راهبرد ضد اسراییلی اوباما منتظره نبود

جهان صنعت نوشت:این اقدام جدید اوباما همان‌طور که فایننشال تایمز گزارش داده است، با رای ممتنع علیه قطعنامه شورای امنیت بابت توقف شهرک‌سازی اسراییل در اراضی اشغالی نمود یافته است. این اقدام اوباما با واکنش مقامات تل‌آویو مواجه شده است. به گونه‌ای که نتانیاهو و کابینه‌اش اقدام اوباما را تبانی علیه اسراییل و همچنین نیش آخر دولت اوباما به آرمان یهود تلقی کرده‌اند. با اقدامی که از سوی اوباما طبق علیه اسراییل صورت گرفته است، باید دانست که این اقدام و واکنش‌های مقابل چه دلایلی دارند و تا چه میزان قرین صواب است؟

با الگو‌ها و کنش‌های لیبرالی که از اوباما طی هشت سال حضور در کاخ سفید سر زده است، می‌توان گفت که چنین اقدام ضد راهبردی ... منتظره نبود، چراکه اوباما از همان ابتدای ورود به کاخ سفید سخت تلاش داشت که به مقامات تل آویو نشان دهد که رویکرد او در قبال اسراییل در ادامه رویکرد‌های اسلاف او نیست. بنابراین مقامات تل آویو نمی‌توانند انتظار داشته باشند که رییس‌جمهوری که سخت پایبند سنت‌های لیبرالی و پرنسیب‌های دموکراسی جفرسونی و جکسونی است، باید به آرمان‌های ضد لیبرالی باز‌های کنیست تن دهد و خود را ماشین امضای تصمیمات و نقشه‌های آنان نماید. به این ترتیب دولتی که بعد از عبور از یک دوره نظم پر وحشت و آشوب به کاخ سفید راه یافته است، حق خود می‌داند که بخواهد در سایه رسالت حزبی خود به سیاست‌های جنگ طلبانه نئوکان‌ها پشت کند و مبدع طرح نویی باشد که ابنای بشریت در چهار گوشه جهان خواستار آن هستند. همین پندار و آموزه‌های آرمانگرایی و صلح‌طلبی اوباما بود که توانست با برجام به روابط و کاهش تنش با ایران روی بیاورد و روابط با کوبا را در دو سوی آتلانتیک جشن بگیرد. هم اینک اگر او به توقف شهرک‌سازی در اراضی اشغالی در سازمان ملل رای ممتنع داده است، در ادامه راهبرد‌ها و رویکرد‌های لیبرالی اوست و نباید کنش او را شرم‌آور و ضربه‌ای بر پیکره صلح دانست بلکه برعکس باید آن را تجسم و تجسد واقعی صلح دانست.

درستی اقدام اوباما از همین صلح‌طلبی‌ها و آرمان‌گرایی او مشخص می‌شود. به این ترتیب دلیل اصلی اقدام اوباما را باید گرایش و تعهد او به سنت‌های لیبرالی دانست. واقعیت آن است که این اولین باری نیست که اوباما به راهبرد ضداسراییلی روی می‌آورد. اوباما پیشتر همین که توانست بابت برجام بخش‌هایی از کنگره و سنا را از تل‌آویو جدا کند، بر راهبرد‌های ضداسراییلی خود اصرار داشت و در این زمینه همت و تلاش او قرین توفیق بود. بدیهی است که تلاش باز‌های کنیست به همراه تلاش عقاب‌های کنگره چیزی از ارزش کنش اوباما در افکار عمومی جهان نمی‌کاهد. به نظر می‌رسد با اقدامی که اوباما علیه مقامات کنیست به انجام رسانده، جمهوریخواهان دیگر امیدی به تغییر وضع موجود نداشته باشند بنابراین غیرمنتظره نیست که تنها امیدشان به ترامپ باشد که قرار است از 20 ژانویه سکان هدایت کاخ سفید را بر عهده گیرد. به همین خاطر بود که هم آنان از ترامپ به خاطر مخالفتش با این قطعنامه قدردانی کرده‌اند.