لجاجت غربی ها در برابر پافشاری مسکو

 درحالی که رسانه های غربی به حملات خود علیه دولت سوریه به علت وتوی قطعنامه شورای امنیت به وسیله روسیه شدت بخشیده اند ، اما مقامات روس تاکید دارند این قطعنامه به تشکیل یک گروه حقیقت یاب مستقل و حل موضوع کمک نمی کرد.

به گزارش ایرنا ، بسیاری از رسانه های جریان ساز غربی گزارش های خود در مورد سوریه را به گونه ای طراحی و منتشر کردند گویی که روسیه با ایجاد گروه حقیقت یاب مستقل در سوریه مخالفت کرده است. آن ها مدعی شده اند که روسیه با قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل متحد در این زمینه مخالفت کرده است حال آنکه واقعیت از این قرار است که قطعنامه ای که آمریکا و کشورهای غربی بر تصویب آن اصرار ورزیدند بر محکومیت دولت سوریه تاکید داشت.

پیشنهاد مکتوب غربی ها به گونه ای بود که حمله شیمیایی از سوی دولت بشار اسد را قطعی اعلام کرده و دولت این کشور به طور کامل مقصر معرفی می کرد چرا که مرتکب اقدام ضد بشری شده است .

دولت روسیه در سازمان ملل تاکید کرد که باید حمله شیمیایی محکوم شود و درباره عاملان آن گروه تحقیق مستقلی زیر نظر سازمان ملل تشکیل شود تا واقعیت امر مشخص گردد. بر پایه استدلال روسیه این حمله شیمیایی به وسیله دولت اسد صورت نگرفته است و نباید این کشور محکوم شود.

رسانه های انگلیسی زبان تقابل آمریکا و روسیه را به شکل های گوناگونی روایت و تفسیر کرده اند.

** پافشاری روسیه بر تشکیل گروه تحقیق مستقل
از ابتدای وقوع حمله شیمیایی روسیه و ایران تاکید کردند که عامل این اتفاق دولت سوریه نیست و باید مسبب واقعی آن اعلام شود. تارنمای خبرگزاری روسی «اسپوتنیک» نوشت مسکو قطعنامه ای را در سازمان ملل متحد وتو کرد که به دنبال محکومیت دولت سوریه بود. این قطعنامه از دولت دمشق می خواست تا اطلاعات کاملی را از پروازها و عملیات نظامی این کشور برای سازمان ملل فراهم کند و دسترسی بدون مانع به همه پایگاه های نظامی سوریه را برای بازرسان این نهاد فراهم کند.

به نوشته این تارنما روسیه تاکید دارد کرملین بارها اعلام کرده است گروه حقیقت یاب مستقلی تشکیل شود تا در مورد اتهام حمله شیمیایی بررسی ها را انجام دهد. نماینده روسیه در سازمان ملل طی سخنانی از همه حاضران در جلسه خواست تا با هر گروه تحقیق مستقلی که از سوی شورای امنیت تشکیل می شود، همکاری کنند.

اسپوتنیک با اشاره به دیدار وزیر خارجه آمریکا از مسکو اعلام کرد که در نشست خبری «رکس تیلرسون» بر وجود دیدگاه متعارض میان دوطرف تاکید کرد و دولت بشار اسد را عامل این حمله می داند. حال آنکه «سرگئی لاوروف» وزیر امورخارجه روسیه بر ضرورت تحقیق در این موضوع اصرار می کند.

تارنمای روسی «راشاتودی» نیز عنوان داشت: مسکو قطعنامه ای را وتو کرد که ضمن محکوم کردن حمله شیمیایی به خان شیخون، به دنبال بازشدن پایگاه های نظامی روسیه به روی بازرسان بود.

به گفته نماینده روسیه در سازمان ملل پذیرفتن این قطعنامه از سوی مسکو به معنای مشروعیت بخشیدن به حمله موشکی 7 آوریل ایالت متحده به پایگاه سوریه به شمار می رفت زیرا واشنگتن مدعی بود که دولت سوریه عامل حمله شیمایی با گاز اعصاب سارین بوده است.

به نوشته راشا تودی سفیر پیشین انگلیس در سوریه به این خبرگزاری گفته است مدارکی که ایالات متحده ادعا می کند دخالت دولت سوریه در حمله شیمیایی را اثبات می کند قطعی و پایدار نیستند. این شواهد بیشتر از همه از سوی منابعی از سوی گروه های جهادی از جمله النصره و شبکه های اجتماعی ارائه شده است.

**اهداف منطقه ای و پنهان غرب
دولت های غربی در موضوع سوریه اهداف خاصی را دنبال می کنند که مهمترین آن سقوط بشار اسد و تغییر موازنه قدرت در منطقه است. آن ها با روش های گوناگون به دنبال اجرای این راهبرد هستند.

تارنمای «بلومبرگ» در عنوان گزارش حود، این خط خبری غربی ها را دنبال کرد و در یک عنوان طولانی نوشت روسیه قطعنامه سازمان ملل در محکومیت حمله شیمیایی سوریه وتو کرد.

