رشد در محیط روستایی در کنار حیوانات می‌تواند منجر به انعطاف‌پذیری بیشتر روحی و مقاوم‌تر شدن سیستم ایمنی انسان در مقایسه با زندگی شهریِ بدون حیوان شود.
رشد در محیط روستایی در کنار حیوانات می‌تواند منجر به انعطاف‌پذیری بیشتر روحی و مقاوم‌تر شدن سیستم ایمنی انسان در مقایسه با زندگی شهریِ بدون حیوان شود.محققان دانشگاه اولم/ Ulm با مطالعه و آزمایش روی 40 بزرگ‌سال 20 تا 40 سال که نیمی از آن‌ها در محیط روستایی و نیمی دیگر در شهر بزرگ‌شده بودند، به این نتیجه رسیدند که در افراد روستایی به دلیل رشد کنار حیوانات سیستم ایمنی کمتر فعال می‌شد ولی پاسخ التهابی بدن شهرنشینان به استرس بیشتر بود.{لینک}
حالت‌های التهابی مداوم بدن رابطه مستقیمی با اختلالات روانی داشته و بدن انسان با توجه به قرار گرفتن در معرض میکروب در درازمدت می‌تواند کمتر دچار فعال‌سازی سیستم ایمنی شده و درنتیجه استرس کمتری داشته باشد.
دکتر «استفان روبر» و تیمش از میکروب‌ها به‌عنوان «دوستان قدیمی» یاد می‌کنند که در تکامل زندگی افراد روستایی نقش دارند و این در حالی است که افراد شهری کمتر در معرض میکروب قرارگرفته و سپس در سنین بالا هنگام مقابله با میکروب سیستم ایمنی پرتنشی را خواهند داشت که منجر به گسترش اختلالات روانی در فرد می‌شود.{لینک}
این دانشمندان پیشنهاد می‌کنند 90 دقیقه قدم زدن در محیط روستایی می‌تواند به کاهش فشار روانی و مواجه سیستم ایمنی بدن با محیط غیرشهری و عادت کردن به آن منجر شود.
در سال 1950 یک‌سوم جمعیت جهان در شهر زندگی می‌کردند که این رقم در سال 2014 به 54 درصد افزایش یافت و گفته می‌شود تا 2050 به 66 درصد خواهد رسید و این عقیده وجود دارد که تغییر شیوه زندگی ممکن است باعث افزایش بیماری‌های خاص به دلیل کاهش تعامل با میکروب بر اساس فرضیه hygiene hypothesis موسوم به شود.
ارسال نظر
