رونالدو سرنوشت نیمی از ثروتش را به چند جوان دانشجو سپرد!

 اتحاد دانشگاه های بزرگ و تاثیرگذار در یک کشور با فوتبال باشگاهی و ملی آن منطقه بسیار مهم و غیر قابل انکار بوده است.

ابرقدرتهای دنیای فوتبال همگی در خاطرات خود به نقش مهم دانشگاه ها اشاره دارند. ناگفته پیداست که حضور نسل تحصیل کرده و جوان در عرصه های مختلف چیزی جز بالندگی و پیشرفت و تخصص گرایی در پی نخواهد داشت البته به شرطی که این حضور، مدیریت شده و طبق برنامه مدون و اصولی باشد.

در بسیاری از کشورهای دنیا به خصوص کشورهایی که صاحب فوتبال مدرن و پیشرفته هستند، دانشگاه ها نقش اساسی در پیشبرد اهداف ورزشی و فرایند بسیار پیچیده باشگاه داری ایفا می کنند.

مثال از این دست بسیار است، باشگاه منچستریونایتد در ابعاد مختلف به الگویی جهانی تبدیل شده اما هواداران منچستریونایتد شاید بیش از یک بازی زیبا و ابرستارگان دوست داشتنی چیز دیگری از این کارخانه عظیم ورزشی مشاهده نکنند.

این باشگاه بزرگ انگلیسی با دانشگاه گلاسکو اسکاتلند و ۵ کالج بزرگ و معتبر بریتانیا قرارداد های طولانی مدت دارد که طی آنها جدا از این که همواره از نیروهای جوان داوطلب برای پروژه های بزرگ خود استفاده می کند، از دانش هیات علمی این مراکز و پایان نامه های هدفمند و کاربردی نیز بهره می برد.

باشگاه رئال مادرید یکی دیگر از این مثالهای مهم است، باشگاهی که خود دارای آکادمی روان شناسی، حقوق بین الملل، مدیریت ورزشی و مربیگری در فوتبال مدرن است اما با دانشگاه ملی اسپانیا، دانشگاه کاستیانا و دانشگاه اوراینا سروانتس قرارداد ۱۰ ساله دارد و این قرارداد طولانی مدت برای سومین بار تمدید شده است.

در رئال مادرید دانشکده های مختلف همیشه وارد پروژه های گوناگون می شوند که کمترین سود این اتفاق، اشتغالزایی برای جوانان است، جوانانی که حتی به قیمت پربارتر شدن رزومه خود وارد این عرصه می شوند و نگاه مادی به آن ندارند.

به عنوان مثال بیش از ۵ سال است که چمن استادیوم سانتیاگو برنابئو بدون هیچ هزینه ای ترمیم و تعویض می شود و دانشکده علوم کشاورزی و دام مادرید وابسته به دانشگاه ملی اسپانیا وظیفه تامین و تجهیز این پروژه را بر عهده دارد. تیمهای دانشجویی در طول یک سال تمام روی چمن برنابئو تحقیق می کنند و نتیجه تحقیقات خود را به استاد تحویل می دهند، بهترین پیشنهاد در نهایت برای ترمیم یا تعویض سال آینده، انتخاب می شود.

در بخش حقوقی نیز وضع بر همین منوال است، به عنوان مثال بیشتر بازیکنان رئال مادرید وکیل و مدیر برنامه خاص خود را دارند و نیازی نمی بینند که به وکلای جوان اعتماد داشته باشند اما در قرارداد همه این بازیکنان یک بند مهم لحاظ شده است و آن اینکه باید با یک تیم ۱۰ نفره از جوانان فارغ التحصیل آکادمی حقوق ورزشی و بین الملل رئال مادرید در تماس باشد و به پیشنهادات و مشاوره با آنها با آغوش باز واکنش نشان دهد. این تیمهای جوان و تحصیل کرده معمولا آنقدر مفید و متخصص هستند که برخی از بازیکنان کم کم قرارداد با مدیر برنامه قبلی و سنتی خود را فسخ کرده و با همین جوانان متخصص ادامه می دهند.

یکی از همین بازیکنان کریستیانو رونالدو است که به تازگی با تیم ۱۰ نفره وکلای لامادریدا قرارداد ۴ ساله منعقد کرده تا برایش در آمریکا املاک و مستقلات خریداری کنند و همزمان با یک تیم دانشجویی از دانشگاه مادرید در دانشکده حسابداری قرارداد همکاری بسته تا در بخش بورس نیویورک او را کمک کنند. اعتماد رونالدو به این دانشجویان بر چه اساسی است؟ رونالدو سرنوشت بیش از نیمی از ثروت خود را چرا و بر چه منطقی در دست چند جوان دانشجو داده است؟!

پاسخ این سوال، مدیریت یک باشگاه است که از اعتبارش خرج کرده و تصمیم گرفته تا کاری کند که ستاره تیم فوتبال باشگاهش (شاید به اجبار) به جوانان سرزمینش اعتماد کند. او پاسخ این فداکاری را هم گرفته و وقتی در بخش فروش پیراهن رئال مادرید تنها در یک هفته سود نجومی دارد، خوب می فهمد که خریدار این پیراهن ها همین جوانان هستند، جوانانی که مدیر باشگاه محبوب خود را می شناسند و دوستش دارند.

ارتباط بین باشگاه و دانشگاه موضوع ساده ای نیست که به راحتی از کنار آن عبور کنیم، دانشگاه ها می توانند در مدرن کردن باشگاه های ورزشی همکاری جدی و کم نظیری داشته باشند، از طرفی «فرهنگی» بودن باشگاه های ورزشی را هم نمی شود نادیده گرفت و نقشی که دانشگاه می تواند در این فضا ایفا کند، به غایت مهم و غیرقابل انکار خواهد بود.