50 دقیقه فرصت برای نجات همسر از مرگ

فریبا شاهسون کارگردان نمایش «توهم» گفت: «توهم» نمایشی از پارادوکس عشق و نفرت است و نشان می‌دهد که چطور در یک لحظه می‌توانی عاشق باشی و در آنِ دیگری متنفر.

نمایش «توهم» به کارگردانی فریبا شاهسون اثری مونولوگ و تک بازیگر است که تا 28 آبان در پلاتو اجرای مجموعه تئاتر شهر روی صحنه خواهد بود.

فریبا شاهسون در گفتگو با ایلنا، با اشاره به شکل‌گیری این متن نمایشی گفت: «توهم» براساس طرحی به نام «پرستار» از خسرو بامداد نوشته شد؛ سال ٨٩ آقای بامداد از من دعوت به کار کرد و وقتی شروع به کار کردیم ناخودآگاه پرستار کنار رفت و توهم شکل گرفت، در واقع این کاری بود که دو نفره آن را شروع کردیم.

شاهسون ادامه داد: «توهم» سال ٨٩ اجرای جشنواره‌ای داشت اما موفق نشده بودیم اجرای عمومی بگیریم تا اینکه امسال توانستیم اولین اجرای آن را شروع کنیم.

این کارگردان با اشاره به قصه اصلی این نمایش گفت: «توهم» در مورد زنی است که ٥٠ دقیقه فرصت دارد تا همسرش را از مرگ نجات دهد.

شاهسون با بیان اینکه «توهم» ویژگی‌های یک تئاتر مستند را دارد، گفت: من خیلی به تئاتر مستند علاقه‌مندم و تلاش کردم که از روز اول تئاتر مستند کار کنیم، اما چون در ایران شرایطی نیست که بتوان فیلم و اسلاید پخش کرد و اسمی از کسی برد، این اتفاق محقق نشد.

او ادامه داد: بستر کار فضایی رئال و سوررئال است؛ درواقع فضایی که در ذهن زن شکل می‌گیرد سوررئال است اما بستر اولیه نمایش رئالیستی است و قصه در همین بستر رئال شکل می‌گیرد.

کارگردان نمایش «توهم» این اثر را دارای قصه‌ای زنانه خواند که در مورد یک زن اتفاق می‌افتد و گفت: من همیشه دغدغه زنان داشتم و دوست داشتم مشکلات و مسائل زنان را مطرح کنم؛ من شاعر هستم و قبلا هم این دغدغه را در زمینه ادبیات داشته‌ام و وقتی این طرح را خواندم حس کردم می‌توانیم یکسری از مسائل را با آن مطرح کنیم.

شاهسون خاطرنشان کرد: این اثر بیانگر نمونه‌ای از اتفاقاتی است که در این سیستم برای زن می‌تواند رخ دهد؛ زنی که ازدواج کرده و حالا تنها شده است. «توهم» نمایشی از پارادوکس عشق و نفرت است و نشان می‌دهد که چطور در یک لحظه می‌توانی عاشق باشی و در آنِ دیگری متنفر.

او ادامه داد: «توهم» اتفاقاتی را نشان می‌دهد که از نظر اخلاقی، رفتاری در زندگی مشترک می‌تواند بیفتد و برخوردهایی که در زندگی مشترک می‌تواند شکل بگیرد و اینکه این زن ایستاده است. در واقع در نمایش «توهم» صبوری زن ایرانی را شاهدیم که چقدر بلا سرش می‌آید و اتفاقات بدی را شاهد است اما سکوت می‌کند و ادامه می دهد.

شاهسون با بیان اینکه «ما می‌خواهیم بگوییم که این زن می‌تواند حداقل سکوت نکرده و اعتراضش را عنوان کند.» ادامه داد: می‌خواستیم بگوییم این زن می‌تواند حرف بزند و به هر شکلی اعتراضش را عنوان کند.

این کارگردان تاکید کرد: اگر می‌خواستیم داستان نمایش به صورت رئالیستی اتفاق بیفتد متن به سمت فضایی فمنیستی می‌رفت؛ برای همین من و آقای بامداد ترجیح دادیم که از بستر رئالیستی کمی فاصله بگیریم و به سمت سوررئال برویم تا کارمان کاملا ضد مرد نشود و بتوان این اعتراض را شفاف‌تر بیان کرد.

شاهسون با بیان اینکه «اعتراض شفاف این زن، به خاطر نوع نگاه همسرش به جامعه و زندگی و بلاهایی است که سر این زن آورده» گفت: به خاطر این اتفاقات «توهم» کم‌کم داشت به سمت تئاتر مستند می‌رفت و آنجا می‌توانست تئاتری مستند شکل بگیر اما در ایران تئاتر مستند با مسائلی مواجه می‌شود که مجبور شدیم فاصله بگیریم.

او با بیان اینکه قصه نمایش «توهم» در طول تمرین‌ها شکل و قوام گرفت، تمرین‌های آن را پروسه‌ای سه ماهه خواند.

نمایش «توهم» به نویسندگی و کارگردانی فریبا شاهسون و براساس طرحی از خسرو بامداد، اثری تک بازیگر و مونولوگ با بازی فریبا شاهسون است که تا 28 آبان در تئاتر شهر روی صحنه خواهد بود.