رویکرد ناگهانی دموکرات ها علیه روسیه برای چیست؟

 در بررسی چشم انداز پیش بینی گذرا در قبال نتایج رفتار تیم اوباما آن هم با این عیار سنگین باید با ورود ترامپ دمدمی مزاج وشیفته گرا آن هم در اولین روزهای مدیریت خود با یک سری عرصه های لغزنده روبه رو شود.

 به گزارش دیپلماسی ایرانی، جالب است، مقداری صحنه سیال بین المللی را با معرفت شناسی عمیق تری واکاوی می کنیم. شاید دمکرات ها و مجموعه عقل مدبر (اداره اوباما) در دوره سیاستگذاری هشت ساله خود با این چنین ریتم تند و ناگهانی سیاستگذاری طوفانی اتخاذ نکرده بودند. در دقایق نود دوره اوباما، که مدیران ارشد دمکرات ها در حال آماده شدن واگذاری کرسی تصدی به ترامپ بودند، رویکردهای آمریکا در عرصه سیاست های جهانی در دو حوزه بسیار حساس خاورمیانه و آمریکا دچار یک رفتارهای انتحارگونه شد. مصادیق این رویکردها را باید در دو نمایه دید:

قطعنامه شهرک سازی و سخنرانی کری در باز کردن پیچیدگی و دمل های پرونده منازعه اسرائیل و فلسطین آن هم با افشا کردن تمامی موانع و زوایای خفا مانده در رویکردهای شش دهه مذاکرات دیپلماتیک.
انتقام گیری دمکرات ها با اخراج 35 دیپلمات روس و بستن موسسات روسی.

شاید در یک نگاه سطحی نگر این رویکردها را برخی ها، پاسخ خشمگینانه تیم اوباما به تاثیرگذاری روس ها از طریق ویکی لیکس و اسنودن و عملیات روانی هکرهای روسی درانتخابات امریکا به نفع رقیب خود، ارزیابی کنند؛ اما حقیقت این رویکرد را در شرایطی که دولت اوباما در موقعیت ذاتی، تصمیم گیری راهبردی نبوده، باید در مولفه های واقع بینانه تری جستجو کرد؛ چراکه پیامدهای این رویکردهای عجولانه و کاملا حساب شده دمکرات ها، نتایج و پیامدهای عمده ای رابرای ترامپ به ارث می گذارد. در اولین برداشت عمیق تراز این رفتارها، نمایه یک قوز بزرگ در پیشانی پیچیده ترین پرونده تاریخ روابط بین الملل (یعنی منازعه اسرائیل وفلسطین) که تا کنون این رخداد در واقع کانون مشتعل سازی بسیاری از بحران های خرد و کلان دیگر در عرصه های منطقه ای و جهانی بوده را متجلی می سازد. از سوی دیگر با خراب کردن تمامی پل ها شکل گیری مناسبات بین پوتین و ترامپ، زمینه و زیرساخت های موجود را با شخم مواجه می سازد. در بررسی چشم انداز پیش بینی گذرا در قبال نتایج رفتار تیم اوباما آن هم با این عیار سنگین باید با ورود ترامپ دمدمی مزاج وشیفته گرا آن هم در اولین روزهای مدیریت خود با یک سری عرصه های لغزنده روبه رو شود که او را با مخاطرات متنوع و متضادی از مدیریت امور برای اولویت های سیاست خارجی ترامپ توام می کند که کمترین دستاورد و فوایدش، برجاگذاری افزایش سطح تنش و ویرانگری برای تیم ناآشنا و نپخته او در عرصه دیپلماسی جهانی ترامپ به همراه خواهد داشت.

در واقع این دمکرات ها بودند که اولویت و میدان بازی سیاست خارجی ترامپ را تعیین کردند و همچنین سطح گوناگونی از دستور کار و کارویژه و پرونده های مشکل ساز را در باتلاق و برکه ای غیرشفاف و به طور ناخواسته فراروی ترامپ و تیم امنیت ملی آمریکا گشوده و به تعبیر فنی تر ترامپ را به داخل دریاچه ای مواج از بحران های مزمن کشانیده و او را به عنوان غریق نجات در کلاف سردرگم ولاینحل قرار خواهند داد و موجب حداقل تغییر راهبرد ترامپ از درون گرایی به معالجه گرایان غیر ارادی برای تامین خاستگاه های طمع گرانی همچون نتانیاهوی شعبده باز و قهار در عملیات روانی و سیاه نمای حرفه ای و از سوی دیگر پوتین فراست گرا که باکیاست تمام در حال تجمیع بهره وری ها در مهمترین پرونده های جهانی سوریه و اوکراین و دیگر حوزه ها همچون ائتلاف سازی با چین و ژاپن ... به سرمی برند، را به همراه خواهد داشت.