مُهر و تسبیح شما را به یاد چه می‌اندازد؟

 «کسانی خود را انقلابی معرفی می‌کنند اما به راحتی زشت‌ترین دشنام‌ها را از زبان خارج می‌کنند، تنها به این جرم که طرف مقابل از نظر سیاسی با آنها متفاوت است و متفاوت فکر می‌کند.»

 عصر ایران نوشت: «مهر و تسبیح شما را به یاد چه می‌اندازد؟ نماز؟ جانماز مادر بزرگ؟ عبادت؟ سجده؟ بله. همه اینها به ذهن متبادر می‌شود. چند صباحی است اما برخی باعث شدند که بفهمیم مهر و تسبیح تنها برای عبادت نیست و می‌شود از آنها برای زدن مخالفان هم استفاده کرد. نمونه بارز آن در نماز جمعه یزد اتفاق افتاد. هنگام حضور حسینعلی امیری در نماز جمعه یزد برخی مخالفان دولت با پرتاب مهر و تسبیح به معاون پارلمان روحانی، از او استقبال کردند. ماجرایی که خود امیری آن را این گونه روایت می‌کند: «آنها شعار می‌دادند: «آمارها دروغ است.» من در نماز جمعه اصلا درباره آمار حرفی نزدم. فقط روز پنجشنبه در شورای اداری استان و همچنین تلویزیون استان یزد در چند مورد آمارها را مقایسه کرده بودم. به نظر من این اعتراضات سازمان‌یافته بود و به طرف من مهر و تسبیح پرتاب شد اما باعث به‌ هم‌ خوردن نماز جمعه نشد و ما بعد از خواندن نماز عصر به همراه امام جمعه یزد محل نماز جمعه را ترک کردیم.»

این افراد که خود را انقلابی نیز می‌نامند، به راحتی حرمت نماز جمعه را می‌شکنند و به خود اجازه می‌دهند با اسباب عبادت مردم به یک مقام دولتی که برای دیدار با مردم به شهری سفر می‌کند، حمله کنند. اصلا حرمت آن فرد هیچ آیا این افراد نباید حرمت نماز جمعه را حفظ می‌کردند.

این افراد البته نشان داده‌اند چندان اهل نگه داشتن حرمت نیستند. در ۲۲ بهمن سال ۹۱ برخی مخالفان علی لاریجانی در حرم حضرت معصومه به رییس مجلس حمله کردند و او را با مهر و البته کفش مورد نوازش قرار دادند و باعث شدند تا سخنرانی او به هم بخورد. حمله به یک شخصیت سیاسی در جایگاه رییس یک قوه و فرزند یک مرجع تقلید در حرم حضرت معصومه در طول تاریخ بی‌سابقه بوده است.

این افراد ید طولایی هم در ناسزا گفتن دارند. نمونه بارز آن حمله به علی مطهری و فائزه هاشمی بود. علی مطهری در مورد حمله برخی افراد در شیراز می‌گوید: «ظاهرا به قصد کشتن یا ناقص کردن آمده بودند. راننده به هر ترتیب بود از میان آنها گریخت اما آنها با موتورهای سنگین و یک وانت ما را تعقیب می‌کردند و باز سنگ و اشیاء دیگر و دشنام‌های ناموسی و کلماتی مانند «حرامزاده» بود که به سمت ما می‌آمد.»

کسانی خود را انقلابی معرفی می‌کنند اما به راحتی زشت‌ترین دشنام‌ها را از زبان خارج می‌کنند تنها به این جرم که طرف مقابل از نظر سیاسی با آنها متفاوت است و متفاوت فکر می‌کند.

در مورد حمله یک فرد به فائزه هاشمی در حرم حضرت عبدالعظیم نیز دیگر احتیاجی به گفتن نیست. بسیاری از مردم فیلم فحاشی‌های این فرد به فائزه هاشمی و خاندان آیت‌الله هاشمی را دیدند. فیلمی که در جمع نمی‌شود آن را دید.

مقام معظم رهبری نیز بارها و بارها مخالفت خودشان را با این رفتار اعلام کردند ولی این افراد بدون توجه به فرمایشات ایشان به رفتار خود ادامه می‌دهند.

این افراد باعث شده‌اند بخشی از مردم نگاه بدبینانه‌ای به نام « انقلابی» داشته باشند. این افراد با نام انقلابی‌گری این کار را می‌کنند و این در حالی است که این رفتارها هیچ سنخیتی با انقلاب ندارد. رفتار انقلابی یعنی همان رفتاری که آیت‌الله خامنه‌ای، بهشتی، مطهری، باهنر و ... در سال‌های انقلاب داشته‌اند.

باید تلاش کرد میان این افراد و تفکر انقلاب جدایی ایجاد کرد. این افراد هیچ سنخیتی با تفکر امام و انقلاب ندارند. این افراد بیشتر افراطی هستند تا انقلابی.»