اگر بخواهیم کمی دقیق تر شویم پروسه مومیایی کردن در کشور مصر بسیار بیشتر از بقیه ی جاها مورد اهمیت بوده و انجام می شده است.
اگر بخواهیم کمی دقیق تر شویم پروسه مومیایی کردن در کشور مصر بسیار بیشتر از بقیه ی جاها مورد اهمیت بوده و انجام می شده است.شاید دیگر تصاویری که نشان دهنده ی یک مومیایی که بدنش در پارچه ای کثیف پوشیده شده است، برای همه ی ما کلیشه باشد اما عکس هایی که منتشر شده است خبر از کشف مومیایی های جدید به نام مومیایی های آتشی را می دهد… کشفی که به تازگی در فیلیپین رخ داده است. با ما همراه شوید:
جدیدا در غارهای کشور فیلیپین مومیایی هایی پیدا شده است که در هیچ یک از کشفیات قبلی مانند آن ها دیده نشده بود.
مومیایی ها از آتش!
این مومیایی ها در غارهای کابایان (Kabayan ) در استان بنگوئت فیلیپین کشف شده است و این مومیایی های آتشی بقایای انسان هایی هستند که ماندگاری آن ها به خاطر کمبود آب با شدت و طولای مدت و فرآیند دودزایی بوده است. اما این مومیایی ها به اندازه ای خوب مانده اند که باعث شد تا بعد از این که کشف شدند دانشمندان روی آن ها تحقیقات ویژه ای را شروع کنند و دلیل آن را بررسی کنند. آن ها همچنین دوست داشتند مردمانی که این مومیایی ها را این گونه مومیایی کرده و حفاظت کرده اند را بشناسند.
مومیایی های کابایان که به آن ها مومیایی های ایبالوی هم می گویند، نام های دیگری از جمله مومیایی های بنگوئت و مومیایی های آتشی هم دارند. این مومیایی ها در غارهای زیادی از این منطقه کشف شده اند که از میان آن ها می توان به غارهای تیمباک، بانگائو، تنونگچول، ناپای و اپداس اشاره کرد.
گفته می شود که در گذشته، دودزایی یک فرآیند مومیایی مرسوم نبوده است، یک پروسه ی خیلی زمانبر بوده است اما با این حال درصد موفقیت بالایی در نگهداری فرد مومیایی شده به بهترین شکل ممکن داشته است. دانشمندان تخمین زده اند که مومیایی های کابایان، به وسیله ی اعضای قبیله ای به نام قبیله ی ایبالوی، بین سال های ۱۲۰۰ تا ۱۵۰۰ بعد از میلاد مسیح مومیایی شده اند.
اگر چه بر سر زمان دقیق اختلاف نظر جود دارد اما دانشمندان زمانی که ارائه کرده اند بین بازه ی زمانی است که در بالا گفته شد و همه بر سر این موضوع که زمان پایان آن نهایتا ۱۵۰۰ بوده است، نظر مشترک دارند. جالب است بدانید که زمانی که کشور اسپانیا فیلیپین را مستعمره ی خود کرد، این پروسه ی مومیایی کردن در فیلیپین کلا از بین رفت و رسم آن برچیده شد در حالی که تا قبل از آن خیلی مرسوم بود…
این باور وجود دارد که از آن جایی که مومیایی کردن فرد به وسیله ی دود و آتش، روشی طولانی مدت و سخت بوده است، فقط افراد خاصی مثلا رهبران قبیله را به این روش مومیایی می کرده اند، به این معنی که مومیایی های جدید همگی سردمداران قبیله ای هستند. پروسه ی مومیایی کردن به این روش در واقع قبل از مرگ طرف انجام می شده است و مانند قدم هایی به سوی مرگ بوده است.
