آسیب شناسی پاتوق‌های معتادان

 معتادان بی‌خانمان در بعضی از نقاط شهر برای خود مناطقی را انتخاب کرده‌اند که به پاتوق مشهور است و هر کدام از این مکان‌ها صاحب و گردانندگانی دارد و معمولا پاتوق به نام صاحبش شناخته می‌شود.

با شناسايي اينگونه مراکز توسط پليس مبارزه با مواد مخدر و هجوم به آنها، معتادان نقاط ديگري را انتخاب کرده و بعد از احساس امنيت دوباره به پاتوق خود برمي‌گردند. پاتوق‌هاي معروف تهران عبارتند از پاتوق هاي پاشا و عبدي در بزرگراه چمران، محمدشاه در ولنجک، اسلام‌آباد در نيايش، حسين لره در پل مديريت، عبدالله ژيگول در يادگار امام (ره) و...

با توجه به پاکسازي محله هرندي و فرحزاد و جمع‌آوري معتادان از اين دو ناحيه توسط نيروي انتظامي و نگهداري آنها توسط شهرداري، بايد ساير نهادها نيز در اين جهاد ملي شرکت کنند.
به طور متوسط روزانه فروش مواد مخدر در اين مکان ها با مبالغ ميليونی انجام مي‌شود و البته بعضي از پاتوق‌ها اختصاص به فروش مواد مخدر مشخصي دارند، به عنوان مثال در پاتوقي مشخص هروئين و شيشه و در پاتوقي ديگر ترياک و حشيش فروخته مي‌شود.

معمولا گردانندگان پاتوق از افرادي که به چوبدار معروف هستند براي نگهداري در اطراف پاتوق استفاده مي کنند، اين افراد معتاد بوده و براي دريافت مواد مخدر روزانه ساعت ها کشيک مي‌دهند و به محض مشاهده ماموران توسط تلفن همراه يا سوت کشيدن آنها را خبردار مي‌کنند.

ترازو دارها، فروشندگاني هستند که مواد پاتوق‌دار را مي‌فروشند و آنها هم به جاي مزد، مواد دريافت مي‌کنند. بستگي به حجم پاتوق معمولا تعداد زیادی در اين مکان‌ها مقيم هستند که با دزدي، تکدي‌گري و خرده‌فروشي مواد مخدر امورات خود را مي‌گذرانند. اخيرا نيز تعدادي از زنان بي‌خانمان به اين پاتوق‌ها اضافه شده‌اند. مشتريان عبوري و خريداران رهگذر فقط براي خريد و مصرف مواد به اين مکان‌ها مراجعه مي‌کنند.

اغلب اين افراد نيز بي‌خانمان‌ و کارتن‌خواب هستند و امراضي مانند اچ آي وي مثبت، هپاتيت، گال و بيماري‌هاي گوارشي و پوستي دارند که هر کدام از اين افراد به عنوان منبع متحرک ويروس بيماري هستند که براي سلامت شهروندان خطر جدي محسوب مي‌شوند.
براي ريشه‌کن کردن اين پاتوق‌ها که به منزله غده‌هاي سرطاني شهر هستند بايد مردم به کمک نيروي انتظامي شتافته و آدرس اين مکان را در اختيار پليس قرار دهند.

شهرداري تهران در امر مقابله با اين غده‌هاي سرطاني به تنهايي عمل مي‌کنند که بايد بهزيستي و تشکل‌هاي مردمي به کمک اين کار بشتابند.
جمع‌آوري افراد پاتوق بايد به شکلي باشد که آنها فرصت بازگشت يا عزيمت به پاتوق ديگري را نداشته باشند؛ چرا که ممکن است نقاط ديگري را آلوده کنند.