ارتباط داروهای اعصاب و اعتیاد

 روانپزشک وعضو هیات علمی دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی گفت: این تصورغلط که گفته می شود مصرف داروهای اعصاب و روان در بیمار، نوعی اعتیاد ایجاد می کند ، پایه علمی ندارد.

علی ناظری آستانه، در عین حال به این نکته هم اشاره کرد مبنی بر اینکه درست است که داروهای اعصاب و روان ذاتا اعتیاد آورهستند اما از لحاظ علم پزشکی، هیچ دارویی بطور طولانی مدت و برای همیشه برای بیمار تجویز نمی شود که اعتیادی را درفرد ایجاد کند.

وی تاکید کرد: 90 درصد بیمارانی که از داروهای اعصاب و روان استفاده می کنند مدام العمر تحت درمان دارویی قرار نمی گیرند و تنها 10 درصد کسانی که برای معالجه به مطب مراجعه می کنند نیاز به درمان دارویی دارند که بیماری آنها هم ریشه ژنتیک دارد همچون اسکیزوفرنی ها، دو قطبی ها، یا افرادی که دچار توهم و یا جنون هستند که تعداد این بیماری ها مشخص و محدود است.

وی خاطرنشان کرد: عده ای از بیماران با این تفکرغلط که داروهای اعصاب اعتیاد آور هستند با بدبینی به این قبیل داروها، بطور خودسرانه درمان خود را رها می کنند و یا اقدام به مصرف نامنظم داروهای تجویز شده می کنند که این امر سیکل(چرخه) درمان آنها را به تاخیر می اندازد و پزشک معالج مجبور می شود دوره درمان را دوباره از اول شروع کند.

این روانپزشک تاکید کرد: درست است که دسته ای از داروهای اعصاب و روان پس ازمصرف طولانی، دربدن بیمار تاثیرات بدی را برجای می گذارند وعادت و وابستگی جسمی و روانی محدودی را ایجاد می کنند که ممکن است با قطع آن دارو، بازگرداندن بدن بیمار به حالت طبیعی قدری سخت باشد اما اگر این داروها زیرنظر پزشک مورد استفاده قرار بگیرند اعتیادی را در بدن فرد ایجاد نخواهند کرد.

ناظری تاکید کرد: تعداد داروهای اعصاب وروانی که وابستگی دارویی در بیمار ایجاد می کنند بسیار محدود است و برای پزشک نیز قابل تشخیص است.

این پزشک متخصص گفت: درصورتی که داروهای اعصاب و روان وضد افسردگی با تجویز پزشک مورد مصرف قرار بگیرند به هیچ عنوان در بدن فرد اعتیاد ایجاد نخواهند کرد.

ناظری با تاکید براینکه خوددرمانی و یا مصرف خودسرانه داروهای اعصاب و روان سبب بروز مشکلات جدی در بیمار می شود، افزود: بیماران به هیچ عنوان نباید خودسرانه اقدام به مصرف و یا قطع این داروها کرد.

این روانپزشک خاطرنشان کرد: کنارگذاشتن خودسرانه داروهای اعصاب و روان که توسط بیماران مورد استفاده قرار می گیرد تبعات بد وجدی را برای بیمار به دنبال خواهد داشت.

وی گفت: برخی از بیماران پس از ایجاد وابستگی جسمی به یک دارو، از لحاظ روانی نیز به دارو وابستگی پیدا می کنند و فکر می کنند پس از بهبودی نیز باید آن دارو را برای همیشه مصرف کنند و گرنه دچارعوارض قبلی خواهند شد درصورتی که ممکن است دیگر بدن آنها نیاز به آن داروها نداشته باشد.

این روانپزشک تاکید کرد: افرادی که وابستگی روانی به داروهای اعصاب و روان را پیدا می کنند نیازمند روان درمانی خاص هستند و باید تحت مشاوره قرار بگیرند تا جسارت رها کردن دارو را پیدا کنند.

ناظری افزود: بدن معتادان معمولا استعداد بیشتری برای وابستگی جسمی به دارو دارد و اغلب این افراد به لحاظ وجود بیماریشان، داروهایی آرام بخش را به صورت غیرعادی مصرف می کنند.