در بازی روز گذشته، به‌جز طیبه سیاوشی، زنان سوریه‌ای هم برای تشویق تیمشان وارد استادیوم شدند. این حضور با حضور زنان طرفدار دیگر تیم‌های خارجی کمی متفاوت بود. زنان سوریه‌ای هم مثل ما مسلمان هستند و فرهنگی نزدیک به ما دارند، اما باز هم حضور آنها در ورزشگاه منعی نداشت. دختران ایرانی پرچم روی دوش به درخت‌های جلو استادیوم تکیه داده بودند و زنان سوریه‌ای با نشان‌دادن بليت، وارد استادیوم می‌شدند.
از ماه‌ها پيش گفته بودند می‌کوشند زنان را براي جشن صعود ايران به جام جهاني و همچنين بازي ايران و سوريه به استاديوم راه بدهند. گفته بودند تلاششان را مي‌کنند زنان وارد استاديوم شوند و کم‌کم اين مانع فروبريزد. حالا اين اتفاق نيفتاده، عمدي يا سهوي به عده‌اي از دختران بليت فروخته‌اند و آنها پشت درهاي بسته ايستاده‌اند، مردان سلفي‌هايشان را در جايگاه منتشر مي‌کنند، اما از زنان خواسته‌اند حتي در چمن‌هاي اطراف استاديوم آزادي نيز تجمع نکنند. پروانه سلحشوري، رئيس فراکسيون زنان مجلس شوراي اسلامي که براي حضور در استاديوم دعوت شده بود، با وجود اين دعوت در گفت‌وگو با «شرق» خواست به گوش زناني که پشت درهاي استاديوم ايستاده‌اند برسانيم در کنارشان ايستاده است و تا زماني که درها به روي زنان باز نشود، او نيز به استاديوم وارد نخواهد شد، حتي اگر اين ماجرا تا پايان بودنش در اين کره خاکي زمان ببرد، ترجيح مي‌دهد از پشت درهاي بسته با زناني که حسرت برابري مي‌خورند، تيم ملي کشورش را تشويق کند.اشتباه نبود، دستور عوض شد
ساعت پنج روز شنبه، دهم شهريور، برخلاف هميشه، اين‌بار سايت تهيه بليت استاديوم آزادي، براي خريد بليت، دو گزينه زن و مرد را در کنار هم قرار داد. زنان که باور نمي‌کردند قرار است اتفاق جديدي بيفتد، باز هم اقدام به خريد بليت کردند، از يک بليت تا چندين بليت؛ خبرنگاران ورزشي به زنان با قاطعيت مي‌گفتند اصلا چنين اتفاقي شدني نيست و قطعا يک اشتباه است، اما زنان زيادي بليت خريدند. اين شادي مدت زيادي ادامه پيدا نکرد، کمي بعد فدراسيون و استاديوم آزادي از زنان بابت اشتباه پيش‌آمده «صميمانه» عذرخواهي کردند و گفتند يک اشتباه کوچک رخ داده بود. ٢٤ ساعت بعد با عده‌اي براي پس‌گرفتن بليت‌ها تماس گرفته شد و دختراني که براي پس‌گرفتن پولشان اقدام کرده بودند، در پاسخ به سؤالشان مبني بر اينکه آيا همه‌چيز ناشي از يک اتفاق بود؟ پاسخ جالبي دريافت کردند: نه! اشتباه نبود، اما دقايقي بعد، شايد به‌دلیل خبري‌شدن داستان، دوباره دستور عوض شد.
