اگر بازی فوتبال به جای نود دقیقه، در دقیقه ۷۵ به پایان می‌رسید وضعیت این فصل استقلال هم متفاوت بود.
اگر بازی فوتبال به جای نود دقیقه، در دقیقه ۷۵ به پایان می‌رسید وضعیت این فصل استقلال هم متفاوت بود.استقلال در این فصل در پانزده دقیقه پایانی مسابقات راحت‌تر از هر زمانی دروازه‌اش باز می‌شود. اگر بازی نود دقیقه‌ای را به شش بازه پانزده دقیقه تقسیم کنیم، استقلال در پنج بازه روندی متعادل دارد، اما در آخرین پانزده دقیقه، راحت گل می‌خورد و گلی هم نمی‌زند.
استقلال در این فصل از دقیقه ۷۵ تا ۹۰، سه بار دروازه‌اش باز شده است. هیچ گلی هم نزد. جالب است که دو گل از سه گل دریافتی استقلال در این پانزده دقیقه، مربوط به پنالتی‌هایی است که به حریف می‌دهد. بازیکنان استقلال در پایان بازی‌ها تمرکز کافی ندارند و راحت پنالتی می‌دهند. با توجه به این که استقلال هیچ گلی هم نزده، می‌شود این موضوع را به توان بدنی آبی‌ها ربط داد. تیمی که در پانزده دقیقه پایانی بازی گل نمی‌زند، سه گل دریافت می‌کند، دو پنالتی می‌دهد. همین خستگی، تمرکز را از بازیکنان تیم گرفته است.
اتفاقا در آخرین حضور منصوریان روی نیمکت استقلال هم او قربانی هم دقیقه‌ها شد. استقلال که تا دقیقه ۷۸ بازی را پیش بود و منصوریان با شکست قلعه‌نویی می‌توانست نیمکت استقلال را حفظ کند، ولی یک بار دیگر در پانزده دقیقه پایانی بازی گل خورد تا ضمن از دست دادن دو امتیاز، نیمکت استقلال را هم از دست بدهد.
به گزارش نود، در حالی که استقلال در بقیه بازه‌ها، روندی متعادل دارد. استقلال در نیمه اول بازی‌های این فصلش سه گل خورده. در بازی با پدیده در یک‌ربع اول گل خورد. نفت آبادان در پانزدهم دقیقه دوم گل زد. پارس‌جنوبی هم در پانزده دقیقه پایانی نیمه نخست دروازه استقلال را باز کرد. استقلال در همه بازه‌های پانزده دقیقه‌ای مسابقاتش یک گل خورده. فقط در پانزده دقیقه پایانی مسابقات است که سه بار دروازه‌اش باز شد. چهار گل استقلال هم در چهار بازه متفاوت بود. ولی در پانزده دقیقه پایان بازی هیچ گلی نزده است.
ارسال نظر
