چرا در هند زنان به دار آویخته می‌شوند؟

خانواده های حداقل سه نفراز قربانیان که دو نفر از آنها دو عموزاده نوجوان بودند، می گویند که دختران آنها را پس از تجاوز دار زده‌اند.

آیا این قتل‌های مهیب در هند یک پدیده جدید است؟
این جنایت ها در ایالت اوتار پرادش و در سراسر هند حوادث تازه ای نیستند.

به خاطر می آورم که در دوران کودکی وقتی که در تعطیلات تابستانی، به روستای زادگاه والدینم در این ایالت می رفتم، مادربزرگم و همسایه ها در مورد حمله به زنان صحبت می کردند.

در اکثر موارد فرد مهاجم از مردان ساکن منطقه و از اعضای کاست های بالادست برهمن بود و تقریبا در تمام موارد زن قربانی از اعضای کاست های فرودست دالیت بود که سابقا در جامعه هند نجس تلقی می شدند.

گاهی اوقات زنی که مورد حمله قرار می گرفت می توانست از چنگ مهاجم و یا مهاجمان بگریزد ولی در سایر موارد توان مقابله را نداشت.

هیچکس به پلیس مراجعه نمی کرد چون به گفته مادرم پلیس بخشی از این مشکل بود.

در سال ۲۰۱۱ من برای تهیه گزارش در مورد وقوع چندین تجاوز خشونت بار به ایالت اوتار پرادش سفر کردم. یکی از قربانیان دختر چهارده ساله ای بود به نام سونام که از درختی در داخل یک پاسگاه پلیس که درست روبروی منزل آنها قرار داشت، به دار آویخته شده بود.

گزارش‌های بیشتر یا تجاوزهای بیشتر؟
بدون تردید در این سالهایی که از دوران کودکی من گذشته شرایط تغییر کرده هر چند این تغییرات بسیار کند بوده است.

روپ رکها ورما از فعالان یک نهاد مدنی در ایالت اوتار پرادش که از زنان حمایت می کند می گوید:"سابقا ما هر روز از دو و یا سه مورد تجاوز و خشونت علیه زنان باخبر می شدیم ولی اکنون ۱۰ تا ۱۲ مورد در روز اتفاق می افتد." او می افزاید تجاوز که ۲۰ درصد از این حملات را شامل می شود اکنون به یک حادثه همیشگی بدل شده است.

ازاو پرسیدم دلیل این تفاوت با گذشته افزایش موارد حملات و تجاوزهاست و یا اینکه در سالهای اخیر اطلاع رسانی و گزارش دهی در این موارد بهتر شده است؟ ورما در پاسخ گفت تشخیص این موضوع کار دشوار و ناممکنی است.

پس از تجاوز خشونت بار و گروهی به یک دختر دانشجو که در دسامبر سال ۲۰۱۲ در شهر دهلی روی داد، دستگاه قضایی هند قوانین مربوط به مجازات مرتکبان این جرایم را تشدید کرد و حتی در موارد بسیار خشن و بی رحمانه مجازات مرگ را در قانون گنجاند.

اما از روی موارد متعدد وقوع تجاوز در نقاط مختلف هند که هر روزه گزارش می شود و افزایش این موارد می توان به این نتیجه رسید که این شدت عمل نقش پیشگیرانه ای نداشته است.

ورما می گوید:"سابقا زنان یا در گوشه خانه، یا در مزارع و یا در پستوی جامعه بودند. اما امروزه زنان همه جا هستند و در مجامع و فضاهای عمومی رفت و آمد می کنند. بنابراین تجاوز و حملات نیز در محیط های بیشتری اتفاق می افتند."

آیا قوانین سختگیرانه‌تر برای مجازات این جرایم بخشی از مشکل است؟
امروزه تعداد بیشتری از خانواده ها وقوع جرایم و حملات جنسی را که همیشه تابو تلقی می شد گزارش می دهند و این می تواند یک عامل مهمی باشد. برخی از مدافعان حقوق زنان می گویند ممکن است این تغییر، زنان را آسیب پذیرتر کرده باشد.

ورما معتقد است:"دلیل اینکه قربانی تجاوز کشته می شود این است که مهاجم می خواهد تنها شاهد وقوع جرم را از بین ببرد. امروزه قانون بهتر اجرا می شود و این خلافکاران می دانند که اگر زنی در دادگان آنها را به تجاوز متهم کند بعید است بتوانند از مجازات فرار کنند."
چرا زنان را به دار می آویزند؟

به نظر ورما این ساده ترین راه برای خلاص شدن از شر قربانی است و در عین حال ممکن است بتوان آن را خودکشی خود این زنان جلوه داد.

اما پلیس و مقامات ایالتی نظر دیگری دارند و معتقدند که گاهی اوقات خانواده ها پس از قتل ناموسی یک زن سعی می کنند طوری جلوه دهند که گویا او مورد تجاوز قرار گرفته و به قتل رسیده است.

یک مقام ارشد پلیس در ایالت اوتار پرادش به بی بی سی گفت: "دار زدن یک فرد کار ساده ای نیست. اگر کسی بخواهد شواهد قتل را از بین ببرد شاید پرت کردن جسد در رودخانه و یا چاه کار ساده تری باشد."

دکتر سودهیر کومار مسئول بخش پزشکی قانونی یکی از بیمارستانهای دهلی می گوید: "به دارآویختن معمولا روشی برای خودکشی است و در موارد بسیار نادری یک قاتل از این روش استفاده می کند. او می افزاید:"به دار آویختن یک فرد کار ساده ای نیست مگر آنکه قربانی کاملا بی دفاع و یا بیهوش باشد."

از او پرسیدم آیا گروهی مرد که ادعا می شود چند هفته پیش دو دختر نوجوان را کشتند، ممکن است قبل از دار زدن، آنها را با خشونت به تسلیم واداشته باشند؟ دکتر کومار در پاسخ گفت :"احتمال دارد."

چرا ایالت اوتار پرادش؟
سال گذشته دستگاه قضایی هند قوانین مربوط به مجازات تجاوز را سخت‌تر کرد ولی این اقدام تاثیر پیشگیرانه‌ای نداشت

اوتار پرادش با ۲۰۰ میلیون نفر پر جمعیت‌ترین و در عین حال فقیرترین ایالت هند است که حدود ۴۰ درصد از ساکنان آن زیر خط فقر هستند. همچون سایر نقاط شمال هند در این ایالت سنت های پدر سالارانه به شدت حاکم است و زنان، شهروندان درجه دو و حتی پست تلقی می شوند. درعین حال تمایزهای جنسیتی، مذهبی و فاصله کاست ها در این ایالت بسیار عمق است.

وقتی که عکس دو دختر نوجوان به دار آویخته شده در رسانه ها و شبکه های اجتماعی منتشر شد موجی از خشم و انزجار را در سراسر هند برانگیخت.

مردم شهر لوکنو مرکز این ایالت اخیرا دست به تظاهرات زده و به بی تفاوتی دولت در قبال نابرابری اقشار و کاست های اجتماعی اعتراض کرده و خواستار اجرای عدالت شدند.