با عده‌اي براي پس‌دادن پول تماس گرفته نشد و آنها بليت داشتند، بليت‌هايي که از سامانه اينترنتي تهيه شده بود و شماره ملي‌شان نيز ثبت شده بود، پس عملا نبايد جلوي ورودشان گرفته شود، آنها باز هم مثل همه سال‌ها و روزهاي قبل با اميد به سمت استاديوم آزادي روانه مي‌شوند، آن‌هم در شرايطي که خبر مي‌رسد دو نفر از نمايندگان فراکسيون زنان مجلس شوراي اسلامي نيز براي ورود به استاديوم آماده هستند. پروانه سلحشوري که به‌صورت مستقيم براي حضور دعوت شده و طيبه سياوشي، نماينده کميسيون فرهنگي که خودش درخواست ورود داده و با حضورش موافقت شده است. دختران به پشتوانه نمايندگانشان به استاديوم مي‌روند شايد اين‌بار بتوانند وارد استاديوم شوند. سعي مي‌کنند در پاسخ به آنهايي که مدام درِ گوششان مي‌گويند: «حالا بازي مهمي هم نيست. اون ورزشگاه به‌خاطر اين بازي اصلا پر نمي‌شه، بابا ايران صعود کرده دنبال چي هستيد؟»، آرام و منطقي به نظر برسند. وارد صف مي‌شوند و با خونسردي، در برابر چشم‌هاي پرسشگر مردان هم‌سن‌وسالشان که با بليت و بدون بليت، بدون هيچ مشکلي، گروهي وارد استاديوم مي‌شوند هم سعی می‌کنند عادي باشند. آنها عادي هستند اما غيرعادي به نظر مي‌رسند، چون از سال‌ها پيش رفتن به استاديوم و تشويق‌کردن از سوي زنان بنا بر تصميم‌ها غيرعادي شد. بليت‌هايشان را نشان مي‌دهند، اما باز هم مثل هميشه از ورودشان جلوگيري ميشود.
سياوشي: منفعل عمل نمي‌کنم
جلوي استاديوم ايستاده‌اند، عده‌اي فعالان حوزه زنان هستند و عده‌اي هم مشتريان درهاي هميشه‌بسته استاديوم. يکي از دخترها که ما افسون خطابش مي‌کنيم، تا‌به‌حال چندين‌بار با لباس‌هاي پسرانه به استاديوم آمده است و بعد وحشت‌زده از داخل‌رفتن بازمانده است. او به «شرق» مي‌گويد: «براي دربي‌ها به استاديوم رفته‌ام، اما ميانه راه ترسيده‌ام. اگر دوباره نگذارند، اين‌بار هر طور شده و با لباس پسرانه وارد مي‌شوم. اگر نگذارند حتما مي‌روم، زمستان که لباس ضخيم مي‌پوشيم، صورتمان را هم رنگ مي‌کنيم و وارد مي‌شويم. الان هم خيلي از دخترها مي‌آيند. يکي از اقواممان اينجا کار مي‌کند و مي‌گويد حداقل در هر بازي سه، چهار دختر مي‌آيند». افسون مي‌گويد دوستانش همراه با برادرهايش وارد ورزشگاه شده‌اند. او دلش مي‌خواهد بازي‌هاي پرسپوليس و استقلال را از نزديک ببيند. افسون عاشق تيم پرسپوليس است. مي‌گويد: «فوتبال همه زندگي‌ام است و نمي‌توانم از آن بگذرم... البته من شنيده‌ام که بعد از اين بازي قرار است يک بازي تدارکاتي برگزار شود و همه زنان مي‌توانند در استاديوم حاضر شوند. اگر اين اتفاق نيفتد، اين‌بار حتما لباس پسرانه مي‌پوشم».
سلحشوري: حداقل در کنارتان مي‌مانم
ساعاتي پيش از شروع بازي طيبه سياوشي اعلام کرد به ورزشگاه آزادي مي‌رود، او در اعتراض به عده‌اي از دختراني که مي‌گفتند به خاطر ما، در کنار ما بمان و وارد ورزشگاه نشو، گفت که نمي‌شود اين مسئله را با انفعال حل کرد؛ اما پروانه سلحشوري گفت تا زماني که به دختران اجازه ورود ندهند، وارد استاديوم نخواهد شد. او به «شرق» مي‌گويد: «من و خانم سياوشي هر دو يک هدف داريم، اما رويکردمان متفاوت است؛ يعني هرکدام از ما براي رسيدن به هدف روش متفاوتي را برگزيده‌ايم، من شايد حس دروني‌تري به اين ماجرا دارم، چون از ابتداي امر شخصيت فوتبالي داشتم، آن حس فوتبالي‌بودن و درکم از فوتبال متفاوت است. من از بچگي با فوتبال بزرگ شده‌ام و عادت کرده‌ام که نگاه جدي‌تري به آن داشته باشم. براي همين درک متفاوتي هم از دختراني که دلشان مي‌خواهد در استاديوم حضور داشته باشند دارم». وي افزود: «به‌هرحال در شرايطي که دختراني هستند که به هزار بدبختي متوسل مي‌شوند و تلاش مي‌کنند وارد استاديوم شوند و از ورود محروم هستند، من با توجه به اينکه حتي به‌عنوان يک بازديد و سنجش شرايط، به خودم اجازه نمي‌دهم بروم و بتوانم اين بازي را ببينم و بدانم که پشت در صدها و هزاران چشم منتظر بازشدن اين درها هستند. اما نمی‌توان گفت این حرکت همکارم براي ورود به استاديوم، استفاده از رانت است. او مي‌خواهد به نمايندگي از زنان وارد شود تا شايد فردا زنان ديگري هم پايشان به استاديوم باز شود». سلحشوري در ادامه تأکيد کرد: «خود اينکه دختران بليت خريده‌اند و بعد اعلام ميشود اشتباهي رخ داده، اتفاق خيلي تلخي است. وقتي اين برخورد را مي‌بينم، احساسم غلبه مي‌کند. البته اين را هم بگويم که خانم سياوشي از طرف کميسيون فرهنگي درخواست ورود به ورزشگاه را براي بررسي شرايط داده‌اند. من حتي براي ديدن مسابقات واليبال هم به ورزشگاه نرفتم و گفتم تا زماني که دختران نتوانند وارد شوند، من هم وارد نمي‌شوم و الان هم سر حرفم ايستادم. اصلا تصور اينکه من وارد ورزشگاهي شوم که جز من چهار زن ايراني ديگر هم هستند برايم دشوار است».
