کاندیدای اصلاح‌طلبان فقط روحانی است

  ماه‌های منتهی به انتخابات است و طبیعی است که مباحث انتخاباتی در ادبیات سیاسی و سیاسیون و حتی در گفت‌‌و‌شنودهای لایه‌های مختلف مردم جایی پررنگ داشته باشد. طبیعی است که وقتی رئیس‌جمهوری مستقر هم در رقابت حضور دارد، بیشتر تحلیل و نظرها به سمت و سوی او برود. حسن روحانی در شرایطی آماده می‌شود تا برای دومین بار متوالی در انتخابات ریاست‌جمهوری شرکت کند که اصلاح‌طلبان درباره حمایت از او اجماع دارند و در اردوگاه رقیب هم فضا همان فضای چنددستگی قبل است تا بتوان این‌طور گفت که رئیس‌جمهور فعلی خودش را مهیای تشکیل دولت آتی می‌کند. مرتضی حاجی وزیر آموزش و پرورش دولت اصلاحات اعتقاد داردکه «آقای روحانی در شرایطی فوق‌العاده مطلوب پا به عرصه انتخاباتی می‌گذارد و هیچ رقیبی نیست که یارای رویارویی‌اش را داشته باشد. مردم قدر رای سال ۹۲ خود را متوجه شده‌اند و دقیقا به همین دلیل دوباره پای صندوق‌های رای حاضر می‌شوند تا با خلق حماسه‌ای دیگر کشور را در مسیر اعتدال و البته پیشرفت نگه دارند و روحانی بتواند با قدرت بیشتری برنامه‌های باقیمانده‌اش را اجرایی کند». در ادامه گفت وگوی «آرمان» با مرتضی حاجی را می‌خوانید.

با توجه به شرایط موجود، جبهه اصلاحات با چه شرایطی به استقبال انتخابات ریاست‌جمهوری می‌رود؛ فضایی توام با استرس یا آرامش؟

موضوع اول انتخاباتی برای همه جریان‌ها معلوم شدن کاندیداهاست و چون گزینه نهایی اصلاح‌طلبان مشخص است که کسی غیر از روحانی نیست، استرس خاصی نداریم و در نهایت آرامش و اطمینان به حضور در انتخابات فکر می‌کنیم تا انشاءا... با تمدید دوره آقای روحانی، همچون چند سال گذشته شاهد کاهش مشکلات و افزایش رضایتمندی عمومی باشیم. البته تصمیم نهایی با شورای انتخاباتی است، اما به طور خاص نظر شخصی‌ام این است که با اعلام کاندیداتوری جناب آقای روحانی، تکلیف برای اصلاح‌طلبان مشخص است و رئیس‌جمهوری فعلی باید گزینه قطعی اصلاح‌طلبان در انتخابات ۹۶ باشد.

با توجه به سهم احتمالی و دوباره اصلاح‌طلبان در توفیق احتمالی روحانی، چقدر امکان دارد که جریان اصلاح‌طلبی در دولت آینده مشارکت بیشتری در عرصه تصمیم‌گیری و اجرایی کشور داشته باشد؟

این عادلانه است کسی که با پشتوانه جریان‌های سیاسی در انتخابات برنده شده و انتخاب می‌شود، در موقع انتخاب مهره‌های کلیدی و تاثیرگذار خود نماینده‌های تفکر مذکور را هم به طور جدی در نظر بگیرد. در جواب به سوال شما باید بگویم این توقع که نظرات و توان اصلاح‌طلبان در عرصه تصمیم‌گیری و اجرایی کشور به کار گرفته شود، توقعی منطقی و بجاست. اما این که بگوییم فلان قدر اصلاح‌طلب حتما در کابینه حضور داشته باشند، نه خوب است و نه در مشی و مرام اصلاح‌طلبی جایی دارد. آنچه از نظر ما اهمیت دارد، این است که آقای روحانی «تدبیر و امید»ی را که در سال ۹۲ طرح کرد و در دوره اول ریاست جمهوری سعی در استقرار آن داشت، در دولت بعدی هم ادامه بدهد. لذا اصرارم این است که طرح موضوع‌هایی چون سهم‌خواهی در کابینه یا چانه‌زدن و... نه ضرورت دارد و نه با شأن اصلاح‌طلبان همخوان است. توقع مهم و جدی ما چیزی به غیر از این نیست که راه اعتدال و چالش‌زدایی ادامه پیدا کند تا ان‌شاءا... شاهد این باشیم که مسائلی که آرامش مردم را تهدید می‌کنند به کمترین حد خود برسند تا از این طریق آسایش و رفاه و در نتیجه رضایتمندی عمومی حداکثری در جامعه به وجود بیاید. پس سعی‌مان این خواهد بود تا در گام اول دولت اعتدال و تدبیر تمدید شود و پس از آن هم در کنار دولتی‌ها از هیچ سعی و کوششی دریغ نخواهیم کرد.

پس حمایت جبهه اصلاحات از حسن روحانی حتمی است.

صد درصد! اصلا در فضای کنونی به چیزی غیر از این هم فکر نمی‌کنیم، چه برسد به این که برنامه‌هایی برای معرفی کاندیدای دیگری در نظر داشته باشیم. حسن روحانی در این سه سال و اندی نشان داد که هم کارش را بلد است و هم موقعیت‌شناسی را اصلی اصولی برای خود می‌داند که دقیقا به همین دلیل کشور نه تنها از بحران و تنش خارج شده بلکه در حال سیر در مسیر توسعه و پیشرفت است.

