قالیباف راست می‌گفت؟

 فدایی، غلامرضا - در شب ۱۳۹۶/۵/۱۸ در شبکه ۲ گفتگوی ویژه خبری با شهردار تهران که مدت ۱۲ سال عهده دار ریاست شهر تهران بوده است مصاحبه انجام شد و وی ضمن گزارش کار خود به اتهامات وارده پاسخ گفت. این که چنین برنامه‌هایی برای همه مسئولان باشد کاری بسیار پسندیده است و اینکه هر کس بیاید و گزارش چندین و چند ساله خود را بدهد امری بسیار مستحسن است.

سخن اینجاست که آیا صدا و سیما برای همه مسئولان چنین برنامه ای دارد و یا به هرکس میلش می رود چنین می کند؟

سخن دیگر اینکه اگر آنچه شهردار گفت و اینکه بر اساس برنامه های شهری که به تصویب شورای شهر رسیده است، فارغ از اینکه شورا خود درست عمل کرده و یا تحت نفوذ شهردار بوده است، و یا نه، نشان از برنامه محوری دارد. ایشان هم تأکید می کرد که بر اساس برنامه کار کرده است.

نقطه مثبت دیگر اینکه به همه ایراد ها وی پاسخ داد و گفت در همه برنامه ها وی موفق عمل کرده است و تراز عملی و عملیاتی اش مثبت بوده و مثلا اگر بدهی دارد طلب هم دارد و اگر وصول می شد شهر را سوخته تحویل بعدی ها نداده است. البته زمان برنامه محدود بود و شهردار هم وارد جزئیات نشد و مصاحبه کننده هم ایرادی به سخنان نمی گرفت بلکه با علامت سر بر آن تأیید داشت.

او اظهار داشت که حتی برای رفع مشکل محیط زیست و ترافیک در تهران هم برنامه داشته است و به دولت ارائه کرده و دولت آن را هم تصویب کرده و لی خودش می خواسته اجرا کند و نکرده است که جای سوال دارد.

او اظهار می کرد که در اجرای برنامه 1404 با آنکه هنوز 8 سال از آن باقی مانده است برنامه هایش را انجام داده است. یعنی او در انجام پروژه ها موفق بوده است و اگر چنین باشد باید از او به عنوان یک مدیر موفق یاد کرد و به او جایزه داد و اگر غیر از این است باید مشخص شود.

البته عیب این برنامه این است که یک طرفه است و اگر مخالفینی جدی وجود دارد باید با آمار و ارقام خلاف ها را نشان دهند.

اگر چنین باشد نشان می دهد که اگر اراده باشد می شود کار کرد. و باید مسئولان به دور از هر گونه فامیل بازی و رفیق بازی، افراد کارآ و با تجربه را سرِ کار بگذارند و در حین کار و نیز پایان کار گزارش به مردم بدهند تا حقیقت همیشه روشن باشد.

چنین برنامه هائی برای سایر وزرا و حتی ریاست جمهوری ها و نیر همه مدیران رده بالا لازم است که به هنگام تودیع بیایند و در حضور مردم و البته نه یک طرفه گزارش کار بدهند که در مدت مسئولیتشان چه کرده اند و چه گامهایی را برداشته اند و اکنون مسئولان بعدی چه باید بکنند. و این روال برنامه شود و مسئولان، مجریان قانون و برنامه باشند. دستگاه قضا قطعا اگر دغدغه مند باشد می تواند به عنوان مدعی العموم به قضیه ورود داشته باشد.

قطعا وقتی چنین گزارش می شود معلوم می شود که همه چیز به صورت مکتوب هم وجود دارد و مسئولی که می رود خرابه ای را تحویل بعدی نمی دهد و همه اسناد و مدارک را برای مسئول بعدی شسته و رفته باقی می گذارد تا وی هم بخش دیگری از برنامه را اجرا کند و این یعنی برنامه محوری و بسیار خوب و امید وار کننده است.

البته خوشوقتی برنامه شهر این است که سیاسی نیست و یا نباید باشد و الا در بعضی مشاغل برنامه را سیاسی می کنند و مسئله کارکرد نمود پیدا نمی کند و یا لوث می شود.

البته من خودم به بعضی از برنامه های شهرداری ایراد داشته و دارم و اینکه بزرگ شدن تهران و پدید آمدن آسیب های اجتماعی فراوان در آن حاصل خط مشی هائی است که اتخاذ شده و آیا آن خط مشی ها با خط مشی دولت هماهنگ بوده و یا متفاوت بوده است و یا دولت به شهرداری به چشم بیگانه نمی نگریسته است خود جای سوال دارد. درست است که ایشان برای ایجاد عدالت شهری تراکم را در زیر خط خیابان انقلاب 180 و در بالای آن 120 متر عنوان کرده ولی آیا این درست اجرا شده و آیا این تفکیک دقیقا بر مدار عدالت بوده و یا سلیقه ای تصمیم گرفته شده و در عمل شهرداران سلیقه ای اجرا کرده اند؟

قطعا در کلان قضیه همانطوری است که وی گفت و شاید در مقایسه با دوران قبل از وی کارها به صورت کلی بهتر شده باشد ولی اینکه اجرای کار شهرداران دقیقا ضابطه مند بوده و هیچگونه تخلف و انحرافی در آن ها در همه ابعاد نیست جای تأمل بسیار دارد.

بازخورد مردم و مسئولان نسبت به گزارش های این چنینی بسیار سازنده است. ما اغلب در برنامه هامان به خاطر سنت بد ضد فرهنگی رودربایستی و یا اجتناب از دردسر درست کردن برای خود به گفته ها و کرده ها پاسخ نمی دهیم؛ ولی بعد در مسئولیت هایمان ساز خود را می زنیم. انگار که ما اصلا گزارش را های قبلی را ندیده ایم. و این یعنی جزیره ای عمل کردن که هر کس کار خودش را می کند و ساز خودش را می نوازد و به دیگری کار ندارد. همانند کتاب و یا مقاله ای می ماند که نویسنده آن را می نویسد تا دیگران آن را بخوانند و نقد منصفانه بکنند و بر دانش موجود بیفزایند؛ اما عده ای که مخاطب واقعی هستند ترجیح می دهند از کنارش رد شوند و خود چیز دیگری بنویسند و هر وقت از آنها سوال شد که آیا فلان اثر را دیده ای، بگوید هنوز ندیده ام. البته کسی که به کار گذشتگان ورود نکند و چیزی بنویسد ویا کاری انجام دهد، ضمن اینکه خطاکار است چه بسا ضرری که می زند بیش از نفع آن باشد.

گران شدن شهر تهران و افزایش بی رویه جمعیت در آن ناشی از چه تصمیم گیری هایی بوده است و چرا شهر های بزرگ برای رفاه شهروندان خود اول به فکر شهرستانها و بخش ها نیستند. این یکی از مسائل جدی است تا بر جمعیت شهر اضافه نشود و در عین حال مناطق دیگر هم از رفاه و عدالت برخوردار باشند. شما ببینید در دنیا دو کشور کانادا و استرالیا سالهاست که جمعیتشان از حدود 30 ملیون تجاوز نمی کند!

در هر حال این سخنان اگر چه یک طرفه بود حاکی از موفقیت شهردار بود و باید از جانب دولت اگر راست می گوید، فارغ از هر گونه حب و بغض مورد تشویق قرار گیرد و اگر خلاف گفته که قطعا نباید چنین باشد از گزارش خلاف برای ایشان و برای بقیه جلوگیری به عمل آید. در مجموع من این اقدام را پسندیدم.