برخورد سرد تلویزیون با پیروزی خیره کننده روحانی

 در حالی که پیروزی حسن روحانی با 23 میلیون و 549 هزار و 616 رأی به یکی از چند خبر اصلی و مهم تمام خبرگزاری ها و تلویزیون ها و شبکه های اطلاع رسانی دنیا تبدیل شده و مدام نام حسن روحانی را تکرار می کنند بخش خبری ساعت 14 سیمای جمهوری اسلامی ایران طی 30 دقیقه تنها 2 بار نام روحانی را آورد و ترجیح داد به جای اشاره به عدد 23 میلیون و 549 هزار و 616 رای که به نام حسن روحانی و در تایید برنامه او (آزادی و تعامل و توسعه) به صندوق ها ریخته شد بر عدد کلی مشارکت کنندگان اشاره و اعلام کند با اکثریت آرا پیروز شده است. خودتان را جای مدیران صدا و سیما بگذارید تا دریابید چه حالی دارند.

مهرداد خدیر در عصر ایران نوشت: لابد کلی مفسر آماده کرده بودند تا از رستاخیز ملت بگویند و این که چگونه سازش و لیبرالیسم و رابطه با دنیا را کنار گذاشتند ولی حالا که با واقعیت بزرگ تری به نام حسن روحانی رو به رویند و با 23 میلیون و 549 هزار و 616 شهروند ایران که نام او را بر برگه رای خود نوشتند و به اتهامات سخیف باقر قالیباف و پخش سی دی 2030 و وعده های جناب رییسی بی توجهی نشان دادند نمی دانند چگونه تفسیر کنند.

  احتمالا توجیه خواهد شد که در شبکه خبر به قدر کافی اطلاع رسانی شده و می شود اما این نوشته به بخش خبری ساعت 14 معطوف است که به شکل سنتی بیننده بیشتری دارد و در طول 30 دقیقه تنها دوبار بله دوبار نام روحانی را آوردند و بارها و بارها تعبیر رییس جمهور منتخب را به کار بردند. نه که رییس جمهور منتخب نباشد اما انگار می خواهند بگویند محکوم به نحمل شخصیت حقوقی او هستیم نه علاقه مند به شخصیت حقیقی او.

البته کمتر کسی است که نداند صدا و سیما دوست داشت و پنهان هم نمی کرد که ترجیح می دهد چه کسی در انتخابات ریاست جمهوری پیروز شود و به همین خاطر غافل گیری این دستگاه را می توان درک کرد ولی این هم جای شگفتی دارد که صدا و سیما به جای تحلیل پیروزی مجدد حسن روحانی تنها نقش خودش را در مناظره ها ستایش می کند حال آن که این نکته از زبان دیگران مقبول می افتد نه خودشان. در نگاه خبر نویسان و تحلیل پردازان صدا و سیما مردم سه ساعت در صف نمی ایستند تا یک کاندیدا از جمع نامزدها را برای ریاست جمهوری را برگزینند بلکه فقط حضور می یابند.

در این که مناظره ها تاثیر گذار بود البته تردیدی وجود ندارد اما بهتر است این سازمان تنها پخش کننده و حامی باشد نه آن که سوالات را هم خودشان طراحی و جهت دهی کنند و جدای آن در نگاه کلی این گونه تصور می شود که با برنامه های رییس جمهوری مستقر و منتخب هم سو نیست.   

مهم تر این که فراموش نکرده ایم که روحانی در هفته آخر به مدیریت صدا و سیما به تندی تاخت و از این رو شاید عجیب نباشد که اخبار ساعت 14 شنبه 30 اردیبهشت 1396 در 10 دقیقه اول بر دو محور تأکید داشت:

اول این که مردم پیروزند و دشمن بازنده است که هر چند اصالتا سخن درستی است اما در رقابت بین دو نوع تفکر و گرایش کاملا متفاوت آن که پیروز شده شیوه عقلانیت،خردورزی، برنامه ریزی و تعامل با دنیاست و آن که شکست خورده هوچی گیری، عوام زدگی، شعارمحوری و انزواست و روحانی به صراحت گفته بود این یک رقابت بین راه و بی راه است.

