حالا سيدابراهيم رئيسي، متولي آستان قدس و نامزد مورد اجماع اصولگرايان، با «اميرحسين مقصودلو» ديدار مي‌كند و اكنون اين «تتلو» است كه انگشت جوهري هوادارانش را به همراه برگه رأي منقوش به نام رئيسي در شبكه‌هاي اجتماعي به اشتراك مي‌گذارد.
در گرماگرم انتخابات داغ ٨٨ انتشار خبر ديدار «ساسان يافته» با يكي از كانديداهاي اصلاح‌طلب فضاي سياسي كشور را تحت‌تأثير قرار داد. رسانه‌ها و شخصيت‌هاي اصولگرا، ديدار و حمايت «ساسي مانكن» از يك نامزد انتخابات رياست‌جمهوري را نشانه‌اي بر عدم پايبندي او به اصول و ارزش‌ها تفسير كردند. موج انتقادها تنها به اصولگرايان محدود نماند و حتي به برخي از اعضاي ستاد خودش هم رسيد. احمد زيدآبادي، روزنامه‌نگار اصلاح‌طلب اما به دفاع از اين اقدام پرداخت. او نوشت: «مگر ساسی مانکن انسان نیست؟ مگر او ایرانی نیست؟ مگر او نباید رأی دهد؟ مگر او حق دیدار با یک کاندیدای ریاست‌جمهوری را ندارد؟ مگر ساسی مانکن شهروند این کشور نیست؟ آیا یک کاندیدای ریاست‌جمهوری برای دیدار با شهروندان باید آنها را گزینش کند؟ چرا ساسی مانکن نباید دیداری با یک کاندیدای ریاست‌جمهوری داشته باشد و چرا یک کاندیدا باید از روبه‌روشدن با شهروندی مثل او بهراسد...» چند ماه بعد شايعه دستگيري اين خواننده موسيقي منتشر شد. همان زمان سردار رادان، جانشین فرمانده وقت نیروی انتظامی، در رابطه با دستگیری ساسی مانکن گفت: «پلیس کسی مانند این فرد را که به اصطلاح به دنبال ناهنجاری باشد، حتما در زمره دستگیری‌های خود قرار می‌دهد». هشت سال بعد، به نظر مي‌رسد محيط سياسي و اجتماعي ايران دچار يك دگرديسي عظيم شده است. حالا سيدابراهيم رئيسي، متولي آستان قدس و نامزد مورد اجماع اصولگرايان، با «اميرحسين مقصودلو» ديدار مي‌كند و اكنون اين «تتلو» است كه انگشت جوهري هوادارانش را به همراه برگه رأي منقوش به نام رئيسي در شبكه‌هاي اجتماعي به اشتراك مي‌گذارد. صرف‌نظر از اينكه نتيجه انتخابات روز جمعه چه باشد و چه كسي به عنوان منتخب ملت، سكان رياست‌جمهوري را به دست بگيرد اين نكته‌اي است كه به‌سادگي نمي‌توان از كنار آن گذشت. ممكن است برخي در پي اين باشند كه اين رخداد را به عنوان نقطه‌اي منفي در كارنامه رئيسي تلقي كرده و از اين منظر به نقدهاي جاري در مورد عملكرد انتخاباتي نامزد اصولگرايان دامن بزنند. از منظر اصلاح‌طلبانه اما، اين بخش از آنچه در روزهاي منتهي به جمعه رأي‌گيري، در ستاد رئيسي رخ داد، نه تنها نبايد مورد نقد و نكوهش قرار بگيرد بلكه شايسته تقدير است. آغوش گشاده آقاي رئيسي و حاميانش به روي تتلو، نشانه‌اي است گويا از تعميق گفتمان اصلاحات حتي در ميان رقيبان و منتقدان آن. و مگر نه اين است كه دموكراسي را نمي‌توان تنها به حكومت اكثريت تقليل داد؟ دموكراسي يعني حكومت اكثريت، در كنار رعايت حقوق اقليت. تتلو بي‌شك به عنوان يك شهروند ايراني از حقوقي برابر با ساير شهروندان برخوردار است، همان‌گونه كه ساسي مانكن. گله‌اي اگر باشد اين است كه اصولگرايان اين را هشت سال ديرتر فهميدند.
ارسال نظر