همین که مرگ نزدیک می شده است، به فرد یک آشامیدنی پر از نمک داده می شده است. یا نمک بیش از اندازه باعث می شده تا بدن دهیدراته شده و با کمبود نمک زیادی روبرو شود. این اولین قدم در جهت، خشک کردن بدن فرد بوده است. بعد از اینکه فرد می مرده است بقیه ی پروسه ی مومیایی شدن انجام می شده است. گفته می شده است که این پروسه بین چندین هفته تا چندین ماه کامل طول می کشیده است.
بدن به طور کامل شسته شده و بعد در حالت نشسته جلوی یک منبع گرمایی گذاشته می شده است. اینکه می گویند مومیایی های آتشی به آن معنا نیست که بدن را به طور کامل در آتش قرار می داده اند، بلکه فقط در جلوی منبع گرمایی گذاشته می شده است. به مرور گرما و دود آرام آرام کل بدن را دهیدراته می کرده است و پروژه ی خشک شدن بدن اتفاق می افتاده است.
در آخر بدن مومیایی دودی شده کاملا با گیاهان خاصی پوشانده می شده است، این کار برای کامل کردن پروسه ی مومیایی کردن بدن فرد ضروری بوده است. بعد از آن بدن فرد در غار گذاشته می شده است، غارهایی که امروزه دانشمندان توانسته اند کشف کنند.
مومیایی های جدید یا همان مومیایی های کابایان از گذشته تا به همین امروز در آن غارها بوده اند تا زمانی که کشف شده اند. از آن جایی که این غارها در مناطق بسیار دوردست واقع شده اند، دزدی و یا تخریب این مومیایی ها از اصلی ترین نگرانی هایی است که وجود دارد و باعث شده تا این منطقه در فهرست ۱۰۰ مکان پر خطر جهان قرار بگیرد. البته از طرف دیگر این مکان ها کاندیدای قرار گیری در فهرست میراث جهانی یونسکو هم هستند. یکی از مومیایی ها که به Apo Annu معروف است در اوایل دهه ی ۱۹۰۰ از غاری دزدیده شد. گفته می شود که این مومایی لباس هایی بر تن داشته است که ظاهرا به وسیله ی رییس قبیله بر تن او پوشانده شده است. بدن او پر از نشانه هاییست و این تصور وجود دارد که ممکن است شکارچی بزرگی بوده باشد و نیمی انسان نیمی غیر انسان بوده باشد. این مومیایی فورا به قبیله ی ایبالوی برگردانده می شود چرا که آن ها بر این باور بوده اند که نبودن او باعث بلایای طبیعی مثل زلزله، خشکسالی و دیگر بلایا می شود.
مومیایی ها از آتش!
این مومیایی ها در غارهای کابایان (Kabayan ) در استان بنگوئت فیلیپین کشف شده است و این مومیایی های آتشی بقایای انسان هایی هستند که ماندگاری آن ها به خاطر کمبود آب با شدت و طولای مدت و فرآیند دودزایی بوده است. اما این مومیایی ها به اندازه ای خوب مانده اند که باعث شد تا بعد از این که کشف شدند دانشمندان روی آن ها تحقیقات ویژه ای را شروع کنند و دلیل آن را بررسی کنند. آن ها همچنین دوست داشتند مردمانی که این مومیایی ها را این گونه مومیایی کرده و حفاظت کرده اند را بشناسند.
مومیایی های کابایان که به آن ها مومیایی های ایبالوی هم می گویند، نام های دیگری از جمله مومیایی های بنگوئت و مومیایی های آتشی هم دارند. این مومیایی ها در غارهای زیادی از این منطقه کشف شده اند که از میان آن ها می توان به غارهای تیمباک، بانگائو، تنونگچول، ناپای و اپداس اشاره کرد.
گفته می شود که در گذشته، دودزایی یک فرآیند مومیایی مرسوم نبوده است، یک پروسه ی خیلی زمانبر بوده است اما با این حال درصد موفقیت بالایی در نگهداری فرد مومیایی شده به بهترین شکل ممکن داشته است. دانشمندان تخمین زده اند که مومیایی های کابایان، به وسیله ی اعضای قبیله ای به نام قبیله ی ایبالوی، بین سال های ۱۲۰۰ تا ۱۵۰۰ بعد از میلاد مسیح مومیایی شده اند.
