«دِرِک شوللت» و«جولی اسمیت» دو تحلیلگر نشریه فارین پالیسی معتقدند: «وزیر امورخارجه تازه آمریکا، ضعف های «رکس تیلرسون» را ندارد اما به زودی همان مشکلاتی گریبانش را خواهد گرفت که تیلرسون با آنها دست به گریبان بود».
نشریه فارین پالیسی در گزارشی، ضمن پرداختن به ویژگی های «مایک پمپئو» وزیر امورخارجه جدید آمریکا، مشکلات پیش روی وی در حوزه سیاست خارجی را مورد بررسی قرار داده است.«دِرِک شوللت» و«جولی اسمیت» دو تحلیلگر نشریه فارین پالیسی معتقدند: «وزیر امورخارجه تازه آمریکا، ضعف های «رکس تیلرسون» را ندارد اما به زودی همان مشکلاتی گریبانش را خواهد گرفت که تیلرسون با آنها دست به گریبان بود».
گزارش می افزاید: مایک پمپئو وزارت خارجه ای را تحویل می گیرد که به دلیل کاهش بودجه آسیب دیده، روحیه جمعی سازمان آن توسط رییس جمهوری که به نظر می رسد ارزشی برای نقش کانونی آن قائل نیست یا حتی آن را نمی فهمد، ضعیف شده و به دلیل ریزش نیروی انسانی کارآمد در تمامی سطوح زخم برداشته است. اما به نظر می رسد که وزارت خارجه، سیاره ای متفاوت از سازمان سیا است.
فارین پالیسی ادامه می دهد: وی بسیار به ترامپ نزدیک است که این خود برای وزارت خارجه و برای بسیاری از متحدان آمریکا یک 'دشواری' به حساب می آید. هرچند ممکن است به دیپلمات های دیگر کشورها اطمینان داده شود که آنها اکنون با فردی تعامل خواهند کرد که با رییس جمهوری همکاسه است اما آنان چندان هم از این وضعیت حس خوبی ندارند.
برای نمونه مذاکره درباره بازنگری در برجام را در نظر بگیرید. مقام های اروپایی تاکید داشتند که تیم تیلرسون بسیار سازنده عمل می کرد و دستیابی به یک توافق ممکن بود.
اما نگرانی اصلی این بود که هر توافقی با تیلرسون به دست آید، توسط خود ترامپ کنار گذاشته شود. اکنون برداشتن همان گام نخست با پمپئو هم غیرممکن به نظر می رسد. ایرنا نوشت: همچنین ترامپ تاکید دارد که رویکرد نسبت به ایران، سرچشمه تنش میان آنها بوده و انتظار دارد که پمپئو رویکرد متفاوتی داشته باشد.
پمپئو طرفدار رویکرد تغییر رژیم در قبال کره شمالی است و نگاه خوشبینانه ای نسبت به تحکیم قدرت «شی جین پینگ» در چین دارد. در حوزه روسیه هم هرچند بارها گفته که مسکو در انتخابات 2016 دخالت کرده اما پرهیز دارد بگوید که آیا این دخالت تاثیری در نتیجه انتخابات آمریکا داشته است یا خیر.
تیلرسون هرگز بر روی مفهومی چون پیشبرد دمکراسی تکیه نمی کرد و هشدار می داد که ارزش هایی چون حقوق بشر می تواند 'موانعی' برای پیگیری منافع آمریکا ایجاد خواهد کرد و ارزش های آمریکایی را می بایست از سیاست خارجی دور کرد.
گزارش در پایان می نویسد: هرچند ترامپ و پمپئو در حوزه سیاسی همگرایی دارند، اما باید این پرسش را مطرح کرد که رابطه این دو تا چه اندازه پایدار خواهد ماند... موضوعی که اکنون با اطمینان می توان گفت این است این آشفتگی در دستگاه سیاست خارجی ادامه خواهد یافت.
همه دیدند که چگونه تیلرسون رفت و دیگرانی هم از پی او خواهند رفت. بنابراین، نباید اجازه دهیم که ویژگی های فردی ما را از این واقعیت بنیادین غافل کند که: هنگامی که بحث به سیاست خارجی ترامپ می رسد، اقدام ها و روندها روز به روز بدتر خواهند شد.
ارسال نظر
