نحوه انجام عمل لیزیک چشم و خطرات آن

 لیزیک یک عمل جراحی انکساری سرپایی است که برای درمان نزدیک بینی، دوربینی و آستیگماتیسم انجام می شود. یک لیزر برای تغییر شکل قرنیه جهت بهبود چگونگی تمرکز اشعه های نور بر روی شبکیه چشم انجام می شود.

برای لیزیک، چشم پزشک یک فلاپ نازک را در قرنیه با استفاده از تیغ یا لیزر ایجاد می کند. جراح عقب فلاپ را با هم مخلوط می کند و با استفاده از لیزر اکسایمر مقدار دقیق مشخصی از بافت قرنیه را زیر فلاپ قرار می دهد. سپس فلاپ به موقعیت اصلی خود بازگردانده می شود که در آن جا درمان می شود.

برای افرادی که نزدیک بین هستند، لیزیک برای صاف کردن قرنیه که بسیار شیب دار است استفاده می شود. افراد مبتلا به نزدیک بینی، لیزیک برای رسیدن به قرنیه عمیق تر انجام می شود. لیزیک همچنین می تواند آسیب ژنتیک را که موجب شکل دادن نامنظم قرنیه می شود به شکل نرمال تر بهبود دهد.

مهم است که هر کسی که لیزیک را انجام می دهد انتظارات واقعی داشته باشد. LASIK به مردم اجازه می دهد تا بسیاری از کارهای روزانه خود را بدون لنزهای اصلاحی انجام دهد. با این حال، افرادی که به دنبال بینایی بدون عینک و یا لنز هستند، خطر ناامیدی وجود دارد. بیش از ۹۰ درصد از افرادی که لیزیک دارند درجه بینایی بین ۲۰/۲۰ تا ۲۰/۴۰ بدون عینک یا لنزهای تماسی را به دست می آورند. شما باید احتمال این که ممکن است نیاز به عمل جراحی دوم (به اصطلاح بازتولید یا افزایش) داشته باشید و یا ممکن است برای فعالیت های خاص مانند خواندن یا رانندگی در شب نیاز به عینک باشد. همچنین، باید بدانید که LASIK نمیتواند پیر چشمی را تصحیح کند.

عمل LASIK چگونه انجام می شود؟
عمل LASIK با یک دستگاه جراحی به نام لیزر اگزایمر در یک جراحی سرپایی بر روی بیمار انجام می شود.

اول، چند قطره بیهوشی موضعی در چشم تزریق می شود. یک نگهدارنده پلک بین پلک ها قرار داده می شود تا آنها را باز نگه دارد و از پلک زدن بیمار جلوگیری کند. یک حلقه مکش روی چشم قرار گرفته و قرنیه را مسطح می کند و به جلوگیری از حرکت چشم کمک می کند. بیمار ممکن است از نگهدارنده پلک و حلقه مکش احساس فشار کند زیرا شبیه قرار دادن انگشت، محکم روی پلک است.

از زمانی که حلقه مکش روی چشم قرار می گیرد تا زمانی که از بین برود، بینایی به نظر می رسد کم یا سیاه می شود. هنگامی که قرنیه مسطح می شود، یک فلاپ از بافت قرنیه با استفاده از یک دستگاه میکروسیرژیک خودکار یا یک لیزر یا تیغه ایجاد می شود. این فلاپ قرنیه برداشته و به عقب کشیده می شود. سپس لیزر اکسایمر پیش برنامه ریزی شده با اندازه گیری چشم منحصر به فرد بیمار در بالای چشم قرار می گیرد.

جراح بررسی می کند که لیزر درست شده است یا نه. برای این کار بیمار به نور مشخصی اشاره می کند که به عنوان یک فیت ثابت یا هدف مورد استفاده قرار می گیرد. سپس جراح، فلاپ را در محل قرار می دهد و لبه ها را صاف می کند. فلاپ قرنیه در عرض دو تا پنج دقیقه زیر بافت قرنیه می نشیند و به بخیه نیاز ندارد.

بیمار باید برنامه ریزی کند تا کسی پس از انجام عمل جراحی او را به خانه بیاورد. برای محافظت از قرنیه هنگام بهبودی، جراح ممکن است از یک محافظ شفاف برای چشم (ها) برای محافظت در برابر ضربه های تصادفی و برای جلوگیری از مالش دادن چشم ها توسط بیمار استفاده کند.

ممکن است نیاز به زدن محافظ تنها هنگام خواب باشد. جراح قطره های چشم را برای کمک به چشم و کاهش خشکی تجویز می کند. ممکن است سه تا شش ماه پس از عمل جراحی لیزیک زمان برای بهبودی دید فردی به طور کامل نیاز باشد و هرگونه عوارض جانبی از بین برود.

خطرات لیزیک و عوارض جانبی
لیزیک مانند هر جراحی دیگری دارای خطرات و عوارض بالقوه است که باید با دقت مورد توجه قرار گیرد. از آنجایی که در سال ۱۹۹۸ توسط FDA تایید شد، لیزیک در ایالات متحده به یک درمان محبوب تبدیل شده است و میزان عوارض کم است. عفونت و التهاب، همانند هر روش جراحی، امکان پذیر است و معمولا با داروها قابل تشخیص است.

مشکلات پس از عمل جراحی قرنیه گاهی اوقات نیاز به درمان بیشتری دارند. یک احتمال کم وجود دارد، این که دید پس از عمل جراحی مانند قبل، حتی با عینک یا لنز، خوب نشود. بعضی از افراد عوارض جانبی پس از لیزیک را تجربه می کنند که در طول زمان ناپدید می شوند.
این عوارض جانبی ممکن است شامل بینایی مبهم یا تاری دید، دشواری دید در شب و / یا رانندگی در شب، خشکی و سایر نشانه های بیماری به نام "چشم خشک”، درخشش، هاله در اطراف چراغ، حساسیت به نور، ناراحتی یا درد یا تکه های کوچک صورتی یا قرمز روی منطقه سفید چشم باشد. در یک اقلیت کوچکی از بیماران برخی از این اثرات ممکن است دائمی باشند.