حافظ ناظری با سه تار نوازی اش در آلبوم رومی بر سر زبانها افتاد، شیوه اش در نواختن چیزی میان سه تار و گیتار بود. این همان آلبومی است که بر سر تنظیم قطعاتش حرف و حدیث های زیادی وجود دارد و برخی تنظیمات آنرا حاصل همکاری جمعی نوازندگانی چون مسعود شعاری و حمید متبسم می دانند که پیش از آن ماحصل کارشان در کنسرت تبریز شنیده شده بود.
با انتشار آلبوم اما همه چیزی به نام حافظ تمام شد و کسی دم بر نیاورد.
این موضوع شاید به احترام پدر حافظ (شهرام) بوده که حالا هوشنگ کامکار پیش
از نقد موشکافانه و البته صریحش بر اثر پر سر و صدای «بعد یازدهم» مراتب
سپاسش را از آثار گذشته «شهرام» بجا آورده است.ماجرای
بعد یازدهم اما بر می گردد به اسفند سال 89 و زمانی که حافظ جمعی از
نوازندگان و آهنگسازان را در موزه موسیقی دور هم جمع کرد و تا از آلبومش
رونمایی کند. در این مجلس اما از چیزی رونمایی نشد و حافظ تنها درباره
انتشار آلبوم توسط شرکت سونی، هزینه یک میلیاردی برای اثر، استفاده از
نوازندگان برنده جایزه گرمی و عدم انتشار آن در ایران به دلیل کپی رایت
توضیح داد.
در کنار تمجید شهرام ناظری از پسرش،
در همان جلسه محمدرضا درویشی با اشاره به نشنیدن اثر، برگزاری چنین جلسه ای
را لازمه داشتن جرات بالا دانست. هوشنگ کامکار نیز گفته بود که برپایی
چنین نشستی بار حافظ را گران می کند و بهتر بود که اول کار را می شنیدیم و
سپس نشست برگزار می شد. در همین جلسه بود که حافظ ناظری حین تشکر از اساتید
برای حضور در نشست کیوان ساکت نوازنده سرشناس تار را نشناخت!
در
همین دوران فرخ زاد لایق آهنگساز آلبوم «سفر عسرت» که به تازگی اثرش آلبوم
برتر در بخش ویژه جشن خانه موسیقی شناخته شده بود با انتشار متنی مراتب
اعتراض خود را از انتشار پنج قطعه از آثارش به نام حافظ ناظری در صفحه شخصی
حافظ در یکی از شبکه های اجتماعی اعلام کرد.
اما
اثری که قرار بود در تیرماه 90 در سراسر جهان پخش شود دقیقا سه سال بعد و
همزمان با سراسر دنیا در ایران نیز منتشر شد! اینبار حافظ در مرتفع ترین
نقطه آسمان تهران و در برج میلاد برای رونمایی "واقعی" از آلبوم خود مراسم
با شکوهی ترتیب داد و در همان جا گفت که این تازه شروع کارش است و مردم
باید منتظر کارهای بعدی اش باشند.
جدای از سخنان
کلی مدعوین در این مراسم در خصوص جهانی شدن موسیقی ایرانی و ظرفیت های آن
اظهار نظر دو پهلوی لوریس چکناواریان آهنگساز مشهور ارمنی تبار در نوع خود
جالب توجه بود. او گفته بود: « وقتی امروز اینجا آمدم فهمیدم موسیقی بلد
نیستم!»
انتشار آلبوم در یک جلد مقوایی و فروش آن
در سوپر مارکت ها با تبلیغات گسترده در فضای مجازی همراه بود. یک ماه بعد
آلبوم در صدر پرفروشترین آثار کلاسیک جهان ایستاد و حافظ در فیسبوکش نوشت:
«دوستان عزیزم و دشمنان عزیزم: بالاخره اتفاق افتاد! و برای اولین بار در
تاریخ موسیقی، اثری از خاور میانه (بعد یازدهم) در صدر فروش موسیقی کلاسیک
جهان ایستاد!!!!»
در این مدت تبلیغات آلبوم ادامه
داشت و حافظ با رسانه های داخلی خارجی مصاحبه های اختصاصی زیادی ترتیب داد
و از هدفش برای شناساندن ایران و مولانا به جهان سخن گفت. تا اینکه امروز
هوشنگ کامکار نوشته اش را که چهار ماه پیش (همزمان با انتشار آلبوم) در
اختیار شهرام ناظری قرار داده بود، منتشر کرد.
او
در یادداشتی که در روزنامه شرق منتشر شد ضمن قدر دانی از آثار گذشته شهرام
ناظری آلبوم حافظ را با الفاظی نظیر خسته کننده، تکراری و بدون خلاقیت
توصیف کرد. کامکار انگیزه اش را برای انتشار این یاداشت «آن همه تبلیغ و
ستایش و مراسم باشکوه و تبلیغ وسیع در رسانه‌ها و سایت‌های مجازی داخلی و
خارجی» اعلام کرده است.
در بخشی از این نوشته می
خوانیم:« ملودی‌های سه‌تار کاملا تقلیدی از بداهه‌نوازی سیتار راوی شانکار
هندی است و هیچ نشانی از موسیقی ایران در آن نیست... باند 5 آن کاملا
تقلیدی سطحی از مادریگال‌های کمدی ایتالیایی قرون 14 و 15 با هارمونی بسیار
ساده است. کدام هارمونی دیسونانس و مدرن و آوانگاردی را به کار برده‌اید؟
تحریرها همگی تقلیدی از مادریگال‌هاست. کدام مدولاسیون‌های پیچیده و
نامتعارف در آن به کار رفته است؟ همه می‌دانیم اینگونه خواندن را قبلا محسن
نامجو معرفی کرده که به عقیده من آن هم کار بی‌هویتی است.»
این
یادداشت در حالی منتشر می شود که شهرام ناظری چندی پیش در مراسمی جوانان
امروزی را «وقیح» و «مقلد» خطاب کرده بود و در پاسخ به انتقادات از موضع
خود عقب نشسته بود.
منبع: فرارو
ارسال نظر
