معمای هواپیمای مالزی پیچیده‌تر شد

بررسی‌های جدید متخصصان پرواز نشان می‌دهد که هواپیمای مالزیایی در طول پرواز دچار سانحه جدی نشده بلکه به آرامی با تغییر عمدی مسیر خود دچار کمبود سوخت شده و در نهایت در مکان نامعلومی در جنوب اقیانوس هند سقوط کرده است.
 
«آنگوس هوستون»، فرمانده ارشد سابق ارتش استرالیا می‌گوید: داده‌های رادار اصلی که مبتنی بر ارتفاع پرواز هواپیما هستند قابل اتکا نیستند.

وی که مسئولیت عملیات جستجوی هواپیمای ناپدید شده مالزیایی را برعهده دارد به نیویورک تایمز گفت: نمی‌توان به درستی گمانه زنی کرد که چرا هواپیما به سمت مقصد نامعلومی تغییر مسیر داد و خلبان دست به چنین عملیات غیرممکنی زده است اما احتمالات جدید بر مبنای بررسی داده‌های راداری مالزی نشان می‌دهد که هواپیمای مالزیایی در منطقه‌ای واقع در چند صد کیلومتری جنوب غربی ناحیه‌ای که تا پیش از این عملیات جستجو در آن متمرکز شده بود، سقوط کرده است.
 
گمانه زنی‌های اولیه متخصصان عضو تیم عملیات جستجو، احتمالات بسیاری را برای سرنوشت این هواپیما مطرح می‌کرد. برخی از این احتمالات حاکی از این بود که وقوع حریق در داخل کابین خلبان باعث شده تا مسافران و خدمه پرواز از هواپیما پایین پریده و هواپیما نیز به صورت «اتوپایلوت» به مسیر خود ادامه دهد. در احتمال دیگر نیز فرضیه خودکشی خلبان یا کمک خلبان مطرح شده است. از سوی دیگر پلیس مالزی نیز «زهاری احمدشاه»، خلبان هواپیما را مظنون اصلی این حادثه اعلام کرد اما این ادعا از سوی مقامات رسمی مالزی تایید نشده و تاکید شد که مردم از توجه به شایعات بی‌اساس که آرامش خانواده خلبان را مکدر می‌کند، اجتناب کنند.

آیا خلبان قصد ربودن هواپیما را داشته است؟
ماموران تحقیق پرونده پرواز 370 مالزی دریافته‌اند که خلبان این هواپیما قصد داشته تا این هواپیما را به مقصد نامعلومی در نواحی دورافتاده جنوب اقیانوس آرام هدایت کند. بنابراین عملیات جستجوی هواپیمای مفقود شده اکنون به این ناحیه محدود شده است. این سوء ظن زمانی به اوج خود رسید که ماموران در بازرسی از منزل «زهاری احمد شاه» به برنامه شبیه ساز پرواز برخوردند که پس از بازیابی اطلاعات موجود در آن دریافتند وی نقشه‌های مربوط به این مسیر را از برنامه حذف کرده و این مسئله ماموران تحقیق را مشکوک کرد که احتمالا زهاری عمدا در این اتفاق دست داشته است. آنها به مرور متوجه احتمالات دیگری شدند که به علت مفقودی هواپیما دامن می‌زدند.
 
در نتیجه منطقه جستجوی جدید به اطراف یک جزیره بدون نام در مناطق دورافتاده جنوب اقیانوس هند که «زهاری احمد شاه» در برنامه شبیه‌ساز پرواز قصد حرکت به آن سمت را داشته محدود شد. این مسئله خلبان را در مظان اتهامی قرار داد که تاکنون اثبات نشده است.
 
روز جمعه نیز یک مقام ارشد استرالیایی اعلام کرد که فاز بعدی عملیات جستجوی زیردریایی در منطقه‌ای در چند صد کیلومتری اقیانوس هند و در جنوب منطقه‌ای که در ابتدا احتمال سقوط هواپیما مطرح شد، متمرکز خواهد شد.
 
«مارتین دولان»، کمیسر ارشد اداره امنیت حمل و نقل استرالیا در بیانیه‌ای اعلام کرد: این کشور با استفاده از تجهیزات پیشرفته ردیابی صوتی،‌ هفته آینده منطقه‌ای به وسعت 60 هزار کیلومترمربع را در اعماق اقیانوس هند جستجو خواهد کرد. منطقه جدید جستجو مبتنی بر داده‌های جدید نیست بلکه بر اساس اطلاعات تفکیک شده از بررسی‌های ماهواره‌ای پیشین است که در طول مسیر پرواز هواپیما در تاریخ هشتم مارس به ثبت رسیدند.
 
دولان گفت: روند تمام این آنالیزها نشان می‌دهد که منطقه جستجو از مکانی که تصور می‌شد متمایل به جنوب است اما حد جنوبی آن هنوز به طور کامل مشخص نیست.
 
از سوی دیگر انتظار می‌رود تیم‌های جستجوی بخش خصوصی عملیات خود را از ماه اوت آغاز کنند. این عملیات با کمک تجهیزات اسکن صوتی پیشرفته در عمق هفت کیلومتری آب انجام می‌شود که پیش بینی می‌شود اتمام این عملیات دست‌کم یک سال به طول انجامد.
 
به گزارش روزنامه تلگراف، رئیس بخش بازرگانی شرکت هواپیمایی «مالزی ایرلاینز» در اظهارنظری جنجالی ضمن انتقاد از دولت، عملیات جستجوی هواپیمای مالزیایی ناکارآمد توصیف کرده و گفت: ده‌ها سال طول می‌کشد تا هواپیمای مالزی پیدا شود.
 
«هاف دانلیوای» انگلیسی که پیش از این از کارکنان وزارت دفاع انگلیس بود نیز گفت: به اعتقاد من یک اتفاق غیرقابل پیش‌بینی برای بوئینگ 777 پرواز 370 مالزی رخ داده است. فکر می‌کنم خلبان دور زده تا مجددا به فرودگاه برگردد اما دچار برخی اتفاقات شده و نتوانسته به نقشه خود جامه عمل بپوشاند و مجددا در فرودگاه فرود بیاید.
 
«دانلیوای» در ادامه گفت: تصور می‌کنیم این هواپیما در ناحیه‌ای در جنوب اقیانوس هند سقوط کرده باشد اما وقتی هواپیما در آب سقوط کند مانند این است که به دیوار بتنی برخورد کرده و لاشه‌های آن به اطراف پرتاب می‌شوند. به دلیل وجود کوه‌ها و صخره‌های فراوان در این اقیانوس، عملیات جستجوی هواپیما هفته‌ها و ماه‌ها به طول می‌انجامد.
 
وی افزود: مردم به ما اعتراض می‌کنند که چرا اینقدر کند عمل می‌کنید اما زمان زیادی می‌برد تا خلبانان را دعوت کنیم و از آنها بخواهیم سیگنال‌های ماهواره‌ای را در اختیار ما بگذارند که بیشتر این کارها در ساعات نیمه شب انجام می‌شود و ما نیروی کافی در اختیار نداریم. حالا این را در نظر بگیرد که با این شتاب کار می‌کنید ناگهان متوجه می‌شوید که هواپیمای مفقود شده احتمالا در صدها کیلومتر آنطرف تر در مکان نامعلومی سقوط کرده است.