برادر مهرداد! اینجا ایران است، مصر نیست

"یک توصیه به وزیر فعال و دیپلمات دارم و اینکه حقوقدان ها در کار سرهنگ ها دخالت نکنند."

این جمله را مهرداد بذرپاش نماینده مجلس نهم و از اعضای باند احمدی نژاد و مشایی در نطق پیش از دستور امروزش خطاب به وزیر امور خارجه می گوید. شان نزول این جملات گهربار از فارغ التحصیل ممتاز! دانشگاه که سخنانی درباره امدادهای غیبی دولت دهم در ادامه تحصیل او در مقطع دکتری هم مطرح شده بود، اظهارات ظریف، وزیر امور خارجه کشورمان در دانشگاه تهران بود که ترس و هراس غرب از ایران را به حمایت مردم از نظام و مقاومت و ایثارگری و از جان گذشتگی همه آحاد ملت برای حفظ ارزش های ملی و دینی نسبت داده بود.

وزیر خارجه ظاهرا در سخنرانی خود گفته بود نقش بازدارندگی نظامی کمتر از چیزی است که تصور می شود. حالا این نماینده کم سن و سال مجلس که امیدواریم عصبانیت از قطع برخی مزایای متعلقه در دولت دهم وی را به میدان مخالفت با دولت یازدهم نکشانده باشد، از در انتقاد و نصیحت وارد شده و به دولت و وزرای ان توصیه می کند که در کار نظامیان دخالت نکنند.
اما محض اطلاع مهرداد عزیز باید بگوییم که این درافشانی بر خلاف ظاهر جذاب آن، فقط به کار حکومت های نظامی خودکامه می آید. در دیکتاتوری های نظامی مشابه همان رژیم هایی که تا دو سه دهه پیش در امریکای لاتین بر سر کار بودند یا نمونه های حی و حاضری که در آفریقا و آسیا مشاهده می شوند، نظامیان(سرهنگ ها) قدرت را قبضه کرده و بر جان و مال و ناموس مردم حکم می رانند.

این مدل از حکومت تابلوهای متفاوتی دارد: نظامیان همه مصادر را اشغال می کنند و کابینه نظامی تشکیل می دهند یا نظامیان پشت صحنه می مانند و کابینه غیر نظامی مطیع و منقاد تشکیل می دهند؛ درست شبیه ان چیزی که این روزها در مصر شاهدش هستیم.

اما به این برادر باید عرض کنیم که در دولت های مردمسالار اتفاقا غیر نظامیان هستند که کنترل نظامیان را در دست می گیرند و در امور نظامی فرمان نهایی را صادر می کنند. و باز هم مزید آگاهی ایشان باید خاطر نشان شود که در ممالک مردم سالار اتفاقا معادله برعکس است.

یعنی حقوقدان ها در کار سرهنگ ها دخالت می کنند، اما سرهنگ ها فرمانبردار هستند و حق دخالت در امور غیر مرتبط را ندارند.
در کشورهایی که سنت های دموکراتیک بیشتر جا افتاده باشد این مساله حل شده و به عنوان امر روتین درامده است اما در کشورهای دیگر همچنان مباحثی شنیده می شود. مثلا تمام دعوای سیاستمداران و نظامیان ترکیه طی سال های گذشته بر سر همین مساله بوده که نظامیان نباید در کار سیاست ورزان مداخله کنند، بلکه اطاعت از اوامر حقوقدانان بر سرهنگ ها واجب است.

اصلا چرا جای دوری برویم؟ در ایران اسلامی ما فرماندهی کل قوا بر عهده ولی فقیه است که یک حقوقدان اسلامی است و همه سرهنگ ها مکلف و موظف به اطاعت از ایشان هستند. چند هفته پیش هم وزیر کشور به جانشینی فرماندهی کل قوا در نیروی انتظامی منصوب شد که در همان چارچوب قرار می گیرد.

آخر الامر به جناب بذرپاش و دوستانشان توصیه می کنیم که قبل از سخن گفتن اندکی مطالعه کنند. حتما تریبون مجلس با جلسه امتحان دکتری دانشگاه تفاوت دارد که جناب بذرپاش اگر برای دومی نیازی به درس و بحث و مدرسه و کتاب نداشته باشند، برای اولی لااقل اندکی به علم و فضل مجهز باشند بدک نیست.