محور دوم اما مطالبه عمل به وعده هاست. این سخن نیز نادرست نیست اما اتفاقا یکی از مهم ترین وعده های روحانی اصلاح مدیریت صدا و سیماست و جالب این که انگار می دانند عمل به این وعده چندان به مذاق شان خوش نمی آید و از این رو از قول خبرگزاری فرانسه یادآور شد: رییس جمهوری ایران در چارچوب قانون اساسی اختیارات دارد. انگار ما می گوییم فراتر از قانون اساسی اختیار دارد!

موضوع کاملا روشن است. رسانه ای که خود را ملی می داند باید با رییس جمهور منتخب ملت هم سو شود. درست است که از ضریب نفوذ این دستگاه به شکل فزاینده ای کاسته شده و به قول رییس جمهور روحانی هر گوشی تلفن همراه برای خود یک صدا و سیماست اما آخر این سازمان سالانه هزار میلیارد تومان بودجه می گیرد وپول نمی گیرد که صدای غالب را بازنتاباند ولو می دانیم تکرار کلیشه های گذشته ره به جایی نمی برد.

یک لحظه تصور کنید به جای حسن روحانی رقیب او پیروز شده بود. چه تحلیل ها و چه چهره ها را باید می دیدی یا تحمل می کردی و البته کم نبودند کسانی که با این انگیزه در انتخابات شرکت کردند که این گونه تحلیل ها را تحمل نکنند.

حق روحانی است که در فواصل زمانی معین چشم در چشم با مردم سخن بگوید. او باید مستقیما به جام جم برود و با نگاه به دوربین به مردم گزارش دهد و امیدواریم نخستین گزارش او پس از تمدید و تجدید و در ساعت 6 روز شنبه چنین باشد و نه با حضور خبرنگاری که نماینده افکار عمومی نیست.

صدا و سیما شاید حق داشته باشد از پیروزی روحانی خوش حال نباشد اما مردم انتظار دارند رییس جمهور روحانی اصلاح رویکردهای این دستگاه عریض و طویل را در اولویت برنامه های خود قرار دهد.

روحانی می تواند نه صرفا از منظر سیاسی که در چارچوب طرح تحول سلامت هم به این قضیه توجه کند. چون این دستگاه که سالانه هزار میلیارد تومان از بودجه فرهنگ و سلامت و آموزش مملکت را می بلعد گاه با اعصاب و روان آدم بازی می کند و سلامت روانی مردم هم مهم است.

یک نمونه همین اخبار ساعت 14 شنبه 30 اردیبهشت 96 که طی 10 دقیقه اول هیچ نامی از حسن روحانی نبرد  و بعد یک بار و سپس در پایان گزارش که یاد آور شد: «رسانه ملی انتحاب مجدد حجت الاسلام حسن روحانی به ریاست جمهوری را تبریک می گوید.» همین!

صدا و سیما هنوز در شوک است و شاید به خاطر همین از خودش تعریف می کند.

صریح وروشن می توان گفت رأی به روحانی نفی سیاست های اطلاع رسانی صدا و سیما هم بود. انتخابات 29 اردیبهشت فراتر از انتخابات بود و نام دو رقیب اصلی بیش از آن که انتخاب نام باشد اعلام نظر درباره راه و سبک اداره کشور بود.

حسن روحانی رییس «جمهوری اسلامی ایران» است و سیمای «جمهوری اسلامی آیران» حق ندارد درباره منتخب 23میلیون 549 هزار و 616 ایرانی لحن سرد به کار ببرد.

ملت البته تنها شامل رأی دهندگان به روحانی نمی شود و رأی دهندگان به رقیب را نیز در بر می گیرد. اما اگر رسانه ای رسمی است نمی تواند به گفتار و  خواست عالی ترین مقام رسمی کشور پس از رهبری بی اعتنا باشد و اگر مدعی است که ملی است نمی تواند به خواست اکثریت ملت که به عریان ترین و عیان ترین شکل بیان شده بی توجه باشد.

یکی این سازمان را از شوک بیرون آورد. اگر دل به این شعار بسته بودند که «آخر هفته روحانی رفته» حالا آغاز هفته و آغاز فصل تازه ریاست جمهوری روحانی است...