در مرحله اول لیبرال‌ها (بخوانید میانه روها) در قدرت بودند. مرحله دوم رادیکال‌ها (چپ‌های دیروز) آنان را بر نتافتند و خود به صحنه آمدند. در مرحله سوم «عقلا»یا میانه روها تلاش می‌کنند به مرحله اول یا به پیش از آنان باز گردند. مفهوم «ارتجاع در انقلاب» که اخیراً رهبری نسبت به آن هشدار دادند می‌تواند بازگشت مد نظر کرین برینتون باشد؟ از کجا می‌فهمیم؟
این روزها مهم‌ترین دغدغه شورای شهر تهران یا جریان مستقر هویت بخشی به بازرگان و مصدق است. در عین حال این افراد که ذیل جمهوری اسلامی این کار را می‌کنند از تک تک واژه‌های امام در باره مصدق و بازرگان مطلع هستند. اما به رغم این که مشروعیت و حضورشان در قدرت نیز ریشه در قیام امام دارد با سری بالا گرفته از امام عبور می‌کنند.روزنامه جوان نوشت: «عبدالله گنجی، مدیر مسئول روزنامه جوان در کانال تلگرامی خود نوشت: «بر اساس نظریه ترمیدور جناب کرین برینتون، انقلاب‌ها در سیر تحولات خود سه مرحله را پشت سر خواهند گذاشت: در مرحله اول پس از سرنگونی رژیم حاکم، نیروهای میانه رو بر مسند قدرت تکیه زده و حاکمیت را در دست می‌گیرند. در مرحله دوم پس از گذشت مدت کوتاهی از حکومت میانه روها به دلیل برآورده نکردن توقعات انقلابی مردم این نیروها از مسند قدرت کنار زده شده و جای خود را به نیروهای رادیکال می‌دهند. مرحله سوم که مرحله ترمیدور یا دوران نقاهت پس از انقلاب نامیده می‌شود دوران بازگشت به ارزش‌های رژیم پیشین و حذف رادیکال‌ها از عرصه قدرت است. آیا این مراحل در خصوص انقلاب ما قابل تطبیق است؟
در مرحله اول لیبرال‌ها (بخوانید میانه روها) در قدرت بودند. مرحله دوم رادیکال‌ها (چپ‌های دیروز) آنان را بر نتافتند و خود به صحنه آمدند. در مرحله سوم «عقلا»یا میانه روها تلاش می‌کنند به مرحله اول یا به پیش از آنان باز گردند. مفهوم «ارتجاع در انقلاب» که اخیراً رهبری نسبت به آن هشدار دادند می‌تواند بازگشت مد نظر کرین برینتون باشد؟ از کجا می‌فهمیم؟
این روزها مهم‌ترین دغدغه شورای شهر تهران یا جریان مستقر هویت بخشی به بازرگان و مصدق است. در عین حال این افراد که ذیل جمهوری اسلامی این کار را می‌کنند از تک تک واژه‌های امام در باره مصدق و بازرگان مطلع هستند. اما به رغم این که مشروعیت و حضورشان در قدرت نیز ریشه در قیام امام دارد با سری بالا گرفته از امام عبور می‌کنند. شاید این جماعت بسان جانشینان مائو در چین فکر می‌کنند. آنان هم مدیون مائو بودند و هم عملکرد مائو را پرهزینه می‌دیدند. برای حل منازعه بین این دو مقوله ، تصمیم گرفتند عکس مائو را بالای سر خود بزنند اما کار خود را بکنند. نماد مائو باشد اما در محتوا و متن حکومت ، مائو زدایی صورت گیرد. کاش بعد از بازرگان به«فرزندان عزیز مهندس بازرگان» (در تعبیر امام) در نام‌گذاری‌ها نرسیم.»
ارسال نظر
