دانم چرا ماجرای مک فارلین و قصه رفتار عجیب ۸ نماینده مجلس با دولت وقت و برخورد امام با آن‌ها در ذهنم و قلمم دارد جان می‌گیرد. شاید به دلیل مواجهه مشابه برخی از هم اندیشان آن ۸ نفر با دولت فعلی باشد که از قضا در هر دو ماجرا هم وزرای خارجه سیبل تهاجمات بودند و هستند. آن جا هم سر بدعهدی آمریکایی‌ها که باز از قضا جمهوری خواه بودند، برخی عوض این که هر چه فریاد دارند بر سر آمریکا بکشند، بر سر دولت زمان، صدا بلند کردند که با «این تذهبون» امام، سر جای خود نشستند اما در تاریخ انقلاب به «اصحاب ثمانیه» معروف شدند و برخی نیز آنان را گروه «فاین تذهبون» می‌خواندند.

بگذریم، خرداد است و ماه خمینی و خاطراتی که نو به نو می‌شود، به ویژه که مشابه به روز هم داریم. آن روز هم یقه می‌گیرند از فرزندان انقلابی ملت. از سرداران دیپلماسی جمهوری اسلامی، از کسانی که کاری ماندگار در تاریخ کردند. بهانه‌اش را هم آن «سوداگر بساز و بفروش» برایشان فراهم کرد با خروج از برجام باز صدایشان را بلند کنند. وقتی می‌بینیم که از این ماجرا، صهیونیست‌های کودک کش و مفتخورهای نفتی سعودی، نیش شان به شادی باز می‌شود و می‌پرسی از شادمانان داخلی که چرا این همسویی؟ می‌گویند نیت‌ها فرق می‌کند! غافل از اینکه «الاعمال باالنیات» برای حوزه عبادیات است و در عالم سیاست و جامعه الاعمال نه فقط بالنیات که بالنتایج هم هست. شاید بخش نتایج پر رنگ‌تر هم باشد. به باور من هست لذا اگر با نیت خیر، کاری انجام شود که نتیجه شر داشته باشد برای جبران خسارات، ذمه مان گرفتار می‌شود. آیا دوستان منتقد و محترمین تریبون‌دار به این هم فکر کرده‌اند که نتیجه رفتارشان، ولو با نیت پاک، چه هزینه‌ای به کشور تحمیل می‌کند؟ آیا پاسخی دارند برای امروز و فردایی که می‌آید؟ به هر حال نیت‌ها قابل ارزیابی نیست اما نتایج عمل مخالف قابل احصا است.

حالا که سخن به این جا رسید اجازه دهید به متولیان خود خوانده بند میم وصیت نامه امام که مخالفت با دولت در این ساحت را مستند به آن بند می‌کنند، با یاد آوری ماجرای این تذهبون، بگوییم در برابر سیره روشن و مضبوط و مستند امام چه حرفی دارند؟ امام می‌فرمودند هرچه فریاد دارید برسر آمریکا بکشید. کلام روشن و معیار است پس چطور برخی تقاص عهدشکنی آمریکا را از دولت خودمان می‌خواهند بگیرند؟ هیاهوی این افراد برایم یک ماجرای تاریخی را ملموس و درسی برای امروز می‌کند که در جنگ صفین اتفاق افتاد؛ معاویه عهد می‌شکند اما علی که نمی‌تواند عهد بشکند. همین هم او را جاودانه می‌کند. مگر عراقی‌ها بعد از فریب حکمیت نگفتند جنگ را شروع کنیم اما منطق علی وفا به پیمان بود تا درسی برای همیشه باشد. در حکمیت این بار اما، نه ابوموسی که مالک به میدان رفت و دیدیم که آمریکا برخلاف تحلیل «خودحق پنداران» از برجام که اینان کلاه بزرگ برای ایران می‌خواند خارج شد چون کلاه بر سر خود می‌دانست که به برد برد اعتقاد ندارد و برد خود و شکست دیگران را می‌خواهد. با همه آنچه گفته آمد معتقدم اکثریت مردم همین امروز هم روش و دیپلماسی ظریف را بیشتر و بهتر از رویه دیگران می‌پسندند و اگر انتخابی بین دیپلماسی ظریف و گروه قبلی باشد، اگر نگوییم فاصله بسیار، لااقل به اندازه فاصله ۲۹ اردیبهشت ۱۳۹۶ خواهد بود به نفع دیپلماسی تدبیر و امید.

ما هرگز به دیکتاتوری اکثریت و بستن دهان مخالف اعتقاد نداریم بلکه نقد را، فریاد را حق مخالف می‌دانیم اما اقلیت هم حق ندارد پندار خود را به زور و فریاد به اکثریت تحمیل کند. باری، حرف فراوان است اما در این مورد خاص آیا نباید دوستان در رفتار و گفتارخود تجدید نظر کنند؟ به روحانی نقد دارید، به دیده منت، ما هم نقد داریم. او هم باید صبورانه بشنود و درس بگیرد و به کار بندد اما نقد را معنایی است و این نوع رفتار و یقه گیری را معنایی متفاوت.

باز هم بگذریم، خرداد است و امسال با رمضان همراه است و در آستانه رحلت امام و بعد آن، شهادت مولا علی(ع) قرار داریم و حق است با تامل در رفتار و اصلاح گفتار مان به درک شب قدر برسیم. این بهترین تکریم ولایت و شکرانه هدایت است. ان‌شاء‌الله با همدلی و هم‌افزایی توان مان، از این پیچ تاریخی هم عبور خواهیم کرد و به‌رغم، طرح‌ها و برنامه‌های شیاطین، جمهوری اسلامی، سرفرازتر از همیشه، دروازه‌های موفقیت را خواهد گشود و ما به روشنای فردا ایمان داریم...»