کودک داخل طیف اتیسم چه نشانه‌هایی دارد؟

اختلال طیف اتیسم یکی از انواع اختلالات دوران کودکی است که رشد و گسترش مهارت‌های اجتماعی و ارتباطی فرد را مختل می‌کند. این اختلال علائمی دارد که می‌تواند خانواده کودک را از بروز چنین مشکلی آگاه کند.

 یکی از مهم ترین علامت‌های اتیسم اختلال در ارتباطات اجتماعی است. کودکان طبیعی از همان هفته‌های اول تولد به طور قابل ملاحظه‌ای اجتماعی هستند در حالی که در کودکان اتیستیک گرایش کمی به چهره انسانی وجود دارد و به دنبال آن این کودکان گرایش کمی به برقراری تماس چشمی دارند. آنها در درک احساسات دیگران مشکل دارند و قادر به همدلی و قراردادن خود به جای آنها نیستند.

این مشکلات در مراحل ابتدایی رشد به صورتهای مخالفی آشکار می شود. برای مثال کودک کمتر به دیگران نگاه می کند، کمتر غان و غون می‌کند یا اصلا این کار را انجام نمی‌دهد؛ وقتی صدایش می‌کنند پاسخ نمی‌دهد؛ در مقابل لبخند دیگران کمتر لبخند می‌زند، ارتباط غیرکلامی برقرار نمی‌کند، بازی‌های اجتماعی را انجام نمی‌دهد یا به طور یکجانبه و با خودشان انجام می‌دهند.
اختلال ارتباطی

از دیگر مشکلات اصلی در اتیسم، اختلال جدی در برقراری ارتباط است. افراد دارای اتیسم در جنبه‌های مختلف رشد زبان، گفتار و ارتباط مشکل دارند. کودکان دارای اتیسم نمی‌توانند برای برقراری رابطه اجتماعی کلمات و زبان را به کار گیرند. نیمی از افراد دارای اتیسم هرگز از زبان و گفتار برای ارتباط استفاده نمی‌کنند . در صورت استفاده از کلام در گفتار مشکلاتی برای آنها ایجاد می‌شود. تکرار طوطی‌وار جملات و کلمات، استفاده نادرست از ضمایر،فقدان آهنگ و ملودی، نبود معنا و مفهوم در گفتار، استفاده نادرست از حروف ربط از جمله این موارد هستند.
اختلال شناختی

نیمی از کودکان دارای اتیسم دارای هوش پایینی هستند. در برخی از این افرادهوش جزیره‌ای وجود دارد؛ به این معنی که کودک در یک یا چند زمینه  توانایی قابل توجهی دارد در حالی که ممکن است از نظر سایر توانایی‌ها مشکل داشته باشد. همچنین در آنها تفکر انتزاعی وجود ندارد؛ یعنی کودک نمی‌تواند خودش را جای دیگران قرار دهد یا به مسائلی غیر از چیزهایی که به چشم می‌بیند فکر کند. هرچه بهره هوشی در این افراد پایین‌تر باشد احتمال بروز تشنج مغزی بالاتر می‌رود.

اختلال رفتاری

این کودکان با اشیاء و وسایل ارتباط بهتری برقرار می‌کنند تا با انسان؛ علاوه بر این آنها به جنبه‌های ناکارآمدی اشیاء و اشیای غیرکاربردی وابستگی غیرمعمول دارند. همچنین حرکات تکراری بی‌هدف مثل تکان دادن دست‌ها، راه رفتن روی انگشتان پا، ردیف کردن یا چرخاندن اشیاء در آنها دیده می‌شود. این کودکان به موقعیت‌ها و شرایط جدید واکنش‌های بسیار شدیدی نشان می‌دهند. آنها از چیزهای جدید، افراد جدید، تغییر دکوراسیون منزل و حتی تعویض اتومبیل خانوادگی نیز به شدت می‌ترسند و واکنش نشان می‌دهند.