حمله گازانبری به دولت

در ادامه این مطلب آمده است: پرداخت یارانه توسط دولت این روزها به واقع مهم ترین مساله جاری کشور است.

در دوره گذشته پرداخت یارانه نقدی و نبود برنامه ریزی دولت در اجرای دقیق این قانون مهم، ضربه مهلکی به اقتصاد کشور وارد کرد که به این زودی ها قابل جبران نیست.

اگر دولت احمدی نژاد به درستی در این مسیر حرکت می کرد و هدفمندی یارانه ها را با در نظر گرفتن همه جوانب طراحی می کرد قطعا شرایط کشور به سمت دیگری حرکت می کرد اما ادامه روش قبلی در قالب مرحله دوم، زیان های جبران ناپذیری را برجای خواهد گذاشت. پرداخت یارانه به شیوه پیشین و در کوتاه مدت با رشد قیمت حامل های انرژی شاید اثرگذار واقع شود اما در طولانی مدت باعث زایش مشکلات جدیدی برای دولت نوپا خواهد شد.

در حال حاضر دولت روحانی به دلیل پرداخت یارانه نقدی آن هم با روش های احمدی نژادی، «وارث خزانه خالی» و «بدهی های میلیارددلاری» است اما چندماهی است که ماه عسل دولت یازدهم تمام نشده فشار به دولت اعتدال برای اجرای مرحله دوم هدفمندی یارانه ها آغاز شد تا مشخص شود که اگر روزگاری ماه عسل محمود احمدی نژاد سه سال طول کشید، ماه عسل حسن روحانی کمتر از سه ماه بود.

اخبار و گزارش ها حکایت از آن داشت که دولت یازدهم خواستار به تعویق افتادن فاز دوم پروژه هدفمندی یارانه ها بود تا بتواند با حل پرونده هسته ای و برداشتن تحریم های ظالمانه و بازگرداندن دلارهای بلوکه شده ایران، وضعیت اقتصادی کشور را سروسامان دهد اما فشار های ایجادشده برای درگیر کردن دولت به این پروژه نشان دهنده آن است که مخالفان و رقبای سیاسی روحانی امید زیادی به پروژه ملی هدفمندی یارانه ها برای رسیدن به اهداف باندی و جناحی خود دارند.

این در حالی است که بسیاری از ناظران، اجرای فاز دوم هدفمندی یارانه ها را در نخستین سال تشکیل دولت یازدهم، به ضرر محبوبیت و مقبولیت دولت روحانی می دانند، به نحوی که این روزها جریانی با سرعت در میان توده های اجتماعی به دنبال تقویت این ذهنیت است که «دولت احمدی نژاد یارانه می داد و دولت روحانی یارانه مان را قطع کرد» تا پتک سنگین انتقام خود را بر دولت تازه بر سر کار آمده فرود آورند و اجازه ندهند روحانی بتواند پشتوانه اجتماعی خود را تقویت کند.

به راستی چطور می توان از ایجاد چنین ذهنیتی در طبقات مختلف جامعه جلوگیری کرد؟

آیا دولت یازدهم آن گونه که تاکنون با استفاده از رسانه های عمومی و تریبون های مختلف اعلام کرده است، می تواند ذهنیت یک جامعه را نسبت به مساله یارانه ها آگاه سازی کند؟

در پاسخ به این پرسش ها باید گفت که دولت روحانی چاره ای جز تدبیر، صداقت و آگاه سازی ملی نخواهد داشت، حتی اگر به قیمت ازدست رفتن محبوبیت و مقبولیت در بخش هایی از طبقات اجتماعی باشد، چرا که اساسا دولت یازدهم نام «تدبیر و امید» را برای خود برگزیده که کارها را با مدیریت عقلانی پیش ببرد و از عوام گرایی در سیاستگذاری های کلان کشور بپرهیزد. دولت روحانی چاره ای ندارد جز اینکه بخش هایی از جامعه را که تحت تاثیر افراطیون قرار دارند آگاه و جریان ضددولت و تزویرگر را از خود برنجاند.

بر همین اساس به نظر می آید دولت نباید از ظرفیت و نقش خواص، نخبگان و شبکه های اجتماعی غافل شود.

همان شبکه های مردمی که دو، سه روز مانده به انتخابات 24 خرداد 1392 با میدان داری اقشار فرهیخته و نخبه جامعه به یاری روحانی آمد، هم اکنون نیز باید به یاری دولت بیاید و الزام دولت یازدهم در اجرای فاز دوم هدفمندی را درون این شبکه های اجتماعی به بحث و بررسی گذارد.

بی گمان اکثریت قابل توجهی از پیشروان طیفی که باعث شدند روحانی پای در ساختمان پاستور بگذارد، از اقشار فرهیخته جامعه اند و به خوبی از ضرورت ها و الزام های دولت در فاز دوم هدفمندی یارانه ها آگاهند.

این طیف همان طور که در جریان انتخابات خرداد 1392 هنرنمایی کرد، هم اکنون نیز باید در داخل شبکه های اجتماعی مختلف نقش آفرینی کند و معذورات و محدودیت های دولت را در ادامه روند توزیع یارانه نقدی برای مخاطبان شبکه های اجتماعی تشریح کند.

از سوی دیگر دولت یازدهم باید انتظار داشته باشد که با اجرای فاز دوم هدفمندی یارانه ها ریزش آرا خواهد داشت؛ این نانی است که در دولت قبلی طراحان خاص در دامن دولت های بعد گذاشته اند تا هر رئیس جمهوری که پا به پاستور می گذارد اگر قصد اداره کشور برمبنای تدبیر، اصول علمی و کارشناسی را داشت، باید هزینه آن را به قیمت از دست رفتن بخشی از آرای انتخاباتی خود بدهد یا اینکه باید تابع، تدارکاتچی و محبوب باشد.

اصرار برای اجرای این پروژه از سوی دولت روحانی در حالی که مذاکرات هسته ای در بزنگاه مهمی قرار گرفته نشانه ای از این مساله است که طراحان و مصران عملیاتی شدن مرحله دوم هدفمندی یارانه ها به دنبال تدارکاتچی کردن دولت هستند و در این میان حسن روحانی بر سر دوراهی؛ تدارکاتچی مقبول و محبوب یا پاسدار منافع و مصالح ملی با تدبیر و امید، تحت فشار قرار گرفته است.

بر همین اساس به رئیس جمهور پیشنهاد می شود خواست مصالح ملی را قربانی رودربایستی های رفاقتی یا اداری نکند و واقعیت ها را به مردم بگوید تا مردم بدانند که چه کسانی در قالب دایه مهربان تر از مادر به دنبال انتقام از رای مردم در 24 خرداد 92 هستند.