فاصله کوتاه فرانسه با افراطی‌گری

 میشل فردریک مَکْرون 39 ساله معروف به امانوئل مکرون، بانکدار، وزیر اقتصاد، صنعت و امور دیجیتال کابینه فرانسوا اولاند و حالا بیست و پنجمین رئیس جمهوری و به عبارتی هشتمین رئیس جمهوری پنجم فرانسه است.

فراز و فرودهای زندگی شخصی و سیاسی امانوئل مکرون رئیس جمهوری جدید فرانسه از آن جهت که به عنوان چهره ای جدید در سپهر سیاسی این کشور و قاره سبز محسوب می شود، از دید بسیاری از تحلیل گران و کارشناسان مورد توجه قرار گرفته است.

اما مهمترین رقیب مکرون یعنی خانم لوپن از حزب راست افراطی با استقبال خوبی نسبت به گذشته از طرف مردم فرانسه روبرو شد. تفکرات و مواضع خانم مارین لوپن شاید تا چند سال پیش جزو تابوهایی بود که کمتر کسی می توانست به آن بپردازد. مواضعی خاص و تند در مورد مهاجران و پناهجویان و همچنین مواضعی در مورد اتحادیه اروپا و روند همگرایی که در این اتحادیه وجود داشت. اما اکنون او با رفتن به مرحله دوم انتخابات رئیس جمهوری توانست نزدیک به 35 درصد آرا را کسب کند. در حالی که دو حزب راست و چپ سنتی حتی در مرحله اول ده درصد هم رای نیاوردند. کسی مانند فرانسوا اولاند با اینکه می توانست در انتخابات برای بار دوم شرکت کند اولین شخصی لقب می گیرد که برای تصاحب قدرت از ثبت نام سرباز می زند. شخصی به ماند فیون هم با مسائلی که برایش پیش می آید کناره گیری از رقابت برایش شاید بهتر از این می بود.

درست است که برای پنج سال آینده شخصی دیگر بجز نماینده راست افراطی ریاست جمهوری فرانسه را یدک خواهد کشید اما همانگونه که خود مارین لوپن یادآوری کرد، این رای 35 درصدی به نوعی پیروزی برای او قلمداد می شود. همانگونه که پدرش یادآوری کرد اگر او در بعضی مسائل مانند مهاجرت و خروج از اتحادیه تعدیل می کرد بیش از اینها رای می داشت. او گفت: من فکر می‌کنم مشکلاتی که از بابت موضعگیری در قبال یورو و اروپا و مستمری‌های بازنشستگی به وجود آمد باعث تضعیف کمپین انتخاباتی لوپن شد.

35 درصد رای به حزب جبهه ملی به نوعی رای به خروج از اتحادیه اروپا، رای به افراط گرایی و تغییر نگرش نسبت مسلمانان و پناهندگان و رای به امواج ضد اروپایی است. کارشناسان اعتقاد دارند با توجه به تحولات اروپایی، خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا و سرکار آمدن شخصی مانند ترامپ در امریکا و همچنین پوست اندازی گروههایی مانند داعش و تروریسم در خاورمیانه و خطر حضور آن در اروپا، بعید نیست که حزب جبهه ملی در آینده سیاسی فرانسه و همچنین احزاب افراط گرا در دیگر کشورها بیشتر تاثیر گذار باشند.

همچنانکه مارین لوپن گفته است: با وجود شکست، نتیجه مبارزات من در انتخابات ریاست جمهوری فرانسه تاریخی بود و حزب جبهه ملی به عنوان یک نیروی اپوزیسیون اصلی در برابر امانوئل ماکرون، رییس جمهور جدید فرانسه تبدیل خواهد شد.
مارین لوپن، رهبر حزب جناح راست جبهه ملی پس از شکست در انتخابات ریاست جمهوری فرانسه اعلام کرد که حزبش به یک تغییر عمیق نیاز دارد تا به یک نیروی سیاسی بزرگتر وطن‌پرست تبدیل شود. در همین حال لوپن گفت: من فورا مبارزات انتخاباتی جدید برای انتخابات پارلمانی را که قرار است در چند ماه آتی برگزار شود، آغاز می‌کنم.

پیروزی شخصی به مانند مارین لوپن در فرانسه در حقیقت پیروزی پیش بینی ناپذیری ها، پیروزی غیر منطقی ها و پیروزی کسانی بود که می خواستند تغییرات عجیب و غریب در روند فعلی مسائل فرانسه پیش آوردند. اما پیروزی مکرون جوان به نوعی امیدها را در اتحادیه اروپا زنده کرد تا روند منطقی مسائل پیش گرفته شود. این شگفتی ساز انتخابات فرانسه هر چند تجربه خاصی در سیاست خارجی و دیپلماسی ندارد اما زبان اقتصاد را می داند و بازیگران دیگر بین المللی می توانند به فرانسه به عنوان شریکی تجاری و قابل پیش بینی اتکا کنند.

امانوئل مکرون هر چند در دوران تبلیغات خود کمتر در مورد مسائل سیاست خارجی از جمله موضوعاتی چون سوریه و یا ایران و برجام که فرانسه هم یکی از امضا کنندگان این توافق بود، سخن گفته بودف ولی به تازگی اظهار نظرهایی بیان شده است. مشاور سیاست خارجی رئیس جمهور جدید فرانسه گفته است : در خصوص توافق هسته ای ایران، ما خواستار همکاری بسیار نزدیک درباره ادامه آن، و اطمینان از این هستیم که این توافق همچنان به قوت خود باقی است.

از طرفی بهرام قاسمی سخنگو و رئیس مرکز دیپلماسی عمومی و رسانه ای وزارت امور خارجه ضمن استقبال از نتیجه انتخابات ریاست جمهوری در فرانسه، این رویداد را به دولت و ملت فرانسه تبریک گفت و ابراز امیدواری کرد که روابط جمهوری اسلامی ایران و فرانسه در دوره جدید پس از برگزاری این انتخابات، براساس بسترسازی های صورت گرفته طی سالهای اخیر و متناسب با ظرفیت های موجود بین دو کشور، در راستای منافع و مصالح دو ملت ایران و فرانسه، گسترش پیدا کند.

فرانسه و همچنین اتحادیه اروپا در حال حاضر برهه جدید و حساسی را پشت سر می گذارد. امانوئل مکرون در بستری پیش می رود که ضمن آنکه خود فرانسه مشکلات و مسائلی را پیش رو دارد، این مشکلات در قالب مسائل اتحادیه نیز دو چندان می شود. اتحادیه اروپا با خروج بریتانیا از آن باید روابط خود با دیگر بازیگران بین المللی را از نو تنظیم کند و این موضوع باید با روشهایی شکل گیرد که هزینه این خروج کاهش یابد. فرانسه در کنار آلمان دو کشوری هستند که دیگر کشورهای اتحادیه روی آنها حساب ویژه ای دارند و از این رو قسمت مهمی از مشکلات اتحادیه بر دوش فرانسه خواهد بود. مکرون ناچار است با روشها و رویکردهایی نو به پیش برود تا بتواند مشکلات جدید و پیش پینی ناشده آینده را مدیریت کند. فرانسه ای که همچنان بحران بیکاری، بحران مهاجران و تروریسم بر روی آن سایه افکنده است.