بازتاب مرگ مریم میرزاخانی در جهان

 خبر مرگ مریم میرزاخانی بازتاب زیادی در رسانه های بین المللی داشت. علاوه بر آن چهره های علمی برجسته نیز نسبت به آن واکنش نشان دادند.

 مرگ مریم میرزاخانی پروفسور دانشگاه استنفورد و تنها زن دریافت کننده مدال فیلدز در رشته ریاضیات بازتاب جهانی گسترده ای داشت. درهمین راستا روزنامه ایندین اکسپرس با مانجول براگاوا، دانشمندی مصاحبه کرده  که در سال ۲۰۱۴ همراه میزراخانی برنده مدال فیلدز شد. او درباره میرزاخانی می گوید: «مریم استاد فضاهای هندسی بود.»

در همین راستا دانشگاه استنفورد نیز بیانیه ای منتشر کرد. در این بیانیه آمده است: «میرزاخانی در حوزه نظریه ریاضیات تخصص داشت که برای افراد دیگر شبیه یک زبان خارجی است. فعالیت ها و آراء او در این حوزه شامل رمزگذاری تا نشریه فیزیکی درباره چگونگی تشیکل جهان است.

مارک تسیر لاوین، رئیس دانشگاه استنفورد، درباره  میرزاخانی می نویسد: «او یک ریاضیدان نظریه‌پرداز درخشان و در عین حال متواضع بود که جوایز را فقط به این دلیل دریافت می‌کرد تا برای دیگر زنان الهام‌بخش باشد تا مسیر وی را در پیش بگیرند. مریم خیلی زود از میان ما رفت اما تاثیر وی روی هزاران زنی که میرزاخانی منبع الهام‌شان برای در پیش گرفتن مسیر علم بوده، زنده خواهد بود. سهم او به عنوان یک دانشمند و نقش اساسی وی مهم و پایدار است و جای او در این‌جا، دانشگاه استنفورد و در سراسر دنیا، عزیز و خالی خواهد بود.

 فیروز نادری دانشمند سابق ناسا نیز در پیامی توییتری نوشت: شمعی خاموش شد... خیلی زودتر از موعد. و در پیام دیگری نوشت: یک نابغه؟ بله اما یک دختر، یک مادر و همسر.

 علاوه برآن بسیاری از رسانه های جهان  نسبت به مرگ او واکنش نشان دادند.

نبوغ ریاضی میرزاخانی را به سمت خود کشید

رادیو ان پی آر نیز درباره مرگ میرزاخانی نوشت: «میرزاخانی در ابتدا می خواست نویسنده شود اما اشتیاق و نبوغ ریاضی در نهایت او را به سمت خود کشید. این درحالی است که میرزخانی سال گذشته به دلیل دستاوردهای بارز خود، به عنوان نخستین زن ایرانی عضو آکادمی علوم ملی آمریکا انتخاب شد. نخبگانی مانند آلبرت انیشتین، توماس ادیسو و الکساندر گراهام بل قبل از او این عنوان را به دست آورده بودند.

نشریه واشنگتن پست نیز درباره او می نویسد: «کورتیس مک مولن استاد راهنمای میرزاخانی در دانشگاه هاروارد درباره او گفته بود او در ریاضیات بلندپرواز و شجاع است.»

این نشریه در ادامه نقل از  آلکس اسکین یکی از ریاضیدانان دانشگاه شیکاگو می نویسد: «پژوهش های ریاضی او با یک نگاه در هر کتابی قابل تشخیص بودند. او بیشتر اوقات راه حل مسائل ریاضی را روی برگه های بزرگ کاغذ می نوشت و دخترش به این کار می گفت «نقاشی» و خود میرزاخانی آن را به نوشتن یک رمان تشبیه می کرد.»

پژوهش روی مسئله های بی جواب قرن

نشریه آتلانتیک نیز به نقل از بنسون فارب یکی از ریاضیدانان دانشگاه شیکاگو می نویسد:  «بیشتر ریاضیدانان نمی توانند پژوهش هایی به این خوبی انجام دهند.  تز دکترای او در هاروارد نیز گواه همین امر است.

 این درحالی است که به نوشته این نشریه میرزاخانی برای پایان نامه خود در دانشگاه هاوراد دو مسئله را حل کرد که تا آن زمان جوابی برای آنها وجود نداشت. همچنین در این اواخر پژوهش های میرزاخانی روی مسیر حرکت توپ های بازی بیلیارد بود، این مسئله یک قرن است که ذهن ریاضیدانان را به خود مشغول کرده است. این مطالعات به پژوهشی مفصل به نام «آغاز عصری جدید» در ریاضیات منجر شد.»

استاد فضاهای هندسی

روزنامه ایندین اکسپرس نیز به سراغ مانجول براگاوا  یکی از استادان دانشگاه پرینستون رفته است. براگاوا در سال ۲۰۱۴ همراه میرزاخانی برنده جایزه فیلدر شد. او درباره میرزاخانی می گوید: «او استاد فضاهای منحنی بود. آثار مریم و برنامه های تحقیقاتی که او شروع کرد در سال های آتی تاثیر مهمی بر ریاضیات و فیزیک خواهد داشت. او یک انسان فروتن، هوشمند، خلاق و مهربان بود. ما در اوایل شروع فعالیت کاری در دانشگاه هاروارد مشغول بودیم. به یاد دارم گاهی اوقات او، من و چند نفر دیگر تا دیرهنگام  مشغول کار در دپارتمان ریاضیات بودیم. هرچند که حوزه فعالیت ما یکسان نبود. در آن زمان هیچ وقت تصور نمی کردیم، ۱۵ سال بعد برنده مدال فیلدز شویم.»

روزنامه ایندپندنت به نقل از جوردان النبرگ(استاد ریاضی ویسکانسن) نیز دروبلاگ خود می نویسد:  «آثار او به طور اختصاصی دینامیک را با هندسه و علوم دیگر ترکیب می کرد.»

 استیون استروگتز ریاضی دان برجسته آمریکایی و استاد دانشگاه کورنل نیز در حساب کاربری توییتر خود مرگ مریم میرزاخانی را تسلیت گفت.

مک‌مولن که خود در سال 1998 مدال فیلدز را به دست آورده، می‌گوید: «او تخیل بی‌پروایی داشت. می‌توانست در ذهنش یک تصویر خیالی را به وجود بیاورد و بعد به دفتر من می‌آمد و آن را توصیف می‌کرد. عاقبت از من می‌پرسید؛ این‌طوری درست است؟ و من همیشه احساس غرور می‌کردم که او انتظار دارد من درست بودن تخیلاتش را تایید کنم.»

میرزاخانی از ریاضیدان‌هایی که سوالات را یکی بعد از دیگری حل می‌کنند، وحشت ندارد. خودش می‌گوید: «من به این راحتی‌ها ناامید نمی‌شوم. می‌شود گفت به خودم اعتماد دارم.»