«امیر» برای میانجی‌گری به تهران آمد؟

امیر کویت در ایران به سر می برد، او با استقبال گرم و ویژه رییس جمهور، حسن روحانی، وارد تهران شد و اکنون مهمان ویژه خانه میدان پاستور است. وی برای اولین بار بعد از تکیه زدن بر مسند امیری این کشور به تهران سفر کرده است.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی تدبیر و امید، تحلیلگران سیاسی می گویند، «شیخ صباح الاحمد الجابر الصباح» برای میانجی گری بین تهران و ریاض به ایران آمده است، نقشی که این روزها شیخ صباح در حال ایفای آن است، سلطان قابوس، پادشاه عمان در مقابل ایران و آمریکا بازی می کند.

البته با نگاهی دقیق به تاریخ می توان به تفاوت و فراز و نشیب رابطه ایران- عمان و ایران – کویت پی برد، اما اکنون بار وی کار امدن دولت تدبیر و امید و توافق نامه هسته ای که در ژنو امضا شد،سفرهای منطقه ای وزیر امور خارجه و کاهش ترس موهوم از ایران، باید همچنان شاهد این گونه دید و بازدیدها بود.

شیخ صباح مهمان ایرانی هاست، آیا وی پیامی را از سوی دولت ریاض برای مقامات جمهوری اسلامی ایران آورده است؟

از نگاه کویت، ایران یک وزنه سیاسی با اهمیت استراتژیک است. کویت نیز برای ایران یک متحد قابل اتکا در منطقه ای ژئواستراتژیک و حساس بین عربستان سعودی، ایران و عراق به شمار می رود. کویت و ایران تاریخی طولانی از تعاملات تجاری بین بنادر خود دارند.

 در سال 1961، زمانی که کویت اعلام استقلال کرد، ایران این استقلال را به رسمیت شناخت و یک سال پس از آن سفارت خود را در شهر کویت افتتاح کرد.

رابطه ایران و کویت نیز به مانند سایر شیخ نشینان حاشیه خلیج فارس، همواره برمنحنی فراز و نشیب بوده ، کویت در جنگ ایران و عراق در طی هشت سال اعلام می کرد که موضع بی طرفانه ای دارد و از طرفین می خواست که به جنگ پایان دهند، اما با ادامه جنگ و بیم پیروزی ایران این شیخ نشین کوچک را بر آن داشت که از عراق حمایت کند و این آغاز تنش بین دو کشور بود.

بعد از پایان جنگ تحمیلی و اشغال کویت توسط صدام ایرانیان مردم مسلمان کویت را پذیرفتند،هنگامی که صدام مجبور به عقب نشینی از کویت شد، چاه های نفت را نیز آتش زد و در حالی که این مساله در حال تبدیل به یک فاجعه بود،متخصصان ایرانی در حالی که این مساله در حال تبدیل به فاجعه ای بزرگ بود،آنها را مهار کردند و تهران در حالی که کشورهای عربی موضع منفعلانه ای در خصوص اشغال این کشور داشتند،به صراحت اعلام کرد که نمی تواند این اشغال گری را بپذیرد و در نهایت کویت سالها بعد از جمهوری اسلامی ایران به دلیل حمایت صدام در جنگ هشت ساله عذرخواهی رسمی کرد.

البته پیش از انقلاب، باز هم در سال 1973، ایران در کنار کویت و مقابل عراق ایستاد و اعلام کرد آماده است نیروهای نظامی خود را به کویت بفرستد. نخست وزیر وقت ایران در آن زمان تاکید کرد که تهران هیچگونه تلاشی را به منظور بر هم زدن موقعیت ژئوپولتیکی منطقه تحمل نمی کند. با این حال اوضاع در سال 1979 متحول شد و پس از سرنگونی رژیم پهلوی، جمهوری اسلامی بر سر کار آمد. این بار نوبت کویت بود که یکی از نخستین کشورهایی باشد که جمهوری اسلامی را به رسمیت می شناسد.

کویت همواره بهشتی برای کارجویان ایرانی محسوب می شد، اما مدتی قبل مساله اخراج ایرانیان از این کشور به محلی برای تنش میان دو کشور تبدیل شد و دوسال این مساله که از سوی برخی از شخصیتهای سیاسی و پارلمانی این کشور مطرح شده بود مورد انتقاد یک نویسنده کویتی قرار گرفت؛«ذعار الرشیدی» نویسنده کویتی در مقاله ای نوشت:‌ «اغلب ایرانیان مقیم کویت بیش از 3 یا 4 دهه در این کشور اقامت دارند و انصاف نیست به خاطر سیاست های مداخله جویانه و کینه توزانه آن کشور ، اتباع آن مورد آزار و اذیت قرار گیرند»!

این تنشها در چند سال گذشته بسیار بالا بود، به گونه ای که دو سال قبل در حالی که نخست وزیر کویت تازه زمام امور را در دست گرفته بود از سوی 3 نماینده پارلمان این کشور به دلیل آنچه«روابط با ایران» می خواندند، تهدید به استیضاح شد.

تنشها در پی دستگیری دو جاسوس کویتی که به گفته مقامات امنیتی تجهیزات کامل جاسوسی داشتند،افزایش یافت.

اکنون شیخ صباح به تهران سفر کرده است، او می خواهد میانجی میان تهران و ریاض باشد؛ بهبود رابطه تهران و ریاض نیازی اساسی و کنونی منطقه است که دیگران نیز از آن خشنودند و کویت می خواهد در این میان این موفقیت احتمالی را در رزومه خود ثبت کند.