وین شهری منظم و آرام

یکی از ده شهر برتر جهان برای زندگی در اتریش قرار دارد، «وین» که به دلیل استانداردهای بالای زندگی، امنیت پایدار و وضعیت مناسب سیاسی، اقتصادی و اجتماعی میزبان بسیاری از سازمان‌های مهم بین المللی است طی 6 ماه گذشته اما نه به واسطه سازمان ملل، اوپک و آژانس بین المللی انرژی اتمی بلکه به دلیل میزبانی نشست مهم مذاکرات هسته ای ایران و 1+5 بر سر زبان ها و در تیتر اخبار و گزارش رسانه های داخلی و خارجی افتاد.

این مرحله از مذاکرات اما روز جمعه گذشته به پایان رسید تا گمانه زنی‌های بسیاری درباره محل برگزاری ادوار بعدی نشست های هسته ای صورت بگیرد.

به عنوان یکی از خبرنگاران ایرانی برای پوشش اخبار این دور از مذاکرات، یکشنبه شب وارد فرودگاه بین المللی وین شدم و اکنون با پایان یافتن این دور از مذاکرات و فارغ شدن از کار، قصد دارم به مسائل قابل توجه اجتماعی این شهر که از نزدیک و در میانه رفت و آمد در مسیر هتل محل اقامت و هتل کوبرگ، محل برگزاری مذاکرات و آستریا سنتر، محل استقرار خبرنگاران، بپردازم که در ادامه میخوانید.
شهروندان مسئول و بخش رفت و آمد شهری

فاصله میان اولین ایستگاه مترو نزدیک تا محل هتل خبرنگاران، تنها 2 دقیقه است. وقتی از پله‌های برقی پایین رفتم  اما از گیت های فروش بلیط و یا عطر و سوپر مارکت خبری نبود؛ تنها دو باجه خرید الکترونیک بلیط و یک باجه خرید الکترونیکی نوشیدنی.

یک بلیط یک هفته‌ای به قیمت 15 یورو تهیه کردم . چند قدم آنطرف تر اما وقتی میخواستم از میان نرده ها برای ورود به ایستگاه مترو رد شوم ناخود آگاه به دنبال مکانی برای ارائه بلیطم و یا نشان دادن آن گشتم و چیزی پیدا نکردم هیچ مامور و یا متصدی هم در آن محل نبود تا در این باره سوال کنم تا اینکه از یکی از حاضران در ایستگاه مترو در این باره پرسیدم و گفت: هیچ کس و هیچ چیز بلیط شما را چک نمی کند و باید تنها این بلیط را هنگام استفاده از وسایل حمل و نقل شهری به همراه داشته باشید. ماموران پلیس هراز چندگاهی به صورت رندمی وارد قطار می شوند و یا درب ایستگاه های مترو می ایستند و بلیط شما را چک میکنند و در صورت آنکه بلیط شما تاریخ مصرف گذشته باشد و یا آن را به همراه نداشته باشید مبلغ 100 یورو جریمه می شوید.

بله! در تمام طول سفرهای درون شهری آن بلیط 15 یورویی را به همراه داشتم و به محض پایان آن را تمدید کردم. اینجا در وین شهروندان در قبال وظایف شهروندی خود مسئولیت پذیر بار می‌ایند.

نکته دیگری که در مورد سیستم حمل و نقل عمومی این شهر به چشم می خورد، استفاده چشم گیر مردم از دوچرخه بدون توجه به جنسیت و سن آنان است؛ در همه جای این شهر و به موازات خطوط مترو و اتوبوس های شهری خطوط ویژه ای برای دوچرخه سواران در نظر گرفته شده است؛ ایستگاه هایی نیز وجود دارند که مردم می‌توانند با استفاده از کارت از آنجا دوچرخه اجاره کنند.

نکته قابل توجه دیگر در این باره اما وجود معابر عمومی و آسانسورهای ویژه معلولین است که در همه جای شهر به ویژه در مترو و هتل ها دیده می‌شود.

برای مایی که در کشورمان بحث افزایش جمعیت داغ است و جنجال و مناقشه بر سر این موضوع میان مجلس و مردم و رسانه ها در جریان است، جالب بود بدانم که روند زاد و ولد و افزایش جمعیت وین چگونه است و خانواده ها در چه سنی تصمیم به داشتن فرزند و و مایل هستند چند فرزند داشته باشند. اما بیش از آنکه به دنبال پیدا کردن پاسخ سوالم بروم آن را در مترو، خیابان، مکان های تفریحی و ... یافتم.

