شاید مهم‌تر از همه این نتیجه باشد که این تمدید به طرف‌ها مجال نگاه به گذشته و تفکر بر روی انتخاب‌های سختی که در ماه‌های آینده پیش رو خواهند داشت را، می‌دهد. همه طرف‌ها در اظهارنظرهای عمومی خود گفته‌اند که مذاکرات در مسائل عمده، در هفته‌های اخیر، پیشرفت خوبی داشته است.
اندیشکده «بروکینگز» در مقاله‌ای به قلم «رابرت آینهورن» همکار ارشد برنامه
سیاست خارجی و مرکز اطلاعات و امنیت قرن ۲۱ و بنیاد کنترل تسلیحات و عدم
اشاعه سلاح‌های کشتارجمعی این مؤسسه به بررسی تمدید مذاکرات هسته ای
پرداخت.مردم ایران، با تداوم تحریم‌هاه، باید بیش از غربی‌ها از شکست ضرب‌الاجل ۲۰ جولای ناراحت باشند. منتقدین برنامه اقدام مشترک، به‌خصوص اسرائیل، پیش‌بینی کرده بودند که توافق موقت منجر به رشد تجارت با ایران و شکستن رژیم تحریم‌ها می‌شود. اما این پیش‌بینی‌ها مهم نیستند. شرکت‌ها و دولت‌ها در سراسر جهان، که قصد دارند نسبت به برقراری رابطه تجاری با ایران اقدام کنند، باید تا پایان تحریم‌ها، که چنانکه می‌دانند تنها نتیجه یک توافق جامع خواهد بود، صبر کنند. ضرب‌الاجل جدید در ۲۴ نوامبر به‌خوبی تعیین‌شده است. این ضرب‌الاجل با بندی از برنامه اقدام مشترک که می‌گوید، راه‌حل جامع نباید بیش از یک سال از تاریخ تنظیم برنامه اقدام مشترک به طول بینجامد، هماهنگ است. و مهم‌تر اینکه زمان چهارماهه به‌اندازه کافی طولانی هست که به دولت‌ها برای تصمیم‌های مهم و به مذاکره‌کنندگان برای بررسی بندهای جزئی، اعطاشده است- اما به آن اندازه‌ای طولانی نیست که منتقدین در تهران، واشنگتن و جاهای دیگر آن را به کش دادن مذاکرات تعبیر کنند.
شاید مهم‌تر از همه این نتیجه باشد که این تمدید به طرف‌ها مجال نگاه به گذشته و تفکر بر روی انتخاب‌های سختی که در ماه‌های آینده پیش رو خواهند داشت را، می‌دهد. همه طرف‌ها در اظهارنظرهای عمومی خود گفته‌اند که مذاکرات در مسائل عمده، در هفته‌های اخیر، پیشرفت خوبی داشته است. به‌طور خاص، بنا بر گزارشات، مذاکره‌کنندگان بر روی طرح تعدیل راکتور اراک، که اساساً تولید پلوتونیوم ایران را کاهش خواهد داد و فرصت‌های گریز هسته‌ای را از بین خواهد برد، مذاکره کرده‌اند. بحث‌هایی نیز پیرامون نحوه تغییر کار سایت غنی‌سازی زیرزمینی فردو، برای به حداقل رساندن بیم‌ها از استفاده احتمالی از برنامه هسته‌ای برای مقاصد تسلیحاتی، در جریان بوده است. اما وقتی‌که سخنگویان دولت‌های همه طرف‌ها از شکاف‌های عمده باقی‌مانده سخن می‌گویند، آن‌ها درواقع همچنان از تمایز مهم میان ۱+۵ و ایران – و به‌خصوص بین واشنگتن و تهران –در خصوص مسئله ظرفیت غنی‌سازی که ایران مجاز است تا ذیل یک توافق داشته باشد، سخن می‌گویند.
منبع: تیک
ارسال نظر
