این عکس «دروغ» است

 جاده‌ای خاص که مانندش هیچ جای دنیا نیست و بیشتر مردم از بودنش خبر ندارند و نمونه‌اش فقط در ایران است.

«جاده‌ای خاص که مانندش هیچ جای دنیا نیست و بیشتر مردم از بودنش خبر ندارند و نمونه‌اش فقط در ایران است»... جملاتی از این دست این روزها آنقدر پای عکس‌ها زیاد شده که بدون توجه به درستیِ آن، چنان در فضای مجازی و حتی رسانه‌های رسمی پخش می‌شود که عده‌ای را ترغیب می‌کند تا برای یافتن و دیدن‌اش بشتابند.
 
جغرافیای ایران به واسطه موقعیت و تنوع اقلیمی، جاذبه شگفت‌انگیز کم ندارد، اما مستند نکردن آنها و اطلاع رسانی اندک و البته نادرست درباره بیشتر این جاذبه‌ها باعث شده هر تصویر جذابی که ذره‌ای تحیر برانگیز است، به ایران نسبت داده شود تا به مردم القاء شود ایران کشور منحصر به فردی است (گرچه قابل انکار نیست) که چنین جاذبه‌های اعجاب‌انگیزی را فقط در آن می‌توان پیدا کرد.

در این میان شبکه‌های اجتماعی، ابزاری آسان شده‌اند برای انتقال این داده‌های گاه نادرست که با سرعتی اعجاب‌ نه تنها رسانه‌های جمعی را پشت سر گذاشته‌اند، بلکه رویِ داده‌های مستند و مکتوب نیز خط کشیده‌اند و فرصت بررسی دقیق را از مخاطب سلب کرده‌اند.
 


مثل این تصویر که در شبکه‌های اجتماعی در حال دست به دست شدن است؛

در توضیحات این عکس که در فضای مجازی به نام ایران منتشر شده، آمده است؛ «جاده خاصی که مانندش در هیچ جای دنیا نیست و اکثریت مردم هم از بودنش خبر ندارند. جاده مریوان به سنندج؛ ۳۰ کیلومتر مانده به مریوان از سمت حزب‌الله به سمت اورامان.»

اگر حتی فرصت و یا حوصله‌ای برای جستجو نباشد، با نگاهی عمیق به این عکس می‌توان دریافت که آن جاده خاص به عمق زمین رفته و شبیه ورودی یک غار است.

اما واقعیت عکسی که جاده گمنامی از ایران را به تصویر می‌کشد چیست؟ چیا پدیدار، راهنمای ایرانگردی و جهانگردی از استان کردستان است که  اطلاعات مربوط به این عکس را دروغ می‌داند و به ایسنا می‌گوید: جاده‌ای مشابه آنچه در تصویر آمده در منطقه اورامانات وجود دارد، ولی این عکس متعلق به ورودی یک غار در آمریکا است.

جست‌وجوها نیز بر این توضیحات صحه می‌گذارد. آن جاده خاص منسوب به کردستانِ ایران، ورودی پارک ملی غارهای "کارلزبد" Carlsbad در صحرای "چیچوآهوان" نیومکزیکو است.

این غار تاریخی که رد پای انسان ماقبل تاریخ و سرخپوستان آمریکایی در آن دیده شده، ۴۴ کیلومتر طول دارد و به خاطر ثبت در فهرست جهانی یونسکو، بازدید از آن شامل قوانین خاصی است. برای نمونه ورود هر نوع خوراکی غیر از آب آشامیدنی به داخل این غار ممنوع است. برای بیماران دیابتی و افراد خردسال و کهنسال که لزوما باید خوراکی مصرف کنند نیز ایستگاه کوچک اغذیه فروشی ایجاد شده که بازدیدکنندگان مجازند فقط در آن قسمت، از خوراکی‌های محدود موجود استفاده کنند.

علاوه‌بر این، از بازدیدکنندگان درخواست شده اگر در ۱۰ سال گذشته با یکی از وسایل همراه خود به غار دیگری قدم گذاشته‌اند، اطلاع دهند تا آن وسایل فقط به خاطر محافظت از جان ۱۶ گونه خفاش شناسایی شده در غار، ضدعفونی شوند. چرا که ممکن است ناقل قارچی کشنده به نام سندروم سفیدبنی برای خفاش‌ها باشند.