وقتی
شاهدیم که به طرفه العینی دادگاه امیر منصور آریا تشکیل ، صدور آرا قطعی و
اجرای احکام آن نیز بیدرنگ انجام می شود ، در عجب تسریع رسیدگی وا می
مانیم و هنگامیکه می بینیم بعد از گذشت چند سالی که از اتهام زنی به مهدی
هاشمی می گذرد و او بدون حق دفاع در این مدت ایام سپری می کند و تازه 2
روز است که دادگاه اولیه در حال برگزاری است ! از یک سو و مفتوح بودن
حدود 10 پرونده قضایی برای یکی از عالی ترین مقامات سابق ( در حال تعلیق )
همین قوه و نیز مدیر اجرایی پر حرف و حدیث ترین بنگاه اقتصادی و اجتماعی
کشور را از سوی دیگر مورد تدقق قرار می دهیم نه آن سرعت عجیب در رسیدگی و
نه این همه تاخیر در رسیدگی را باید با کدامین منطق پذیرفت ؟ به ناچار
مجبوریم "انتخاب های گزینشی" دستگاه قضا در برسی ها برای حل چنین معمایی
بپذیریم .
وقتی پرونده های قطور و دارای انواع اتهامات ایشان را می بینیم ، نا گزیریم که باور کنیم این جرائم یا علی الاصول سازمان یافته و بسیار پیچیده است ، و یا متاسفانه آلودگی تا بطون داخلی سیستم قضایی راه یافته است . و الا دستگاهی که انواع پیچیدگی های حقوقی و ... را در پرونده های مشابه می تواند به سرعت حل و فصل نماید ، چگونه نمی تواند نسبت به تعیین تکلیف انواع پرونده های مفتوح نامبرده اقدام و یا شروع به مختومه نمودن تدریجی انان با حفظ شاخصه های سلامت و دقت قضایی نماید ؟
همچنین در بررسی های بعمل آمده بنظر می رسد ایشان در حال تدریس دروس حقوقی در دانشگاه نیز می باشد ، آیا طرح این سوال که چگونه فردی که محکوم به تعلیق از خدمت به قوه ی مطبوع است و در حال سپری نمودن آن می باشد و همچین با انواع اتهامات سوء استفاده از مقام اجرایی - در سازمان تامین اجتماعی که بی شک امانتی کاملا ملی و غیر دولتی است - روبه رو است ، در بالاترین محیط آکادمیک کشور در حال تدریس به دانشجویانی است که قرار است فردا همچون ایشان سکان دار هدایت دستگاه دادگستری کشور باشند ؟
اینجا باید سرعت بررسی را کند تر و عمق آن را افزایش داد ، چون به فرموده ی امیر مومنان علیه السلام ، به مالک اشتر قاضی باید اینگونه باشد که "برای قضاوت میان مردم کسی را انتخاب کن که او را از همه برتر می دانی ، کسی که موجب دشواری کارها نشود و رفتار خصمان او را به لجاجت نکشاند ، و بر اشتباه خود پای نفشارد ، و آن گاه که حق را شناخت در بازگشت به آن بخل نورزد ، و نفس او به هیچ طمعی نگاه نکند ، و تا همه حقیقت کشف نشود به اندک فهمی اکتفا نکند . کسی که درنگش در شبهات از همه بیشتر و بیش از همه اهل حجت و دلیل باشد و از مراجعه طرفین دعوا کمتر به ستوه آید و در کشف حقیقت امور از همه بردبارتر و بر روشن شدن حکم از همه قاطع ترباشد . کسی که ستایش او را سست نکند و ترغیب و تشویق ، او را به جانبی گرایش ندهد." اینها همه از شرافتی ماندگار و عظیم نشات می گیرد که باید ملازم توانمندی های علمی و شخصیتی یک قاضی نیز باشد .
نتظار مردم آن هم مردمی که تا اینجای کار با هر دشمنی داخلی و خارجی ساخته و از آرمان های خویش دست نکشیده اند از دستگاهی که باید حافظ جان ، مال ، ناموس و عرض آنها باشد همین است که رسیدگی ها را سرعت بخشیده و در احقاق حقوق و تظلماتی که موجود است از هیچ قاطعیتی فروگذار نکند .
منبع:وبلاگ مهدی حاج محمود عطار
