اقتصادِ ارغوانی

   اقتصاد در هر کشوری, درست مثل یک موجود زنده است. اگر در قبض قرار گیرد, رخش زرد می‌شود و اگر در بسط باشد رخی ارغوانی خواهد یافت. اگر در دست دولت‌ها باشد دستوری پروده می‌شود و اگر در دست مردمان باشد خلاقانه رشد می‌کند. اگر رابطه‌اش با محیط پیرامونش اندک باشد ناتوان و نحیف می‌شود اما اگر رابطه‌ای قوی و موثر با پیرامونش برقرار نماید یعنی به محیطش بدهد و از آن بستاند توانمند و قوی خواهد شد.

این موجود حساسیت بسیاری هم دارد؛ به راحتی و به سرعت در برابر ناملایمات واکنش نشان می‌دهد, از محیط رنگ می‌گیرد درست مثل آفتاب‌پرست؛ موجودی که دائماً به رنگ محیطش در می‌آید و رنگ خود را با آن تطبیق می‌دهد.

براساس آمار و ارقام موجود, اقتصاد ایران در چند سال‌ قبل حال و روز خوبی نداشته, نرخ تورم بالای 40 درصدی, رشد منفی اقتصادی, گسترش بیکاری, رشد لجام گسیخته نقدینگی و ... رنگ از رخ اقتصاد برده بود و این موجود را بقدری ناتوان و زمین‌گیر کرده بود که قدرت پولش در دست مردمان همچون گلوله برف ذوب می‌شد. اگر صبح یک میلیون تومان از بانک می‌گرفتی در عصر همان روز بدون آنکه یک ریال از آن خرج کرده باشی, مقداری از پولت ذوب شده بود! تورم افسار گسیخته نه تنها اقتصاد که مردم را هم رخ زرد کرده بود.

تنگ‌تر شدن حلقه تحریم‌ها, اقتصاد ایران را با مشکلات دیگری روبرو ساخت, ایجاد مشکلات در مبادلات بانکی, تحریم بیمه‌ای, لغو پاره‌ای از تعهدات شرکت‌های خارجی و ... بر کاهش بیشتر ارزش پول ملی و به عبارتی فقیرتر شدن مردم و بی‌رنگ‌تر شدن اقتصاد انجامید.

اوایل سال 92 فضای کشور انتخاباتی شد و رنگ‌های مختلف در آخرین ماه بهاری نماد برخی از نامزدها, استفاده از نماد‌هاي رنگي در انتخابات رياست جمهوري، شیوه و روشی بود كه در تبلیغات انتخابات ریاست جمهوری دهم به طور رسمي وارد ادبيات تبليغات نامزدها در ایران شده بود و اکنون بار دیگر هوادارن نامزدها با نمادهای رنگی وارد فضای انتخاباتی می‌شدند.

در ابتدا کمتر کسی گمان می‌کرد که رنگ ارغوانی پیروز این میدان باشد, اما هر چه به روز 24 خرداد نزدیک‌تر می‌شدیم امیدها به رنگ ارغوانی بیشتر می‌شد تا اینکه در پگاهان روز بعد اعلام شد حسن روحانی با رای مردم و به عنوان هفتمین رئیس‌جمهور ایران برگزیده شد. گزینش رنگ ارغوانی توسط مردم آرامش را به فضای کسب و کار ایران برگرداند و مردمانی را که فقیر شده بودند از فقر بیشتر در امان داشت.

اقتصاد خصلت دیگری هم دارد رنگش با شعار و وعده و وعید تغییر نمی‌کند این موجود زنده برای هر تغییری دلیل و مدرک می‌خواهد لذا باید اندکی عمیق‌تر و دقیق‌تر به آمار و ارقام و گزارشات موجود نظر بی‌افکنیم تا وافق شویم که فضای اقتصاد و کسب و کار ایران با روی کار آمدن دولتی که رنگ ارغوانی را برگزیده چگونه خواهد بود؟ آیا رنگ اقتصاد ایران در سال 93 ارغوانی خواهد بود یا آنکه رخش همچنان زرد و بی روح باقی خواهد ماند؟ برای پاسخ به این پرسش سه زاویه را خواهیم کاوید:

1.  پیش‌بینی دولت ارغوانی:
در اواسط دی‌ماه دولت جدولی را منتشر کرد که بر اساس آن تصویری از شاخص‌های اقتصادی را در سال 93 پیش بینی شده بود. در این جدول ضمن ذکر هدف مورد نظر برنامه پنجم از رشد و بهبود یک شاخص، روند حرکت آن در سال‌های 90 و 91 و همچنین ماه‌های پایانی سال 92 و سرانجام پیش بینی سال93 بیان شده بود. اطلاعات این جدول از آن جهت اهمیت دارد که بدانیم سال 93 تنها یک سال با انتهای قانون برنامه پنجم فاصله دارد اما در خیلی از اعداد و ارقام پیش بینی شده فاصله زیادی با برنامه پنجم دارد. برنامه پنجم توسعه پنجمین قانون توسعه پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران و برای تحقق سند چشم‌انداز ۱۴۰۴ تدوین شده است و ۲۳۵ ماده دارد؛ ماده ۲۳۵ آن اعلام می‌کند که مفاد این قانون تا سال ۱۳۹۴ شمسی اعتبار دارد.

البته انحراف از برنامه‌های توسعه‌ای گویا مشکل بسیار جدی است که گریبان نظام برنامه‌ریزی ایران را گرفته در این رابطه همین بس که بدانیم متاسفانه 70 درصد برنامه چهارم هرگز اجرا نشد و برخي از قوانين نيز نصفه نيمه اجرا شد