مردم بریتانیا از "فراموشی تاریخی" رنج می‌برند و جنایات و قساوت‌های مرتکب شده توسط امپراتوری سابق خود را به یاد ندارند. یک نماینده مجلس و نویسنده هند تبار این موضوع را بررسی کرده است.
مردم بریتانیا از "فراموشی تاریخی" رنج می‌برند و جنایات و قساوت‌های مرتکب شده توسط امپراتوری سابق خود را به یاد ندارند. یک نماینده مجلس و نویسنده هند تبار این موضوع را بررسی کرده است.دکتر "شیشی تارور" معاون دبیر کل سابق در اتحادیه اروپا دراین‌باره گفت: "سیستم آموزشی بریتانیا اقدامات واقعی امپراتوری بریتانیا را به دانش آموزان نمی‌گوید."
تارور گفت: "مردم از جنایات و غارت‌هایی که هزینه رونق و انقلاب صنعتی در بریتانیا را پرداخت کرد، آگاهی ندارند. نمی‌دانند که بریتانیا در قرن هجده وارد یکی از ثروتمندترین کشورهای جهان شد و آن را بعد از دو قرن غارت، به یکی از فقیرترین کشورهای دنیا تبدیل کرد."
نظرسنجی YouGov نشان داد که به‌طورکلی مردم بریتانیا به امپراتوری این کشور و گذشته‌ی استعماری‌اش افتخار می‌کنند. این نظرسنجی نشان داد 44 درصد مردم به تاریخ استعماری بریتانیا افتخار می‌کنند، درحالی‌که 21 درصد از وقوع چنین رخدادهایی متأسف هستند.
در سال 1922 امپراتوری بریتانیا در اوج خود قرار داشت و بر یک‌پنجم جمعیت و یک‌چهارم مساحت کل جهان حکومت می‌کرد. طرفداران امپراتوری می‌گویند انگلیس تحولات و توسعه‌های اقتصادی زیادی در مناطق تحت کنترل خود ایجاد کرد، اما منتقدان به قتل‌عام، قحطی و استفاده از اردوگاه‌های کار اجباری توسط امپراتوری بریتانیا اشاره می‌کنند.
در اینجا به پنج مورد از بدترین جنایات امپراتوری بریتانیا می‌پردازیم:
1. اردوگاه‌های کار اجباری در بوئر
در طول جنگ بوئر دوم (1899-1902) بریتانیا نزدیک به یک‌ششم جمعیت بوئر را (عمدتاً زن و کودک) در یک اردوگاه زندانی کرد. آن‌ها در این اردوگاه با جیره غذایی اندک و در معرض انواع بیماری‌ها زندگی می‌کردند. از 107 هزارنفری که وارد اردوگاه شدند، 27,927 نفر بعلاوه ی تعداد نامعلومی از آفریقایی‌های سیاه‌پوست، جان باختند.
2. کشتار جلیان‌والا باغ
زمانی که معترضان از فرمان منع تجمع دولت سرپیچی و علیه حکومت استعماری بریتانیا در آمریتسار تظاهرات کردند، چندی از سربازان اهل نپال (گورخا) مردم را در باغ جلیان‌والا محاصره کرده و به گلوله بستند. سربازان به دستور ژنرال ارتش بریتانیا "رجینالد دایر" تا تمام شدن مهماتشان به مردم شلیک کردند. در عرض ده دقیقه، بین 379 تا 1000 معترض کشته و نزدیک به 1100 نفر کشته شدند.
مردم بریتانیا ژنرال دایر را یک قهرمان نامیدند و برای تشکر از وی مبلغ 26 هزار پوند جمع‌آوری شد.
3. چندپارگی هند
در سال 1947، سیریل رادکلیف مأمور شد میان هند و دولت تازه تأسیس‌شده در پاکستان مرز ایجاد کند. پس‌ازاینکه سیریل رادکلیف در این شبه‌قاره مرزهای مذهبی ایجاد کرد، بیش از ده میلیون نفر از هندوهای پاکستان و مسلمانان هند با شدت گرفتن درگیری‌ها مجبور به ترک خانه‌هایشان شدند. گفته می‌شود بیش از یک‌میلیون نفر در قتل‌ها و کشتارهای فرقه‌ای جان خود را از دست دادند.
4. شورش مائومائو
هزاران نفر از افراد مسن کنیایی که ادعا دارند در جریان شورش مائومائو (1951-1960) از جانب نیروهای استعماری بریتانیا مورد بدرفتاری، تجاوز و شکنجه قرارگرفته‌اند، خواستار پرداخت غرامت 200 میلیون پوندی از جانب دولت بریتانیا شدند.
اعضای قبیله کیکویو در اردوگاه‌هایی معروف به "گولاگ بریتانیا" زندانی شدند و ادعا می‌کنند مورد تجاوزهای جنسی و شکنجه‌های زیادی قرار گرفتند.
آمارها درباره میزان مرگ‌ومیر بسیار متفاوت است: تاریخدانی به نام "دیوید اندرسون" میزان مرگ‌ها را نزدیک به 20 هزار نفر می‌داند، درحالی‌که "کارولین الکینز" معتقد است بیش از 100 هزار نفر کشته شدند.
5. قحطی در هند
زمانی که هند مستعمره انگلیس بود، نزدیک به 12 تا 29 میلیون هندی از گرسنگی جان باختند؛ زیرا میلیون‌ها تن گندم به بریتانیا صادر و قحطی در هند هر روز خروشان‌تر می‌شد.
در سال 1943، زمانی که وینستون چرچیل غذا را به سربازان بریتانیایی و کشورهایی مانند یونان اختصاص داد، قحطی مرگباری در بنگال شیوع پیدا کرد و بیش از چهار میلیون بنگالی از گرسنگی جان باختند.
به گزارش فرادید، چرچیل درباره قحطی بنگال در سال 1943 گفت: "از هندی‌ها متنفرم. آن‌ها مردمی وحشی با دینی وحشی هستند. قحطی تقصیر خورشان بود، زیرا مانند خرگوش زادوولد کردند."
ارسال نظر
