در اين فضا آنهايي هم كه احيانا نااميد از اصلاح كشور هستند و خود را از صحنه تصميم‌گيري كنار كشيده‌اند توجه داشته باشند كه عدم شركت آنها به معني دادن كشور به دست كساني است كه تدبير و تعقل در رفتارهاي سياسي‌شان وجود ندارد.
روزنامه اعتماد در یادداشتی به قلم غلامحسين كرباسچي دبيركل حزب كارگزاران سازندگي نوشت:در خصوص آرايش سياسي انتخابات رياست‌جمهوري هنگامي مي‌توان واضح‌تر سخن گفت كه آقاي روحاني براي كانديداتوري ثبت‌نام كند و صف‌بندي‌ها كاملا روشن شود. امروز با توجه به موضع‌گيري‌هايي كه از جناح‌هاي مختلف سياسي مشاهده مي‌شود مي‌توان مدعي شد كه فضاي سياسي كشور هنوز انتخاباتي نشده است. شايد يكي از دلايل اين باشد كه حاميان دولت اطمينان خاطر دارند و تصور مي‌كنند طبق عرف سياسي كشور رياست‌جمهوري دو دوره‌اي است و ضرورتي براي اينكه فعاليت فوق‌العاده‌اي از خود بروز دهند، نمي‌بينند. از سويي ترفند مخالفان دولت اين است كه فضاي انتخابات را خيلي داغ نكنند چراكه تجربه نشان داده است تاكنون و در ادوار مختلف با شكل‌گيري فضاي پرشور انتخاباتي، اكثريت راي‌دهندگان به سمت اعتدال و اصلاحات تمايل داشته‌اند. به همين دليل شايد چندان علاقه‌مند نباشند، فضا پرشور باشد. اين دو دليل باعث شده است كه در آستانه انتخابات فضاي گرم انتخاباتي را شاهد نباشيم.
در اين انتخابات مانند تمامي ادوار گذشته اصلاح‌طلبان بايد تلاش كنند تا پايگاه راي خود را كه اكثريت جامعه است پاي صندوق بياورند. بايد به مردم و راي‌دهندگان يادآور شد كه بالاخره بعد از يازده دوره رياست‌جمهوري و هفت رييس‌جمهور منتخب پس از پيروزي انقلاب اسلامي صرف نظر از حرف‌هاي تبليغاتي و انتخاباتي كه ممكن است مردم‌پسند هم باشد، واقعيت‌هاي كشور چيست. هر چند مسائل براي مردم و حتي براي كساني كه خيلي در فضاهاي تخصصي سياسي و اقتصادي كشور هم ورودي ندارند كاملا روشن است. پيوستگي مسائل سياسي و اقتصادي و اجتماعي براي مردم واضح است. مردم مي‌دانند، حرف‌هاي بدون برنامه و تحليل‌هاي بدون پشتوانه، راه به جايي نمي‌برد.
براي دستيابي به سطح مطلوب توليد و اشتغال و اقتصاد توانمند متكي به امكانات داخلي كشور، نيازمند افزايش سرمايه‌گذاري و فناوري‌ها ي نوين هستيم و بدون داشتن سياست خارجي مدبرانه و سياست داخلي كه امنيت خاطر شهروندان را تامين كند نه از امكانات جهاني مي‌توان استفاده كرد و نه مردم فعالانه به كمك دولت مي‌آيند و در امور مشاركت مي‌كنند. اما آيا با حرف‌هاي كلي و شعارهاي دلفريب مي‌توان به اين اهداف نايل شد؟ كلي‌گويي‌ها ديگر براي مردم جاذبه‌اي ندارد به همين دليل نيز كانديداها بايد براي مردم شفاف بگويند راه‌حل اين مساله چيست؟ دولت فعلي مسيري را براي خود تعيين كرد و خيلي شفاف در اين چهار سال با حركت در آن مسير به سوي اهداف خود حركت كرد.
ما با يك جمعيت ٨٠ ميليوني جوان اگرخواستار بالا رفتن توان اقتصادي و افزايش درآمد سرانه هستيم كه همه بتوانند حداقل‌هايي را براي خود تامين كنند بايد به سرمايه‌گذاري داخلي وخارجي فكركنيم و بايد فضاي لازم را فراهم كنيم. اگر سرمايه‌گذاري و امكانات كشور محدود است و فناوري موجود در كشور پاسخ اين نيازها را نمي‌دهد، بايد روابط معقولي با دنيا برقرار كنيم. يك اقتصاد توانمند نمي‌تواند با انزواي كامل در دنيا شكل بگيرد. اگر بخواهيم از انزوا بيرون بياييم بايد سياست خارجي فعال و معقولي داشته باشيم. ضمن اينكه از امكانات داخلي كشور به بهترين نحو استفاده كنيم. امكانات كشور را نبايد صرف برنامه‌هاي زودگذر و عوام‌فريبانه كنيم. درعين حال توجه كنيم در يك سال و دو سال نيز اين سرمايه‌گذاري‌ها پاسخ نهايي را نمي‌دهد و به نتيجه رسيدن آن نيازمند زمان است. حتي در دو دوره چهار ساله نيز كشور ممكن است پاسخ كامل و نهايي را نگيرد. كساني كه در مقابل اين دولت و اين برنامه‌ها قرار مي‌گيرند خيلي شفاف بايد برنامه‌هاي خود را توضيح دهند و به جاي حرف‌هاي عوام‌فريبانه پاسخ روشن بدهند راه‌حل‌شان براي دستيابي به يك اقتصاد توانمند چيست؟ اگر هر نامزد برنامه‌هايش را اعلام كند و بگويد درسياست خارجي درسرمايه‌گذاري خارجي و داخلي در دسترسي به فناوري‌هاي روز در مبارزه با فساد و... چه رويكردي دارد و به چه سمت و سويي مي‌خواهد سوق دهد، طبعا دولت روحاني و تيمي كه با او كار مي‌كنند حرف‌هاي گفتني زياد خواهند داشت. بعد از حدود چهار دهه از عمر انقلاب خوشبختانه صف‌بندي‌ها خيلي روشن است. عده‌اي در كشور به صورت شفاف طرفدار اعتدال و اصلاح امور و حركت بر مبناي تعقل و تدبير هستند. عده‌اي هم به اشكال مختلف به دنبال شعارهايي هستند كه برنامه‌اي براي آنها ندارند. حال اين مردم هستند كه بايد تصميم بگيرند به كدام گروه و طيف فكري ميدان بدهند. جرياني و مجموعه‌اي با شعارهايي كلي و بدون پشتوانه و تدبير آيا مورد خواست مردم است يا خير؟
در اين فضا آنهايي هم كه احيانا نااميد از اصلاح كشور هستند و خود را از صحنه تصميم‌گيري كنار كشيده‌اند توجه داشته باشند كه عدم شركت آنها به معني دادن كشور به دست كساني است كه تدبير و تعقل در رفتارهاي سياسي‌شان وجود ندارد. آنهايي كه در عمل به مردم نشان داده‌اند كه روي كار آمدن‌شان چه تاثيري در زندگي و سرنوشت مردم داشته است. بايد به هموطنان‌مان يادآور شويم كه تصميم‌گيري در مورد سرنوشت كشور با همين امكانات و مقدورات موجود وابسته به تصميم آنان براي مشاركت در انتخابات است. اگر اصلاح‌طلبان بتوانند اين امر را براي مردم تشريح كنند، معضلي در انتخابات آتي نخواهيم داشت و مشاركت مردمي بالا خواهد بود.
ارسال نظر
