ترامپ به عنوان گانگستر این ماه معرفی شود

 با قدری اکراه تصمیم گرفتم در خصوص آخرین بیانیه پرزیدنت دونالد ترامپ مطبی بنویسم، چرا که بیانیه مملو از حقایق نصف و نیمه، مطالب کذب و سفسطه هایی است که برای فشار خون هر کسی که هر قدر برای خواندن اش وقت بگذارد مضر است.

من سعی می کنم تنها روی بخش های به شدت مشوش تمرکز داشته باشم تا کمترین صدمه را به وضع طبیعی خود بزنم.

بیانیه رویکردی بسیار شوکه کننده در قبال متحدان اروپایی ایالات متحده دارد. ماه هاست که این متحدین به دولت ترامپ می گویند که برنامه جامع اقدام مشترک که در ژوئیه 2015 امضا شد، ابزاری رضایت بخش و مفید برای منع تکثیر تسلیحات هسته ای است و آنها مصمم هستند آن را حفظ کنند.

بیانیه پرزیدنت ترامپ نه تنها آنچه متحدان اروپایی او می گویند را زیر پا می گذارد بلکه آنها را تهدید به پیامدی کرده است که اگر آنها نتوانند خواسته های رئیس جمهور را برآورده کنند رخ خواهد داد:

"امروز من اعمال تحریم های مشخص هسته ای را تعلیق می کنم، اما تنها به این قصد که نواقص وحشتناک توافق هسته ای ایران توسط متحدان اروپایی ما بر طرف شود. این آخرین شانس است. در غیاب چنین توافقی ایالات متحده دیگر برای باقی ماندن در توافق هسته ای ایران تحریم ها را تعلیق نخواهد کرد. و در هر زمانی اگر من قضاوتم این باشد که چنین توافقی در دسترس نیست، به سرعت از توافق خارج خواهم شد."

این شیوه ای خارق العاده در تهدید متحدان قدیمی است. به گونه ای استعاره از قرار دادن تفنگ روی سر آنها است. اگر جنایتکاران زیر زمینی توجه کنند می توانند پرزیدنت ترامپ را به عنوان گانگستر ماه انتخاب کنند. آنگلا مرکل، صدر اعظم آلمان حق داشت: زمان آن رسیده است که اروپا راه خود را از ایالات متحده جدا کند.

افسوس که ما به این رویکرد عادت کرده ایم، وگرنه موضوعی که همین قدر شوکه کننده، اما کمتر غافلگیر کننده است بی اعتنایی به حق حاکمیت دولت ها و معاهدات حقوقی بین المللی و قطعنامه های سازمان ملل است که این حقوق را مشخص کرده است.

حاکمیت ایران حق دارد از ابزار غنی سازی اورانیوم استفاده کند. در حال حاضر این حق به دو شیوه محدود شده است. معاهده منع تکثیر (ان پی تی) ایران را موظف می کند که فن آوری هسته ای را تنها برای اهداف صلح آمیز و در قالب توافقی امن استفاده کند. قطعنامه 2231 شورای امنیت سازمان ملل تا سال 2031 محدودیت هایی را بر ظرفیت غنی سازی و تولید اورانیوم ایران اعمال می کند.

ایران از حق حاکمیت برخوردار است تا موشک های خود را با هدف حمله کلاهک های متعارف (غیر هسته ای) توسعه دهد. هیچ معاهده بین المللی برای محدود کردن این حق وجود ندارد. قطعنامه 2231 شورای امنیت سازمان ملل ایران را "فرا می خواند" که موشک هایی که قابلیت حمل مواد هسته ای دارند را توسعه ندهد اما به صورت حقوقی منعی برای ایران در نظر نمی گیرد. بنابراین بر خلاف ادعای پرزیدنت ترامپ، آزمایش های موشکی ایران و فعالیت های مرتبط "بر خلاف" و یا نقض هیچ کدام از قطعنامه های سازمان ملل نیست.

در ادامه باید گفت که پرزیدنت ترامپ حقی برای دیکته کردن هیچ محدودیتی فرای آنچه توصیف شد ندارد. در عوض اگر او و مشاورانش تصور می کنند که مقررات غروب برجام (محدودیت های مشخص بر حق غنی سازی ایران بین سال های 2026 تا 2031 به پایان می رسند) و موشک های ایران صلح و امنیت بین المللی را تهدید می کنند، می بایست جلسه شورای امنیت را برگزار کنند و خواستار تصویب قطعنامه ای در این شورا شوند که به صورت قانونی محدودیت ها و ممنوعیت هایی که تصور می کنند ضروری است اعمال کند.

این شیوه ای است که دولت ترامپ می بایست در پیش گیرد. هر چند احتمال اینکه این کار را انجام دهد نزدیک به صفر است. حتی چنین دولتی نیز قادر به فهم این موضوع است که شورای امنیت از تصویب چنین قطعنامه ای سر باز خواهد زد.

چرا؟ به این خاطر که در سال 2018 هیچ مدرکی وجود ندارد که حکایت از آن داشته باشد که افزایش توانایی هسته ای ایران بعد از سال 2030 صلح و امنیت بین المللی را به مخاطره می اندازد یا اینکه موشک های کوتاه برد یا میان برد ایران تهدیدی بیش از موشک های عربستان سعودی، اسرائیل، پاکستان، هند، کره جنوبی و برزیل است.

منبع : دیپلماسی ایرانی