در متن این گزارش آمده است که در متن این قطعنامه تقاضا شده بود که دولت بشار اسد به خاطر آن حمله محکوم شود. 10 عضو از 15 عضو شورای امنیت به این قطعنامه رای مثبت دادند؛ بولیوی و روسیه به آن رای منفی دادند و چین، قزاقستان و اتیوپی نیز به آن رای ممتنع دادند. کشورهای انگلیس، فرانسه و آمریکا از پیشنهاد دهندگان این قطعنامه بودند.

از نگاه بلومبرگ برخی نکات در مورد این رای گیری مهم بود. نشست شورای امنیت پس از دیدار رکس تیلرسون وزیر امور خارجه آمریکا با ولادیمیر پوتین رئیس جمهوری این کشور صورت گرفت. مقام های روس به شدت بر تشکیل تحقیق بین المللی بر این حادثه تاکید کردند. به گفته لاوروف قطعنامه کشورهای غربی به دنبال مشروعیت بخشیدن به اقدام ها علیه دولت دمشق بود. عمده ترین دلیل مخالفت روسیه با این قطعنامه نوع تحقیقات و بازرسی بود که در آن پیشنهاد شده بود.

از سوی دیگر به نوشته این تارنما، رای ممتنع چین نیز مهم بوده است زیرا تاکنون در بسیاری از موارد این کشور در کنار روسیه قرار می گرفت. این موضوع نیز چند روز پس از دیدار سران آمریکا و چین رخ داده است. ترامپ در پاسخ به این اقدام پکن، در یک کنفرانس خبری از این اقدام چین تشکر کرد و همراه نشدن با روسیه را شگفت آور توصیف کرد.

تارنمای روزنامه «نیویورک تایمز» نیز در یک روز دو گزارش جامع در مورد تحولات سوریه و طرح موضوع در سازمان ملل منتشر کرد. در یکی از این گزارش ها به صورت تلویحی روسیه به خاطر وتوی قطعنامه تقبیح شد.

این روزنامه در گزارش دیگر حل درگیری در سوریه را سخت توصیف کرد و در مورد آن نوشت: دولت ترامپ امیدوار است مشکلی که سال ها تلاش را بی نتیجه کرده است با چند موشک کروز حل شود. اما در جنگی که معماهای بسیاری در آن وجود دارد تحلیل ها و مشکلات زیادی هم وجود دارد.

به نوشته این روزنامه اسد به حملات هوایی دلگرم است که روسیه از آن پشتیبانی می کند اما مهمترین ضعف دمشق در نیروهای زمینی سوریه است که بسیار کم اثرتر بوده اند. این روزنامه هم اتهام های غیرقطعی و نامشخصی را علیه دولت اسد عنوان کرد و شرایط کنونی را با دوره دولت صدام حسین در عراق مقایسه کرد. نیویورک تایمز مدعی شد صدام مقادیر اندکی از سلاح شیمایی را به دور از چشم بازرسان انبار کرده بود.

**حل بحران سوریه با راه حل سیاسی
با وجود رو در رو قرار گرفتن روسیه و ایالات متحده در قضیه سوریه، اما به طور تقریبی همه تحلیلگران تاکید دارند که حل این منازعه راه حل نظامی ندارد. آشکار است که سرانجام همه باید برای حل سیاسی موضوع اجماع کنند. اگر پس از حمله شیمیایی که چند روز قبل رخ داد؛ دونالد ترامپ احساساتی نمی شد و پاسخ موشکی نمی داد جامعه بین المللی بهتر می توانست به حل مشکل بپردازد. با اقدام غیرعقلانی که آمریکا انجام داد اصل وقوع حمله شیمیایی به موضوعی در حاشیه موشک پرانی آمریکا و حتی تنش میان آمریکا و روسیه در شورای امنیت تبدیل شد. بسیاری از رسانه های جهان که اندکی مستقل هستند همین رویکرد را قبول دارند. به عنوان نمونه تارنمای نشریه «پلتیکو» دیدگاه طرف روس را در زمینه تاکید بر تحقیق مستقل سازمان ملل از حمله شیمایی را مورد تاکید قرار داد.

از ارزیابی های رسانه این نتیجه حاصل می شود که روسیه نسبت به این موضوع که بشار اسد مسئول حمله شیمیایی به خان شیخون سوریه نیست مطمئن است. روسیه بر این موضع بسیار تاکید می کند زیرا از سه سال پیش از سوی سازمان ملل به عنوان مسئول تضمین امحای تسلیحات شیمیایی این کشور تعیین شد. در صورتی که اکنون سازمان ملل متحد به این نتیجه برسد دولت دمشق دست به چنین اقدامی زده است، کرملین به عنوان مسئول پاکسازی متهم ردیف اول خواهد بود. از طرف دیگر اگر تردیدی در ادعای روسیه وجود داشته باشد پوتین و دیگر مقام های روسیه هیچگاه تا این اندازه بر ضرورت تعیین گروه حقیقت یاب سازمان ملل تاکید نمی کردند.