اورانیوم؛ اهرم روسیه در برابر تحریم ها

 به علت سیاست‌های ایالات متحده در 20سال گذشته این کشور از توان تامین سوخت هسته‌ای خود عاجز است بنابراین تلاش‌های انجام شده برای تولید در کانادا باید برای روس‌ها و اروپایی‌ها صادر شود.

 آنچه در تمام بحث های تحریم های کنگره در قبال روسیه، گم شده این است که روسیه جایگاهی ویژه در صنعت اورانیوم جهان دارد. ما به مقدار زیادی روی صنعت نفت و گاز این کشور تمرکز کرده ایم که این مساله باعث شده که کارشناسان ما نتوانند موقعیت قدرتمند روسیه در قدرت هسته ای بودن را آنالیز کنند.

بنابراین جان مک کین هرچه دلش بخواهد می تواند در مورد تبدیل شدن روسیه به قطب نفتی جهان بگوید اما چیزی که او در برابر جهان نمی خواهد اعتراف کند این است که روسیه بزرگترین مرکز اورانیم جهان است و بیشتر از تمام بازار نفت عربستان، اورانیوم در اختیار دارد. قدرت روسیه در این صنعت تنها از تولید اکسید اورانیوم (U308 یا کیک زرد) نمی آید بلکه 45 درصد از توانایی غنی سازی جهان با قابلیت تبدیل به سوخت در اختیار روسیه است. روسیه سالانه تنها 3هزار تن U308 تولید می کند.

قزاقستان بزرگ ترین تولیدکننده کیک زرد است و بزرگ ترین ذخایر جهان را در اختیار دارد. آیا فکر می کنید که قراقستان، یکی از متحدان مستحکم روسیه، اگر جنگ سرد کنونی میان ایالات متحده و روسیه ادامه پیدا کند، روس ها را تنها خواهد گذاشت؟ مشخصا نه. آتکاباسکا باسیم در ساسکاچوان کانادا در سال های اخیر گسترش خوبی در تولید کیک زرد داشته است اما این مساله برای آنها براساس میزان ذخایر، یک صنعت پویا نیست بلکه این تلاش تنها برای ثابت نگه داشتن قیمت اورانیوم صورت می گیرد.

تنها مساله تولید کیک زرد نیست چرا که آمریکا و کانادا به خاطر سیاست های زیست محیطی علاقه ای به تصفیه اورانیوم ندارند. هنوز در این مورد چیزخاصی هم از دولت ترامپ شنیده نشده است و به نظر تغییر تاثیرگذاری نیز در آینده ایجاد نخواهد شد. روس اتم، شرکت انرژی هسته ای روسیه، اهرم فشار قدرتمندی در این زمینه در اختیار دارد. خشم و عصبانیت از هیلاری کلینتون به خاطر فروش 20 درصد از ذخایر اورانیوم ایالات متحده به روس ها بی اهمیت است. چه تغییری می توانست ایجاد شود؟ به علت سیاست های ایالات متحده در 20 سال گذشته این کشور از توان تامین سوخت هسته ای خود عاجز است بنابراین تلاش های انجام شده برای تولید در کانادا باید برای روس ها و اروپایی ها صادر شود.

علاوه بر اینها باید نیم نگاهی کرد به این مساله که در بحث ظرفیت غنی سازی در آینده چه کشوری پیشرفت خواهد کرد: چین. همه این ها به چین کمک خواهد کرد که در کنار روس اتم برای هند، ترکیه، ایران و هر کسی که در جهان به دنیای نیروی اتمی باشد، ظرفیت های لازم را مهیا کند. 19,5 درصد از برق ما از نیروگاه های هسته ای تامین می شود. نیروگاه هایی که سوخت آنها را روسیه تامین می کند. ایالات متحده با 32 درصد بزرگترین مصرف کننده سوخت هسته ای در جهان است. فرانسه با 14 درصد در رتبه بعدی قرار دارد. این در حالی است که 90 درصد از سوخت مورد نیاز ما وارداتی است.

چاه های نفت زیرساخت های انرژی نیستند بلکه پالایش و توزیع مهم است. در زمینه سوخت هسته ای نیز این طور است. ما ممکن است بتوانیم از قزاقستان خرید کنیم اما برای فرآیند سوخت هسته ای دچار مشکل هستیم. بحث درباره امنیت انرژی ایالات متحده تا رمانی که درباره اورانیوم بحث نکنیم، نادرست است. این محدودیتی است که تا زمانی که پوتین از آن آگاه است، سروصداهای کنگره آمریکا را بی اهمیت می کند. پوتین هیچ وقت در این باره صحبت نکرده است. هیچ کس در این باره صحبت نمی کند. اما این فشاری است که روی ما احساس می شود.

لایحه تحریم های جدید، چیزی درباره صنعت هسته ای روسیه نمی گوید. همچنین صحبتی درباره شرکت های آلمانی و فرانسوی که با صنعت هسته ای روسیه تجارت دارند نمی شود. هیچ صحبتی در این باره نمی شود درحالی که جان مک کین به خوبی به این مساله واقف است. برای روسیه آسان است که با یک اشاره قراقستان را از فروش سوخت هسته ای به ایالات متحده منع کند.

این مساله زمانی حیاتی می شود که بدانیم در عرض یک دهه آینده روسیه و چین حتی توان خود در قدرت هسته ای را گسترش می دهند. راه حل مشکل انرژی راهی است که روسیه با نفت، گاز و اورانیوم طی می کند. اگر تحریم ها روی خط لوله نورداستریم 2 تاثیر بگذارند ما با آلمان ها نیز به مشکل برخواهیم خورد. تحریم ها به این دلیل احمقانه هستند که آلمان را با سرعت بیشتری به آغوش روسیه هدایت می کنند. این تحریم ها باعث می شوند که روابط چین و روسیه مستحکم تر شود.

منبع : دیپلماسی ایرانی