طرح موضوع‌ کاندیدای پوششی چقدر جدی است؟

اصلا دلیلی ندارد که ما از کاندیدای پوششی در انتخابات استفاده کنیم. آقای روحانی در شرایطی فوق‌العاده مطلوب پا به عرصه انتخابات می‌گذارد و هیچ رقیبی نیست که یارای رویارویی‌ با او را داشته باشد. همچنین این را باید در نظر بگیریم که شورای نگهبان قانون اساسی برای تعیین صلاحیت کاری به این ندارد که از هر جناحی چند نفر برای حضور در انتخابات ثبت‌نام کرده‌اند. به همین دلیل این نظریه که برای روز مبادا یکی از چهره‌های اصلاح‌طلب را رهسپار انتخابات کنیم، نه تنها لازم نیست بلکه ضرر هم دارد. چون همه هم‌و‌غم ما باید پشتیبانی همه‌جانبه از حسن روحانی باشد تا او بتواند در دولت دوازدهم برنامه‌های نیمه‌تمامش را به اتمام برساند و شرایط را به طور کامل از وضعیتی که دچارش شده بودیم، خارج کند.

این که حسن روحانی شانس بالایی دارد و اصولگرایان هم فاقد چهره‌ای هستند که رای‌آور باشد، می‌تواند انتخابات ۹۶ را به انتخاباتی سرد و یک‌طرفه بدل کند؟

گمان نمی‌کنم انتخاباتی که پیش روی ماست، انتخاباتی پرشور نباشد. مردم قدر رای سال ۹۲ خود را متوجه شده‌اند و دقیقا به همین دلیل دوباره پای صندوق‌های رای حاضر می‌شوند تا با خلق حماسه‌ای دیگر کشور را در مسیر اعتدال و البته پیشرفت نگه دارند و روحانی بتواند با قدرت بیشتری برنامه‌های باقیمانده‌اش را اجرایی کند.

البته رقیب چون شانسی برای خودش قائل نیست، در صدد است که رای روحانی کاهش پیدا کند تا موضعی ضعیف داشته باشد.

یقین من این است که روحانی نسبت به ۲۴ خرداد ۹۲ رای بیشتری را از آن خود خواهد کرد. به هر حال جامعه آگاه است و به موفقیت دولت یازدهم ایمان دارد و به همین دلیل محال است که نقشه اصولگرایان برای کم شدن رای روحانی به نتیجه برسد. این که عده‌ای تمایل ندارند مردم از انتخابات استقبال خوبی نداشته باشد، نشانگر این است که آنها هیچ عرق و تعصبی به نظام و کشور ندارند. البته باید اذعان داشت که چنین تحرک‌هایی جواب نمی‌دهد و مردم حماسه آفرینی خواهند کرد. مخصوصا در شرایطی که تصمیم‌گیری آمریکا به دست کسی افتاده که آشکارا رفتاری خصمانه دارد که لازم است دولتی قوی و با پشتوانه بالایی روی کار بیاوریم که با توجه به کارنامه درخشان دولت روحانی این مهم قابل دسترس است.

البته نقدهایی هم به دولت وارد است و این‌طور نیست که بتوان شرایط را ایده‌آل توصیف کرد.

ببینید! همه مردم حتی مخالفان روحانی می‌دانند که دولت روحانی در این سه سال و چند ماه با دشواری های بسیاری مواجه بود و وجود موانع داخلی و بین‌المللی باعث شد تا نتواند به قدر توانایی و دانش خود برای کشور موثر واقع شود. پشتوانه تحقق برنامه‌های دولت اطمینان عمومی است و به همین دلیل رای بالا می‌تواند روحانی را به رئیس‌جمهوری کارآمدتر از دوره اول بدل کند. پس تاکید موکد این است که باید شرایط را به گونه‌ای رقم بزنیم تا همه رای بدهند. همچنین هیچ انسان عاقل و وطن دوستی هرگز به خودش اجازه نخواهد داد که در راستای سردشدن فضای انتخاباتی کاری انجام بدهد. مقام معظم رهبری هم چنین تاکیدی دارند و چون ایشان توصیه به مشارکت بالا در انتخابات دارند، همه چه اصلاح‌طلب و چه اصولگرا باید تندروی و رفتارهای غیرمنطقی را کنار بگذاریم و با اصرار به منطق‌مداری و همچنین تکیه بر صداقت، کاری کنیم تا فضای انتخابات، فضایی باشد که همه سلیقه‌های سیاسی رغبت کافی برای رای دادن داشته باشند.

البته بهبود فضای اقتصادی به‌جز تحریم و راهکارهای اقتصادی، در گرو آن است که موانعی مثل فساد و رانت هم کمتر شود.

به نظر من نه تنها دولت، بلکه همه نهادها باید برای ریشه کن کردن سوءاستفاده توسط سوءاستفاده‌گران تلاش و برنامه ریزی کنند و هزینه‌های این پدیده ضرر رسان را به حداقل ممکن برسانند. لذا این موضوع را نباید شعاری کرد و حتما باید راه‌های جلوگیری از آن را شناخت تا بتوان حقوق مردم را از رانت‌خوارها در هر سمت و مقامی که هستند، اخذ کرد.