اینجا اغلب قریب به اتفاق زنان یا باردارهستند، یا فرزندی به بغل و در کالسکه دارند و یا دست کودکشان را گرفتند و یا حتی هرسه باهم، کافی است به چهره آنان و همسرانشان هم نگاه کنید، همگی جوان هستند. وقتی از یکی از این زوج های جوان در مترو پرسیدم که برای داشتن فرزند چه مشکلاتی دارند؟ جواب داد هیچ؛ برای بچه دار شدن باید تتها تصمیم گرفت و همانطور که می بینید من 3 بار این تصمیم را گرفتم. اینجا هزینه کودکانمان را دولت پرداخت می کند و چیزی در حدود 500 یورو ماهانه برای هر فرزند به زوج ها پرداخت می‌شود.

مردم وین و جنایات غزه: هر سال رمضان با مردم بیچاره این کارا می‌کنند

حضور ما در وین مصادف بود با آغاز حمله نظامی زمینی اسرائیل به نوار غزه. پیگیری اخبار و رخدادهای این جنایت جنگی به موازات اخبار مذاکرات صورت می گرفت.

در این بین برایم جالب بود بدانم که مردم وین هزاران کیلومتر این طرف تر در قلب آرام اروپا از حوادث این روزهای خاورمیانه و جنایاتی که علیه مردم بی گناه غزه صورت می‌گیرد خبر دارند یا نه؟

 وارد اولین سوپر مارکت نزدیک محل هتل اقامتم شدم، زنی خنده رو و مهربان در حال برش نان های تست بود، یک بطری آب برداشتم و یک سکه یک یورویی را روی پیش خوان گذاشتم. مغازه خلوت بود و مشتری دیگری نبود. بعد از آنکه خودم را معرفی کردم درباره غزه پرسیدم و اینکه آیا این باریکه را میشناسد. گفت فلسطین را می شناسم. حماس و اسرائیل هر ازچندگاهی با یکدیگر درگیر می شوند و مردمان در غزه و اسرائیل امنیت ندارند. هر لحظه باید منتظر مرگ باشند. از توضیحاتش متعجب شدم، پرسیدم اخبار غزه را از کجا پیگیری میکند و گفت: از اینترنت بیشتر. من اسرائیلی هستم و همه ‌ی کودکی من در تل آویو و ترس و ناامنی گذشت. با شنیدن صدای آژیر ها باید بازی کودکانه خود را به سمت پناهگاه ها ترک می کردیم و من اصلا خاطره خوبی ندارم و هر آنچه امروز بر مردم غزه و اسرائیل میگذرد را به خوبی درک می کنم.

با دو دختر نوجوان دیگر نیز در ایستکاه مترو وارد گفت‌وگو در همین موضوع شدم و در کمال ناباوری دیدم که اخبار و تصاویر آن را به خوبی دنبال کرده اند. یکی از آنها که سن کمتری داشت گفت این چیز جدیدی نیست هرسال در ماه رمضان که ماه مقدسی برای مسلمانان است به مردم بی گناه غزه حمله می کنند و کودکان را میکشند.

مردم آرام وین و حضور پرشمار مسلمانان

در طول هفته‌ای که گذشت من و همکارانم در طول ساعت های مختلف در مترو و خیابان رفت و آمد داشتیم و به دلیل عدم آشنایی با ایستگاه ها و خطوط مترو، مقصد های مورد نظر و یا پیدا کردن مکان خاصی از مردم حاضر در مکان های عمومی سوال می کردیم؛ برخلاف تصور ما از مردمان خشک و بی روح اروپایی اما ابتدا با یک لبخند مواجه و سپس راهنمایی کامل مسیر ومقصد را دریافت می کردیم، این شهروند اگر زبان انگلیسی را بلد باشد دیگر جدا شدن از او سخت می شد و حتی میخواهد تا جایی ما را همراهی کند.

 موضوع جالب توجه دیگر، چهره و آرامش مردم این شهر است، هیچ نشانه ای از استرس، نگرانی و عصبی بودن در چهره و رفتار آنان دیده نمیشود. ما در این هفته صدای حتی یک بوق ماشین را نشنیدیم و از همه مهمتر حتی یک نیروی امنیتی را هم در شهر ندیدیم.

در وین از ساعت  6 بعدازظهر به بعد به غیر از رستورانها، کافه‌ها و دکه های غذا فروشی دیگر نه سوپرمارکتی باز است و نه فروشگاهی و نه مرکز خریدی، با اینکه در این شهر هوا ساعت 10 تاریک می‌شود اما از ساعت 6 بعدازظهر کار رسما برای این شهر و مردم آن تا فردا صبح تعطیل می شود؛ وقتی علت آن را پرسیدم یکی از فروشندگان این طور پاسخ داد که 8 ساعت کار، 8 ساعت تفریح و 8 ساعت استراحت.

در خیابان های وین به راحتی میتوانید مسلمانان را ببینید و آنها را بشناسید، به ویژه زنان مسلمان. اینجا زنان ترک و عرب را از حجابشان میتوان شناخت و به تعداد زیاد مسلمان در پایتخت اتریش پی برد.
خدیجه غبیشاوی