رئيس فراکسيون زنان مجلس در پاسخ به اين سؤال که چه توقعي از معاونت زنان و خانواده رياست‌جمهوري و همچنين دستيار ويژه حقوق شهروندي دارد، تصريح کرد: «انتظار اين است که قبل از واکنش من و خانم سياوشي، وارد اين ماجرا شوند. آنها بايد زودتر از ما اين مسئله را مطرح کنند. پيش از اين خانم مولاوردي درباره اين مسئله صحبت کرده بود و شايد الان بايد خانم ابتکار هم وارد عمل شوند. امشب که مي‌گذرد، از حالا بايد براي دربي بعدي تلاش‌هاي جدي انجام شود تا بتوانيم حضور زن‌ها را در اين دربي داشته باشيم. اصلا يک بار اين بازي‌ها را براي زنان برگزار کنند و بگذارند استاديوم در اختيار زنان باشد». او در پايان در پاسخ به اينکه چه پيغامي براي زناني که پشت درهاي بسته استاديوم مانده‌اند، دارد گفت: «به آنها مي‌گويم من در کنار شما هستم و اين حداقل کاري است که مي‌توانم انجام دهم. بليتي را نمي‌خواهم که به من اجازه داخل‌شدن به استاديوم مي‌دهد و آنها پشت در باشند. زماني وارد مي‌شوم که آنها هم وارد شوند، اگر هيچ‌وقت وارد نشوند، من هم به استاديوم نخواهم رفت، مثل همه اين سال‌هايي که به استاديوم نرفتم».
در بازی روز گذشته، به‌جز طیبه سیاوشی، زنان سوریه‌ای هم برای تشویق تیمشان وارد استادیوم شدند. این حضور با حضور زنان طرفدار دیگر تیم‌های خارجی کمی متفاوت بود. زنان سوریه‌ای هم مثل ما مسلمان هستند و فرهنگی نزدیک به ما دارند، اما باز هم حضور آنها در ورزشگاه منعی نداشت. دختران ایرانی پرچم روی دوش به درخت‌های جلو استادیوم تکیه داده بودند و زنان سوریه‌ای با نشان‌دادن بليت، وارد استادیوم می‌شدند. همچنين تعدادي از زنان ايراني با پرچم سوريه وارد ورزشگاه آزادي شدند كه زنان حراست ورزشگاه آنها را در گوشه‌اي نگه‌داشته و از پراكنده شدن آنها جلوگيري كردند.
حالا که اين گزارش را مي‌خوانيد بازي ايران و سوريه انجام شده، جشن قهرماني را هم عده زيادي از شما ديده‌ايد. دختران زيادي هم پشت درهاي بسته استاديوم درباره اين اتفاقات فکر کرده‌اند. احتمالا مي‌گوييد چرا فوتبال زنان را دنبال نمي‌کنند، شايد پاسخ اين باشد: لااقل بگذاريد فوتبال را دوست داشته باشند، آنها حق دارند هيجان ملي را تجربه کنند، آنها قطعا براي ورزش زنان هم تلاش مي‌کنند، اما قبول کنيد که شور و هيجان تيم ملي، زن و مرد نمي‌شناسد.
منبع: شرق
ارسال نظر
