بزرگترین سیاره منظومه شمسی در بهار به آسمان شب آمده و در روز هفتم آوریل به نزدیکترین فاصله از زمین خواهد رسید. سیاره مشتری همچنین در روزهای ۱۰ آوریل، هفتم مه و سوم ژوئن به فاصله نزدیکی از ماه خواهد رسید.
در محافل نجومی هیچ رویداد سماوی بزرگتر و خاص تری از یک خورشیدگرفتگی کلی وجود ندارد و سال ۲۰۱۷ زمانی است که فرصتی برای مشاهده نمایش آسمانی بدست می‌آید.این گرفت خورشیدی کامل در اوت ۲۰۱۷ (۳۰ مرداد ۱۳۹۶) در آمریکا قابل مشاهده خواهد بود اما سال آینده میزبان رویدادهای نجومی دیگری نیز خواهد بود که از آن میان می‌توان به ماه گرفتگی جزئی، دو بارش شهابی پربار و مشاهده بزرگترین سیاره منظومه شمسی در افق زمین اشاره کرد.
سال نو میلادی با تقارن جالب هلال ماه و سیاره زهره آغار خواهد شد که پس از غروب خورشید در جنوب غربی آسمان قابل مشاهده است. در روز دوم ژانویه نیز ماه مجددا با این سیاره دیدار خواهد کرد اما این بار سیاره مریخ نیز در کنار آنها خواهد بود. همنشینی دو سیاره تا پایان ماه ادامه خواهد داشت و در روز ۳۱ ژانویه، ماه مجددا به آنها خواهد پیوست.
در روز ۱۱ فوریه، یک ماه گرفتگی جزئی رخ خواهد داد که طی آن، ماه وارد سایه روشن‌تر زمین می‌شود. این واقعه مانند ماه گرفتگی کامل به راحتی قابل مشاهده نیست.
بزرگترین سیاره منظومه شمسی در بهار به آسمان شب آمده و در روز هفتم آوریل به نزدیکترین فاصله از زمین خواهد رسید. سیاره مشتری همچنین در روزهای ۱۰ آوریل، هفتم مه و سوم ژوئن به فاصله نزدیکی از ماه خواهد رسید.
بارش‌های شهابی جزو رویدادهای به شدت بی‌ثبات هستند. بارش شهابی"جباری" در روز ۲۱ اکتبر به اوج خود رسیده و روز ۱۷ نوامبر نیز بهترین زمان برای مشاهده بارش "اسدی" خواهد بود. در این روها نور ماه کمتر بوده و امکان رصد بهتر این رویدادها وجود دارد.
اما بزرگترین رویداد نجومی سال ۲۰۱۷، پدیده خورشید گرفتگی کامل است که برای اولین بار طی ۴ دهه اخیر در قاره آمریکای شمالی به وقوع خواهد پیوست. در روز ۲۱ اوت ماه بطور کامل در برابر خورشید قرار می‌گیرد. آخرین باری که این پدیده در آمریکا رخ داده، به سال ۱۹۷۹ مربوط می‌شود. مسیر این گرفت به طور کامل در خاک آمریکا خواهد بود به طوری که از جزایر هاوایی در اقیانوس آرام شروع شده و پس از ۳ ساعت ۱۳ دقیقه در سواحل شرقی این کشور به پایان می‌رسد.
منبع: مهر
ارسال نظر