اگر چه بر سر زمان دقیق اختلاف نظر جود دارد اما دانشمندان زمانی که ارائه کرده اند بین بازه ی زمانی است که در بالا گفته شد و همه بر سر این موضوع که زمان پایان آن نهایتا ۱۵۰۰ بوده است، نظر مشترک دارند. جالب است بدانید که زمانی که کشور اسپانیا فیلیپین را مستعمره ی خود کرد، این پروسه ی مومیایی کردن در فیلیپین کلا از بین رفت و رسم آن برچیده شد در حالی که تا قبل از آن خیلی مرسوم بود…
این باور وجود دارد که از آن جایی که مومیایی کردن فرد به وسیله ی دود و آتش، روشی طولانی مدت و سخت بوده است، فقط افراد خاصی مثلا رهبران قبیله را به این روش مومیایی می کرده اند، به این معنی که مومیایی های جدید همگی سردمداران قبیله ای هستند. پروسه ی مومیایی کردن به این روش در واقع قبل از مرگ طرف انجام می شده است و مانند قدم هایی به سوی مرگ بوده است.
همین که مرگ نزدیک می شده است، به فرد یک آشامیدنی پر از نمک داده می شده است. یا نمک بیش از اندازه باعث می شده تا بدن دهیدراته شده و با کمبود نمک زیادی روبرو شود. این اولین قدم در جهت، خشک کردن بدن فرد بوده است. بعد از اینکه فرد می مرده است بقیه ی پروسه ی مومیایی شدن انجام می شده است. گفته می شده است که این پروسه بین چندین هفته تا چندین ماه کامل طول می کشیده است.
بدن به طور کامل شسته شده و بعد در حالت نشسته جلوی یک منبع گرمایی گذاشته می شده است. اینکه می گویند مومیایی های آتشی به آن معنا نیست که بدن را به طور کامل در آتش قرار می داده اند، بلکه فقط در جلوی منبع گرمایی گذاشته می شده است. به مرور گرما و دود آرام آرام کل بدن را دهیدراته می کرده است و پروژه ی خشک شدن بدن اتفاق می افتاده است.
در آخر بدن مومیایی دودی شده کاملا با گیاهان خاصی پوشانده می شده است، این کار برای کامل کردن پروسه ی مومیایی کردن بدن فرد ضروری بوده است. بعد از آن بدن فرد در غار گذاشته می شده است، غارهایی که امروزه دانشمندان توانسته اند کشف کنند.
مومیایی های جدید یا همان مومیایی های کابایان از گذشته تا به همین امروز در آن غارها بوده اند تا زمانی که کشف شده اند. از آن جایی که این غارها در مناطق بسیار دوردست واقع شده اند، دزدی و یا تخریب این مومیایی ها از اصلی ترین نگرانی هایی است که وجود دارد و باعث شده تا این منطقه در فهرست ۱۰۰ مکان پر خطر جهان قرار بگیرد. البته از طرف دیگر این مکان ها کاندیدای قرار گیری در فهرست میراث جهانی یونسکو هم هستند. یکی از مومیایی ها که به Apo Annu معروف است در اوایل دهه ی ۱۹۰۰ از غاری دزدیده شد. گفته می شود که این مومایی لباس هایی بر تن داشته است که ظاهرا به وسیله ی رییس قبیله بر تن او پوشانده شده است. بدن او پر از نشانه هاییست و این تصور وجود دارد که ممکن است شکارچی بزرگی بوده باشد و نیمی انسان نیمی غیر انسان بوده باشد. این مومیایی فورا به قبیله ی ایبالوی برگردانده می شود چرا که آن ها بر این باور بوده اند که نبودن او باعث بلایای طبیعی مثل زلزله، خشکسالی و دیگر بلایا می شود.
ارسال نظر
