بعد از انقلاب به قم رفتم و معمم هم بودم اما بعد از شهادت شهید مطهری من ماموریتی پیدا کردم که به تلویزیون بروم. فضای آن موقع تلویزیون آنگونه نبود که بشود با لباس روحانیت آنجا رفت و آمد کرد. برای من خیلی موضوع ملبس بودن یا نبودن موضوعیت نداشت و اصل مسأله، فعالیت مفید بود.
دبیرکل حزب کارگزاران، علت کنار گذاشتن لباس روحانیت را بیان کرد.غلامحسین کرباسچی در گفت‌وگو با «خبرآنلاین» گفت: من از قبل از انقلاب و در دانشگاه که می‌آمدم، بدون لباس روحانیت بودم. مرحوم شهید بهشتی که با مشورت ایشان من دانشگاه رفتم، به من گفتند که شما برای اینکه آزادانه بخواهید فعالیت کنید خودتان را مقید نکنید. در آن زمان هم در دانشگاه تهران مجموعا فکر می‌کنم سه نفر بودند که با لباس روحانیت بودند. آغاز برداشتن عبا و عمامه همان زمان بود. سه سال هم که در زمان شاه در زندان بودم و خلع لباس. بعد از آزادی هم دانشگاه در ثبت نام تعلل می‌کرد و به خاطر همین به قم برگشتم و دوباره معمم شدم و تا فاصله انقلاب هم معمم بودم.
وی افزود: بعد از انقلاب به قم رفتم و معمم هم بودم اما بعد از شهادت شهید مطهری من ماموریتی پیدا کردم که به تلویزیون بروم. فضای آن موقع تلویزیون آنگونه نبود که بشود با لباس روحانیت آنجا رفت و آمد کرد. برای من خیلی موضوع ملبس بودن یا نبودن موضوعیت نداشت و اصل مسأله، فعالیت مفید بود.
دبیرکل حزب کارگزاران اظهار کرد: یادم هست که امام (ره) زمانی حکمی به من دادند که رئیس عقیدتی در ژاندارمری باشم. لقبی که ایشان برای من در آن حکم نوشته بودند «حجت‌الاسلام» بود. من خدمت ایشان عرض کردم من لباس نمی‌پوشم و این لقب چندان سازگار نیست. بعد ایشان عنوان حکم را عوض کردند و به جای حجت‌الاسلام نوشتند «دانشمند محترم»؛ عنوانی که خود را لایق آن نمی‌دانستم.
ارسال نظر
