جایی که ˈعدالت بی پایانˈ، یکباره به انتها می رسد

«عدالت بی پایان» هنگام مواجهه با خشونت های این رژیم، یکباره به انتها می رسد و بر این همه رفتار غیرانسانی چشم خود را می بندد. سکوت قدرتمندترین و پیشرفته ترین دولت های دنیا که سیاست خارجی خود را بر «حقوق بشر» مبتنی کرده اند تاسف بار است، چرا که نتیجه ای جز کشتار و آوارگی فلسطینی هایی را که گناهی جز مقاومت در برابر اشغال و اشغالگران ندارند، در پی نداشته است.

غزه مطابق با حقوق بین الملل و بر اساس ماده 42 مقررات 1907 لاهه مربوط به حقوق جنگ، یک منطقه تحت اشغال می باشد. رژیم اسرائیل به عنوان یک اشغالگر، متعهد به اجرای حقوق بشردوستانه در قبال مردم غزه می باشد. مردم تحت اشغال نیز مجازند در چنین شرایطی به دفاع از خود بپردازند. موجب تاسف و تعجب است چنانچه عنوان شود رژیم صهیونیستی که از انواع سلاحهای ممنوعه و مرگبار و از راههای ابی، زمینی و هوایی به غزه هجوم برده است، از خود در برابر مردم بی دفاع غزه دفاع می کند. اصولا حق دفاع با مردم تحت اشغال است.

در حالی که نوار غزه برای سالیان متمادی تحت محاصره قرار دارد و این منطقه از کمبود مواد غذایی، نیازهای درمانی و پزشکی رنج می برد، شرائط جدید به همراه عدم امکان ارسال کمک های بشردوستانه به مردم تحت تهاجم می تواند منجر به وقوع یک فاجعه انسانی بزرگ گردد. همان­طور که ماده 23 کنوانسیون چهارم ژنو مقرر می­دارد، هر دولت متعاهد باید به تمامی محموله­های دارویی و هرگونه مواد غذایی ارسالی آزادی عبور بدهد. حقوق بشردوستانه در ارتباط با بهره­مندی انسان­ها از حق غذا و آب حتی در طول درگیری مسلحانه نیز جاری است. در عملیات غزه به دلیل مسدود شدن گذرگاه ها و عدم ورود مواد غذایی، یک و نیم میلیون نفر با کمبود گسترده مواد غذایی روبه­رو هستند و بسیاری از شهروندان ساکن در غزه، از تأمین مایحتاج اصلی غذایی عاجز هستند. مجموع این اقدامات رژیم صهیونیستی، از مصادیق بارز نقض ماده 54 (1) پروتکل الحاقی بوده و بر اساس قواعد مسلم حقوق بین الملل، جنایت بین­المللی محسوب می شود.

اقدام این رژیم در تخریب گسترده تأسیسات غیرنظامی از قبیل زمین­های کشاورزی، اماکن عمومی و تأسیسات آب و برق، بر طبق حقوق بین­الملل و کنوانسیون ژنو جنایات جنگی محسوب می­شود. محاصره­ طولانی مدت غزه از سوی رژیم صهیونیستی، به مثابه مجازات جمعی مردم غزه تلقی می شود. این امر نقض ماده 33 کنوانسیون چهارم ژنو است که مقرر می­دارد: ˈهیچ شخص مورد حمایت را نمی توان برای خلافی که شخصاً مرتکب نشده است، تنبیه کردˈ. منع دسترسی به غذا و سایر اقلام در درازمدت بر بقای جمعیت اثر می­گذارد و شرایط ناشی از اقدامات عامدانه­ نیروهای نظامی رژیم صهیونیستی اسرائیل، تحمیل مجازات جمعی بر مردم غزه است که تخطی آشکار از مقررات ماده 33 کنوانسیون چهارم ژنو محسوب می شود.اقدام رژیم صهیونیستی اسرائیل در محاصره نوار غزه و جلوگیری از ارسال ضروری­ترین نیازهای زندگی به این منطقه و حملات وحشیانه بدون رعایت اصل تفکیک، نوعی نسل کشی نیز محسوب می شود. نمونه­ بارز جنایت علیه بشریت، محاصره غزه توسط رژیم صهیونیستی اسرائیل است که این منطقه را به بزرگترین اسارتگاه جمعی دنیا تبدیل کرده است.

اقدامات وحشیانه و غیرانسانی رژیم صهیونیستی در حالی روی می دهد که متاسفانه شورای امنیت و کشورهای مدعی حمایت از حقوق بشر با عدم اقدام خود، دست این رژیم سفاک را در تداوم اقدامات خود بازگذاشته اند. نهادها و مقامات بین المللی باید به مسئولیت خود در کمک به مردم مظلوم فلسطین، جلوگیری از اقدامات تجاوزکارانه رژیم صهیونیستی و محکومیت این جنایات با صریح ترین، شفاف ترین و قوی ترین عبارات عمل نمایند. تصویب قطعنامه ˈتضمین احترام به حقوق بین الملل در اراضی اشغالی فلسطینˈ توسط شورای حقوق بشر در 23 ژولای که با 23 رای مثبت، 1 رای منفی و 17 رای ممتنع به تصویب رسید و تصمیم به ایجاد کمیسیون تحقیق مستقل بین المللی برای بررسی نقض حقوق بشر و حقوق بشردوستانه بین المللی در اراضی اشغالی، هرچند دیرهنگام صورت گرفت و متاسفانه با مخالفت یا امتناع برخی کشورهای مدعی حقوق بشر از تایید آن همراه بود، اما اقدامی قابل تقدیر از بانیان آن بوده و می تواند آغازی برای رسیدگی به دور جدید جنایات رژیم صهیونیستی باشد. از اینرو، ضروری است شورای امنیت نیز به وظیفه خود تحت منشور ملل متحد عمل نموده و هرچه سریع تر اقدامات اساسی را برای توقف این جنایات و پایان دادن به بی کیفری از طریق سپردن عوامل آن به پیشگاه عدالت اتخاذ نماید.

قریب به هفتاد سال از اشغال فلسطین می گذرد و جنایات متعددی تاکنون توسط رژیم صهیونیستی انجام شده است. گزارشات معتبری نیز توسط کمیسیون های مختلف تحقیق در تایید ارتکاب جنایات تهیه و مورد توجه سازمان ملل و شورای حقوق بشر قرار گرفته است. اما این رژیم تاکنون وقعی به درخواست های بین المللی برای توقف اقدامات خود ننهاده است و همزمان در دستیابی به اهداف نامشروع خود نیز ناتوان بوده است. این پروژه ناموفق، امنیت جهانی را به مخاطره انداخته است و انتظار می رود سازمان ملل آن را به طور ریشه ای حل نماید. سرزمین قدس که نگین فرهنگی بشریت و مورد احترام تمامی ادیان است، باید به سرزمینی تبدیل شود که تمامی ساکنان ان اعم از مسلمان، مسیحی و یهودی بتوانند در کنار هم زندگی کنند و از حق تعیین سرنوشت خود از طریق مشارکت در یک رفراندوم با حضور تمام فلسطینی ها از ادیان مختلف در داخل و خارج برخوردار باشند.