تلاش زنان برای گشودن قفل ورود به ورزشگاه ها

 جلوگیری از حضور زنان در ورزشگاه ها هر چند با هدف حفظ حریم آنان در دهه های گذشته صورت گرفت، اما جمع چشمگیری از بانوان اکنون صدور مجوز حضور در مکان های ورزشی و تماشای مسابقات مهم ملی و باشگاهی را به طور جدی پیگیری می کنند.
 
حضور بانوان در ورزشگاه ها مطالبه ای است که مدت ها از طرح آن می گذرد و به رغم پیگیری زنان ورزشدوست، بسیاری از آنان همچنان با درهای بسته ورزشگاه ها مواجهند. دیروز اما صدها زن توانستند در ورزشگاه رضازاده اردبیل از نزدیک به تماشای دیدار تیم های ملی والیبال ایران و قطر بنشینند. آنان در جایگاه تماشاچیان این دیدار، بار دیگر بر خواسته خود برای ورود زنان به دیگر ورزشگاه ها پافشاری کردند.
 
رای بالای بینندگان برنامه شامگاه شانزدهم مرداد «نود» به گزینه ایجاد بسترهای حضور خانواده ها در ورزشگاه ها به عنوان خواسته نخست آنان از دولت دوازدهم نشان از اهمیت این مطالبه دارد.

انتظار طولانی زنان پشت درهای بسته ورزشگاه ها
 
با توجه به فضای خاص حاکم بر استادیوم ها، پس از پیروزی انقلاب از حضور زنان در جایگاه تماشاچیان ورزشگاه ها جلوگیری به عمل آمد تا در راستای نگاه داشتن حرمت بانوان، اقدام به سالم سازی این مکان ها صورت گیرد. در سال 1373 یکی از نخستین درخواست ها برای حضور زنان در جایگاه تماشاچیان مسابقات فوتبال مقدماتی تیم ملی امید برای صعود به المپیک 1996 آتلانتا مطرح شد که به نتیجه ای نرسید.
 
ده سال پس از این ماجرا، زنان برای مشاهده بازی ایران و بحرین در مقدماتی جام جهانی 2006 در استادیوم آزادی حضور یافتند و در کنار «سید محمد خاتمی» رییس دولت اصلاحات به تماشای بازی نشستند و بدین گونه شاهد حضور زنان در میادین ورزشی بودیم.
 
در سال 1385 و در دوره ریاست جمهوری «محمود احمدی‌نژاد»، وی از حضور زنان در ورزشگاه ها حمایت کرد اما موضع گیری وی در این زمینه با اظهارنظرهای متفاوتی در میان مسوولان کشور و نمایندگان مجلس شورای اسلامی همراه شد و در نهایت با توجه به نظر آنان و مراجع تقلید، باز هم این پروژه مسکوت باقی ماند.
 
چندی پیش «شهیندخت مولاوردی» معاونت امور زنان و خانواده دولت یازدهم با توجه به جدی بودن این مطالبه اظهار داشت: سعی داشتیم با رعایت یک ساز و کار شرعی، قانونی و عرفی زمینه حضور سالم زنان در ورزشگاه‌ها را فراهم کنیم که هم به این مطالبه پاسخ داده باشیم و هم نگرانی قشر متدین جامعه در رابطه با این مسئله مرتفع شود. بر این اساس به‌دنبال طراحی چنین ساز و کاری بودیم که متاسفانه اساساً اجازه عملیاتی شدن و ادامه این مسئله داده نشد.
 
این در حالی است که «مسعود سلطانی فر» وزیر ورزش دولت یازدهم و وزیر پیشنهادی برای همین سمت در دولت دوازدهم، در خصوص تلاش برای ورود زنان به استادیوم در دولت دوازدهم خبر داد و گفت: این کار را باید با کمی صبر و حوصله جلو ببریم. این حق خانواده‌های ما هست که واقعا از این شور، نشاط و شعفی که در مسابقات مختلف ورزشی و در اماکن ورزشی به وجود می‌آید بهره‌مند شوند. با صبر و حوصله و هماهنگی بین همه عوامل دست‌اندرکار این مشکل را حل می کنیم.

چتر حمایتی قانون برای ورود زنان به ورزشگاه ها
 
اصل 20 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، یکسانی زن و مرد را طبق اسلام این گونه عنوان می کند: همه افراد ملت اعم از زن و مرد یکسان در حمایت قانون قرار دارند و از همه حقوق انسانی، سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی با رعایت موازین اسلام برخوردارند. بر همین اساس، اجرای بدیهی ترین حقوق انسانی و شهروندی تکلیفی است که قانون بر عهده دولتمردان قرار داده است.
 
در این میان، ورزش به عنوان یکی از سازوکارهای حفظ سلامت جسمی و روحی افراد جامعه به شمار می رود و زنان و مردان از حقوقی برابر در استفاده از امکانات ورزشی برخوردارند و همین امر، دولت‌ها را مکلف به تامین زیرساخت های تامین این نیاز کرده است، آن هم در برهه ای که حضور مردم در میدان های ورزشی، مسابقه، تمرین و فعالیت زمینه ساز رشد و بالندگی در جامعه و نشان از سلامت و امنیت جسمی افراد تلقی می شود.
 
در بررسی محتوای قوانین در خصوص حضور زنان و مردان در میادین ورزشی هم همانند آن چه در اصل 20 بر آن تاکید شده، تبعیضی وجود ندارد و زنان و مردان می توانند با حفظ شئونات اسلامی، در تمامی فعالیت های ورزشی همگام با مردان حضور داشته و به تشویق همنوعان خود بپردازند و سلب این حق، سلب حقوق اساسی مردم است. بر همین اساس، ایجاد بسترهای لازم در جهت حضور زنان در میدان های ورزشی وظیفه دولتمردان به شمار می رود.
 
زنان ایرانی، امروز در تمامی عرصه های اجتماعی، سیاسی و فرهنگی حضوری پررنگ دارند و حتی کم توجهی به آنان در حوزه ورزش، مانع از افتخارآفرینی نشده و تلاش کرده اند تا توانمندی خود را به منصه ظهور برسانند. در این میان،حفظ حریم زن ایرانی، نکته ای است که همواره مورد توجه مسوولان قرار دارد و ورود به بخش هایی را به عنوان خط قرمز فرهنگی جامعه تلقی می کنند.
 
بر همین اساس اجازه حضور این سرمایه های مهم اجتماعی را در معرض توهین، فحاشی و ادبیاتی زننده نمی دهند. پس دولت مکلف است تا با برنامه ریزی و سیاستگذاری مناسب، فضای ورزشگاه ها و میادین ورزشی را به نوعی سامان دهد تا مناسب حضور نیمی دیگر از جمعیت کشور هم قرار گیرد؛ حضوری که می تواند مشوقی برای پیروزی ورزشکاران در صحنه های رقابتی باشد. اما نکته ای که باید به آن توجه کرد اجرای مرحله ای این اقدام فرهنگی برای نتیجه بهتر و دفع آسیب های آن است و به عبارتی باید اقدام های قدم به قدم برای پیشبرد اهداف بلندمدت در این زمینه را مورد توجه قرار داد.